CEVAP: Postmodern Etik kitabının yazarı Z. Bauman ise modern düşünürleri ilkeler, kodlar getirmeye çalıştıkları, hatta dayattıkları için suçlar. Ona göre, modern düşünürler, her şeyi kapsayan birleştirici bir etik -yani insanların öğrenebilecekleri ve itaat etmeye zorlanabilecekleri tutarlı bir ahlak kuralları bütünü- oluşturmaya ve dayatmaya çalışmışlardır. Kilisenin tükenmiş ya da etkisiz kalmış olan ahlaksal gözetiminin bıraktığı boşluğun, bir dizi rasyonel kuralla doldurulabileceğine ve doldurulması gerektiğine; inancın artık yapamadığını aklın yapabileceğine; insanların tutkularını bastırırlarsa, karşılıklı ilişkilerini daha iyi düzenleyebileceklerine inanmışlardı modern etikçiler. Bunun için de modern düşünürler, tüm rasyonel insanların benimseyeceği ve boyun eğeceği bir ahlak kodu oluşturmak için durmaksızın çabalamışlar, insanların bir arada yaşamalarını rasyonel bir şekilde düzenleme arayışından da hiç vazgeçmemişlerdir. Modern etiğin yerine konmaya çalışılan postmodern etik ise özünde bir karşı çıkıştır. En evrensel sloganları ‘aşırılığa hayır!’dır. İyi yaşam arayışı yerine, ödev sonrası çağda ancak minimalist bir ahlaka izin verebilecektir; kimilerine göre bu, alkışlarla karşılanması ve beraberinde getirdiği özgürlükten zevk alınması gereken tamamen yeni bir durumdur. Bu yeni durum özünde bir karşı çıkışı barındırır: Modernitenin ahlak sorunlarını ele alma yollarının reddedilmesidir. Daha açık bir ifadeyle, bu • hem politik pratikte ahlakı sorunlarına zora dayalı normatif düzenlemeyle karşılık vermenin, • hem de teoride mutlak, evrensel ve temel olanın aranmasının reddedilmesidir