CEVAP: Yoksulluk ve onun kaçınılmaz sonuçlarından biri olan açlık, günümüze gelinceye kadar, daha çok ekonomik sorunlar olarak görülmüş ve tartışılmıştır. Etik bir sorun, insan hakları sorunu olarak görülmesi ise çok daha yenidir. Bunun nedeni, yoksulluk ve açlık söz konusu olduğunda, bunun nedenlerini bulmanın ve önlemenin öne çıkmasıdır. Yoksulluktan en çok etkilenenler, yoksul ülkelerin yurttaşlarıdır. En zor durumda olanlar ise o ülkelerin çocuklarıdır. Dünyadaki açlığın asıl kurbanları çocuklardır: Dünyada yetersiz beslenen insanların en azından % 70’i çocuktur. BM Dünya Gıda ve Tarım Örgütü’nün verilerine göre, en iyimser tahminle, her gün 40.000 çocuk açlıktan ölmektedir. Çocuklar kendi gıdalarını kendileri sağlayacak hâlde değildirler, buna karşılık onların büyüklerden daha fazla beslenmeye ihtiyaçları vardır. Bu nedenle kendi başlarına uzun süre hayatta kalmaları, özellikle kıtlık dönemlerinde yaşamlarını sürdürmeleri mümkün değildir. Hastalıklara ve enfeksiyonlara karşı dayanıklı değildirler. Eğer başkaları onlara yeterli gıda, su ve bakım sağlamazsa çocuklar hastalanıp hayatlarını kaybederler. Sorunu ele alacak bir etik görüş, öncelikle işte bu olguyu çıkış noktası olarak almalıdır. “Yoksulluk ve açlık nasıl önlenebilir ya da en aza indirilebilir?” sorusu tartışmalarda ana soru olunca, tartışmanın ekonomi merkezli olması kaçınılmaz olmuştur. Ama bir de yoksulluk ve açlıktan etkilenen ve insanca yaşam standartlarının altında yaşamak zorunda kalan kişiler vardır. Beslenme hakları, dolayısıyla en temel hakları olan yaşama hakları korunamayan çok sayıda insan vardır. Yoksulluk ve açlık birer olgudur. Açlık ve yoksulluk çeken tek kişilerse gerçektir. Kanıyla canıyla bu acıları yaşayan da onlardır. Kimi zaman yaşamını kaybeden, kimi zaman da hastalıklarla karşı karşıya olan kişilerdir yoksullar. Yaşamın temel gereksinmelerini karşılayacak bir gelire ya da sosyal desteğe sahip olmayanlar, dünyada insanca yaşama olanağını da elde edememektedirler.