CEVAP: Schlick ve Waismann tarafından Tractatus’taki görüşlerini tartışmak üzere Viyana Çevresi’nin toplantılarına katılmaya davet edilen Wittgenstein’ın 1924-1932 yılları arasında temas ettiği Viyana Çevresi, Tractatus’un temel tezlerini kendi felsefî amaçları için uygun bulmuştur ve savunmuştur. Mantıksal pozitivistler, tıpkı Wittgenstein gibi, felsefenin işini aşkın olana dair bilgi vermek olmadığını düşünmektedirler. Yine Wittgenstein’la paralel bir biçimde felsefenin ifadeleri açıklığa kavuşturma görevi olduğunu düşünmektedirler. Ancak felsefenin içeriğine bakışları Wittgenstein’dan daha olumlayıcıdır. Felsefe, bilimin dili üzerine konuşmakta ve bilimin mantığını ortaya koymaya çalışmaktadır. Mantıksal pozitivistlerin genel çalışma konuları bu itibarla bilimle ve bilim felsefesi ile ilgilidir. Kuram, varsayım, delil, doğrulama, gerçekleme vb. temalar mantıksal pozitivistlerin çalışmalarıyla karşılıklı ilişkileri içerisinde açıklığa kavuşturulmuştur. Bugün, felsefe çalışmalarının önemli bir parçası olarak bilim felsefesinden bir alt dal olarak söz ediliyorsa, bunda mantıksal pozitivistlerin yaptıkları çalışmaların büyük katkısı olduğu inkâr edilemez. Viyana Çevresi, Tractatus’un temel tezlerini kendi felsefî amaçları için uygun bulmuş ve savunmaya devam etmişlerse de, kendi eseriyle ilgili fikrini değiştiren ve yeni bir arayış içerisine giren Wittgenstein’ın kendisi olmuştur. Ölümünden sonra yayımlanan ikinci önemli eseri “Felsefî Soruşturmalar”da, Tractatus’ta savunduğu bazı görüşleri kıyasıya eleştirmiştir.