CEVAP:

Kuzey Amerika ve Avrupa ülkelerinde, farklı
biçim ve dozlarda da olsa, refah devleti uygulamalarının
gerilediği gözlemlenirken, bunların yerini piyasa
mekanizmasını ön plana çıkaran Yeni-Sağ ve neo-liberal
politikalar almıştır. Aynı sürecin ilişkili bir başka boyutu,
ulus-devletin aşındırılarak, sermayenin küresel düzlemde
hareketliliğini artırma arayışları olmuştur. Ulus-devletlerin
sonunun geldiği düşüncesinin aceleciliğine rağmen,
küreselleşme dinamiklerinin kendisini daha açık biçimde
hissettirdiği de yadsınamaz. Bu çerçevede, kentlerin ya da
günümüzdeki popüler ifadesi ile “yerel birimler”in, diğer
yerel birimlerle birlikte, kendilerini ulus-devletin
oluşturucu bir parçası olarak gördükleri bir anlayıştan,
küresel ölçekte hareket eden sermayeyi kendi birimlerine
çekmek için projeler geliştiren bir yerellik anlayışına
geçişin ipuçları ortaya çıkmaya başlamıştır. Bu değişimin
en çarpıcı sonucu, kendisini kolektif hizmetlerin sunucusu
olarak gören yerel yönetimlerin yerini, büyümeye önem
veren ve sermayenin taleplerine duyarlı hale gelen bir
yerel yönetim anlayışının almasıdır.