CEVAP: Doğadaki hemen hemen her nesneyi canlı ve ruh sahibi olarak düşünen animist dünya görüşüne sahip insan toplulukları, dayanıklı bir nesne olarak varlığını sürdüren taşlar ve kayalara da ruh izafe etmişlerdir. İnsanın tam tersine sağlam ve neredeyse mutlak bir varlık gibi görünen kayaların içinde ona bu gücü veren bir ruh olduğuna inanılmıştır. Bu nedenle de taşlar ve kayalar ruhani eylemlerin aracı olmuşlardır. Bir başka ifadeyle taş, başlı başına bir tapınma nesnesi değildir; onun kutsallığı onda canlanan ruha, onu kutsallaştıran simgeye aittir. Evrensel olarak pek çok millette ve mitoloji geleneğinde taş ve kayalarla ilgili kutsallaştırmaya dayalı inanışlar vardır. Taşın, Türkler arasında da büyü, dilek, adak, yemin, ilaç, şifa, uğur, çocuk doğurmak, yağmur ve kar yağdırmak amacıyla kutsanıp kullanıldığı tespit edilmiştir. Türklerin kutsal veya içinde olağanüstü güç bulunduğuna inandıkları taşlar şöyle örneklenebilir: Yada taşı, Kutlu Kaya, yürüyen taşlar, üzerindeki iz dolayısıyla kutsallaşan taşlar, fal taşları, balballar, boşlukta durduğuna inanılan taş, dilek taşları, karataşlar, sarıtaşlar, yılan taşı, diş taşı, korku taşı, taşa veya kayaya dönüşmüş insanlarla ilgili taşlar.