CEVAP:

Vekâlet sözleşmesi, vekilin vekâlet verenin bir işini görmeyi veya işlemini yapmayı üstlendiği sözleşmedir (TBK m. 502). Vekâlet sözleşmesinin unsurları, iş görme, işin müvekkilin menfatine ve iradesine uygun olarak yapılması, vekilin edim sonucundan değil, edim fiilinden sorumlu olması ve bağımsız olarak iş görmesi, ücretsiz olarak veya bir ücret karşılığı iş görülmesi ve anlaşmadır. Nitekim TBK m.502 hükmüne göre vekil, sözleşme veya teamül varsa ücrete hak kazanır. Vekilin edim sonucundan değil, edim fiilinden sorumlu olması, vekilin yüklendiği iş görme edimini özenle yerine getirmekle yükümlü olup, istenen sonucun gerçekleşmemesinden sorumlu olmamasını ifade eder. Vekilin bağımsız olarak iş görmesi de, işi görürken, müvekkilin iş organizasyonuna dahil bir kişi olarak hareket etmemesi anlamına gelir. Vekilin bağımsızlığı sadece işin görülmesinde müvekkilin talimatlarına uyma açısından sınırlandırılmıştır. Vekâlet sözleşmesinin konusunu hukuki işlemler oluşturabileceği gibi, sırf maddi fiillerin yapılması da oluşturabilir. Vekaletin kapsamı, öncelikle sözleşmeden veya vekalet verenin talimatından anlaşılır; ancak bunlardan anlaşılamadığı takdirde sözleşmenin konusu olan işin niteliğine göre belirlenir. Vekalet Sözleşmesinin Hukuki Niteliği ve Şekli Vekâlet sözleşmesi, konusunu insan emeği ve faaliyetlerinin oluşturduğu iş görme borcu doğuran sözleşmelerdendir. Vekâlet sözleşmesi, eksik iki tarafa borç yükleyen bir sözleşmedir. Ancak, tarafların bir ücret ödenmesini kararlaştırdığı durumlarda veya ücret ödenmesi konusunda bir teamülün bulunduğu durumlarda tam iki tarafa borç yükleyen bir sözleşme özelliği taşır. Vekalet sözleşmesinin geçerliliği kural olarak, herhangi bir özel şekil şartına tabi değildir.