CEVAP:

Kanunkoyucu temyiz talebinde bulunmayı belirli bir süreye bağlamıştır. Söz konusu süre hak düşürücü bir süredir. Dolayısıyla kanunda belirtilen süre içinde temyize hakkı olan kimse başvuruda bulunmazsa, temyiz hakkı düşer. Süre geçtikten sonra, eğer eski hale getirmenin koşulları söz konusu değilse, ilgili kişinin temyize başvurabilmesi hukuken mümkün değildir. Bunun yanında kanunkoyucu temyiz başvurusunun yapılmasını süre dışında şekli açıdan da sınırlamıştır. Buna göre başvuru dilekçe ile yazılı olarak veya tutanağa geçirilmek suretiyle sözlü yapılmalıdır. Aksi takdirde şekli açıdan da sakatlık ortaya çıkacak ve başvuru geçersiz sayılacaktır. Son olarak temyiz başvurusu hükmü veren mahkemeye yapılır. Doğrudan incelemeyi yapacak mercie başvurulması söz konusu değildir. Uygulamada hükmü veren mahkemeye hitaben yazılan temyiz dilekçesinde, hükmü veren mahkemenin adının yer aldığı başlığın altına parantez içerisinde, “Yargıtay ilgili ceza dairesine gönderilmek üzere” diye not düşüldüğü görülmektedir. Bu bağlamda temyiz istemi, hükmün açıklanmasından itibaren on beş gün içinde hükmü veren mahkemeye bir dilekçe verilmesi veya zabıt katibine bir beyanda bulunulması suretiyle yapılır; beyan tutanağa geçirilir ve tutanak hakime onaylattırılır. Hüküm, temyiz yoluna başvurma hakkı olanların yokluğunda açıklanmışsa, süre tebliğ tarihinden başlar (CMK m.291).