CEVAP:

Türk edebiyatında Batılı anlamda özyaşamöyküsü türünden metinlere asıl olarak 19. yüzyıl sonundan itibaren rastlanır. 19. yüzyılda bir yandan Batı’dan gelen örnekler çerçevesinde yeni yazınsal türler hayatımıza katılırken bir yandan da klasik türler değişim geçirmektedir. Seyahatname, sefaretname gibi türlerde çok sayıda eserler karşılaşılmakta, anı türünde sayısal artış gözlenmekte, yazarların günlükleri ya da defterleri arasında kendi yaşamlarına dair uzun metinlerle karşılaşılmaktadır. Muallim Naci’nin çocukluğunu anlattığı Ömer’in Çocukluğu, Yusuf Akçura’nın Ta Kendim yahut Defter-i A’malim, Nigâr Hanım’ın yaşamının ilk yirmi beş yılını anlattığı “Mukadderat” başlıklı yazısı gibi metinler, 19. yüzyılın özyaşamöykülerine örnek sayılabilir.