CEVAP: Wittgenstein ilksel dil oyununa ele almakla işe başlar. Ona göre dil, bir inşacı olan A ile onun yardımcısı B arasındaki iletişimi sağlamakla görevlidir. A yapı taşları ile (bir şey) inşa ediyor: Bloklar, direkler, levhalar ve kirişler var. B yapı taşlarını iletmeli ve bunu A’nın ihtiyaç duyduğu sıraya göre yapmalı. A onları anar; B şöyle bir çağrıda getirmeyi öğrendiği yapı taşlarını getirir. Bu dil oyunundaki sözcüklerin her biri, bir nesneye karşılık gelen bir ad olarak kabul edilebilir. Bu haliyle ele alınan bir dil oyunu, Tractatus’taki dil anlayışıyla uyumlu görünmektedir. Ancak tüm dil oyunlarının böyle olmadığına dikkat çeken Wittgenstein, bu başka bir örnekle açıklamaktadır: “Birini alışverişe gönderiyorum. Üzerinde “beş kırmızı elma” yazılı bir pusulayı ona veriyorum. O, bu pusulayı dükkan sahibine veriyor ve üzerinde “elmalar” yazan çekmeceyi açıyor; sonra bir tabloda “kırmızı” sözcüğüne bakıyor ve onun karşısında bulunan renk örneğini buluyor; sonra sayal sayıların bir serisini ki onları ezbere bildiğini varsayıyorum beşe kadar söylüyor ve her bir sayı için renk örneği ile aynı renkteki bir elmayı çekmeceden alıyor. İşte bu ve benzeri yollarla sözcüklerle işlem yaparız”.