CEVAP: Arap alfabesinde ünsüzler de, konuşma cihazındaki birbirine yakın çıkış noktalarına göre çeşitlenen bir bolluk vardır; /h/, /k/, /s/, /z/ fonemleri birden fazla işaret ile karşılanmaktadır. Türkçe ise, ses yapısı bakımından Arapçanın aksine ünlüler üzerine kurulmuştur. Türkçede ünsüzlerin çıkış noktalarına göre ayrı ayrı işaretlerle gösterilmesine gerek yoktur. Türkçenin sekiz ünlüsüne karşılık Arapçanın bazen kısa bazen de uzun söylenen üç ünlüsü vardır. Arap imlasında kısa ünlüler gösterilmez, sadece uzun ünlüler gösterilir. Bu durum Türkçenin de imlasını etkilemiştir. Ünlülerin çoğu kez yazılmaması veya yazılışlarında genellikle birliğin bulunmaması Türkçe kelimelerin okunuşlarını güçleştirmiştir. Bu sorunu bir nebze olsun çözmek için kullanılan harekeler de Türkçenin ünlülerini tam olarak karşılamamıştır. Çünkü bu ünlü işaretleri ünlünün sadece “düzlük/yuvarlaklık” özelliğini gösterir; “önlük/artlık, genişlik/darlık” gibi özelliklerini göstermez. Arap alfabesinde oluşum noktalarına göre çeşitlenen birbirine yakın ünsüzler vardır: sin ? , sad ?) ,peltek) se . ? Türkçenin sekiz ünlüsüne karşılık üç ünlü işareti vardır: .? ye, ? vav , ? elif Her ne kadar kalıplaşmış olsa da bazen imlada farklılıkların görülmesi ayrı bir sorundur. Arap harfli metinlerde değişik telaffuzlardan doğan farklı yazılışlar, bazen aynı metinde, hatta aynı satırda/mısrada bile görülmektedir. Telaffuzdaki kararsızlık ve farklılıklar, aynı metindeki değişik yazılışların asıl sebebidir. Bu durumun en çok Türkçe kelime ve ekler için geçerli olduğu da unutulmamalıdır. Çünkü, Arapça ve Farsçadan alınan kelimelerin imlası genelde, bu dillerdeki şekilleriyle yerleşmiştir.