CEVAP:

Tarihin ilk dönemlerinde oyun yetişkinlerden ziyade, sadece çocuklara atıf edilen bir eylem olarak konumlandırılmıştır. Sonraki yıllardaise çocukluğun sadece yetişkinliğe hazırlık yapılması gereken bir dönem olduğu düşüncesi yaygınlaşmış ve oyunun önemi göz ardı edilmiştir.

Aydınlanma döneminden itibaren ise çocukların varlığı yetişkinlerden bağımsız bireyler olarak kabul edilmeye başlanmış ve çocukluğun sadece yetişkinliğe hazırlık dönemi olarak değil kendi içerisinde de değerli bir dönem olduğu fikri yaygınlaşmıştır. Oyun oynamanın çocuklar için bir “hak” olarak tanımlanması ve yapılan bilimsel araştırmalarında oyunun insan gelişimi ve eğitimi üzerindeki önemini göstermesi ile birlikte oyuna verilen değer artmıştır