CEVAP:

Üçlü danışma konusunda ilk düzenleme, UÇK’nin 1960 yılında kabul ettiği 113 sayılı Sınai ve Ulusal Düzeylerde Danışma Tavsiyesi ile yapıldı. Üçlü danışma yöntemini ulusal düzeyde oluşturan bu tavsiye, sınai ve ulusal düzeylerde kamu yetkilileri ile çalışan ve işveren örgütleri arasında etkili bir danışma ve işbirliği öngördü. Bu amaçla, ulusal koşullara uygun önlemler alınması gerektiğine yer verdi. Anılan örgütlerin, kendi çıkarlarını ilgilendiren yasaların hazırlanması ve uygulanmasında; istihdam, eğitim, yeniden uyum, işçi sağlığı ve iş güvenliği, verimlilik ve sosyal güvenlik gibi konularda; ekonomik ve sosyal kalkınma planlarının hazırlanması ve uygulanmasında görüş, öğüt ve katkılarının alınmasını öngördü.
Üçlü danışmaya ilişkin ikinci düzenleme, UÇK’nin 1971 yılında kabul ettiği kararla yapıldı. Tüm UÇÖ Etkinliklerinde Üçlülüğü Güçlendirme Kararı, üçlülüğün temel ilkelerini yeniden doğruladı. Örgüt’ün üçlü yapısını, tüm etkinliklerinde tam olarak etkili kılmaya yönelik çeşitli önlemlere yer verdi. Üçlülüğün, UÇÖ’nün başarısının en sağlam temeli olduğunun açığa çıktığını vurguladı. Oluşturulan uluslararası kuralların ve denetim sisteminin işleyişinin, bunu kanıtladığı ve üye devletlerde üçlü yapıda birçok organın kurulduğu belirtildi.
UÇK, 1977 yılında da, Örgüt’ün diğer iki etkinlik alanı olan “teknik işbirliği” programları” ile kural üretme etkinliklerinin denetiminde üçlülüğü güçlendirmek için ikinci bir Karar kabul etti. Kararda, bir yıl önce 144 sayılı sözleşmenin kabul edilmesiyle uluslararası kuralların uygulanmasında üçlülüğün etkisinin arttığı belirtildi. Üçlü danışmalar oluşturulmasının, ulusal düzeyde ve uygun olduğu başka yönetsel düzeylerde üçlülüğünün geliştirilmesi için önemli bir araç olduğu vurgulandı.
2002 yılında, Üçlülük ve Sosyal Diyalogla İlgili Karar ile yeni bir düzenleme yapıldı. Kararda, Örgüt’ün kuruluşuyla yaşıt olan bu geleneksel ilke ve değerlerin, küreselleşme çağında yeniden ve istisnai bir önem kazandığı vurgulandı. Üçlülük ve sosyal diyaloğun, Örgüt’ün stratejik hedeflerinin ayrılmaz bir parçası olduğu belirtildi. Her iki ilkenin, sosyal kaygı ve sorunları ele alma, bir uzlaşma sağlama, uluslararası çalışma kuralları hazırlama ve emeği ilgilendiren geniş bir sorunlar yelpazesini inceleme yönlerinden çok değerli ve demokratik araçlar olduğu gerçeğinin anlaşıldığı vurgulandı. Sosyal ortakların bu araçlar yoluyla doğrudan, meşru ve yeri doldurulamaz bir rol oynadığının altı çizildi.