CEVAP:

Türkiye, 1930’larda yeni bir dünya savaşının
ufukta belirdiği bir sırada, ittifaklara katılmama politikasını gözden geçirerek, bölgesel ittifaklar içinde yer
almaya başlamıştı. Balkan ve Sadabad Paktları bunun
somut örnekleriydi. Özellikle İtalya’nın Arnavutluk’u
işgal etmesi (8 Nisan 1939) ve Almanya’nın Orta
Avrupa’da irredentist politikalara yönelmesi Türkiye’yi
bir hayli kaygılandırmıştı. Bunun üzerine Türkiye, 12
Mayıs’ta İngiltere ve 23 Haziran’da da Fransa ile iki
ayrı “deklarasyon imzalamıştı. İki deklarasyonda öne
çıkan nokta şu şekildedir: “Bu kesin anlaşmanın yapılmasına değin, Türkiye Hükümeti ve Büyük Britanya
Hükümeti (ve Fransa Hükümeti) Akdeniz bölgesinde
savaşa yol açacak bir saldırı ortaya çıktığında, edimsel
işbirliği yapmaya ve birbirlerine ellerinden gelen tüm
yardım ve kolaylığı göstermeye hazır bulunduklarını
açıklarlar”. Böylece Türkiye Batılı demokrasilere yanaşmış ve dış politika anlayışında
önemli değişikliklere gitmişti. Türk Dış Politikasının
Batı’ya yönelmesinde 23 Ağustos 1939’da Sovyetlerin
Nazi Almanya’sı ile yaptığı saldırmazlık antlaşmasının
yarattığı kuşku da büyük rol oynamıştı.