Örneğin aile politikaları sosyal devlet kavramından etkilenmektedir çünkü sosyal devlet, toplumdaki tüm bireylerin yaşamlarını, uyguladığı politikalarla iyileştirmeyi hedefleyen devlettir.

Refah devleti ya da sosyal devlet geleneği, 1840’larda, Alman Şansölyesi (başbakan) Otto Von Bismarck’ın (1815–1898) yönetiminde Almanya’da başladı.

Örneğin döneminin etkili İngiliz filozofu ve evrim teorisyeni Herbert Spencer (1820-1903),
fakirlerin ve topluma uymayan bireylerin üzerine titremenin, toplumun sosyal ilerlemesini geciktireceğini ve bu grubun üremesine (toplum içinde sayısının artmasına) neden olacağını iddia etmiştir (Constitutional Rights Foundation: 1).

İngiltere’de 1884’de kurulan Fabian Topluluğu üyeleri, özellikle İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra, Britanya’da kapitalizmin uygulamasında karşılaşılan sosyal ve ekonomik sorunların çözümü için öneriler geliştirmiştir.

Keynes 1936 yılında yayınlanan kitabı İstihdamın, Paranın ve Faizin Genel Teorisi’nde (The General Theory of Employment, Interest and Money), devletin kaynağını vergiden alan kamu harcamaları yaparak, ekonomik hayatı hızlandırabileceğini iddia etmektedir.

Bu nedenle sosyal politikanın ilgi alanları
• Sağlık, sosyal güvenlik, eğitim, istihdam hizmetleri, konut yönetimini içeren sosyal hizmetlerin yönetilmesi ile başlamış,
• Sonra, suç, sakatlık, işsizlik, ruh sağlığı, öğrenme güçlüğü, yaşlılık gibi sosyal problem
alanlarına,
• Irk, cinsiyet ve yoksulluktan kaynaklanan dezavantaj alanlarına yayılmaktadır.

Sosyal politika üretiminde üç temel ilke dikkate alınmaktadır.

Sosyal politika üretiminde üç temel ilke dikkate alınmaktadır: Evrenselcilik, gereksinim, karşılıklılık (universalism, need, reciprocity) (Clasen, Van Oorschot, 2004: 273).

Diğer bir ifade ile sosyal politikanın hedefi olan kitle, ihtiyacı olan (ihtiyacı belirlenmiş olan) gruplar olmalıdır.

Üçüncü ilke, karşılıklılık ilkesi bireylerin bazı ödemeler yaparak hak sahibi olmasını tanımlamak için kullanılmaktadır.

Sosyal politika insanların refahını dönüştürebilmek için kolektif, diğer bir ifadeyle kamu eliyle yapılan ortak bir müdahaledir. Bu müdahale, teorik konularla birlikte, gerçek hayatta sosyal ihtiyaçları ve sosyal problemleri tanımlamak; politika seçenekleri oluşturmak; uygun çözümleri uygulamakla yapılmaktadır

Gelir politikaları için ilk adım, çalışmak isteyen herkesin bir işinin olmasıdır. 

Sosyal güvenlik sözcüğü, ilk kez Roosevelt tarafından sosyal güvenlik yasası (social security act) olarak 1935’de kullanılmıştır.

Bu risklere karşı öngörülen güvenlik sisteminin üç temel özelliği vardır:
• Nüfusun genelini kapsamaktadır
• Tek bir primle tüm riskler için telafi önerilmektedir
• Merkezi bir sistemdir.

Eğitim ilk uygulanan sosyal politika aracıdır.

Eğitimin sosyal politika aracı olarak kullanılmasının arkasında yatan iki önemli varsayım söz
konusudur: Sosyalleşme ve adalet.

Bu nedenle, aile politikaları, aileleri belirli eylemlerin hedefi olarak tanımlayan ve aileyi bir hedefe yönelik olarak değiştirebileceğini düşünen politikalardır (Hantrais, 2004:132).

Çin radikal bir tedbir olarak 1972’den beri tek çocuk politikası takip etmektedir (Colander, 2010: 896).

Bu nedenle aile politikalarını, ailenin faaliyet alanlarına göre aşağıdaki gibi
sınıflandırmak mümkündür:
• Ailenin kuruluşu, sonlandırılışı ve işlevlerinin yasal düzenlemelerini içeren politikalar
• Ailenin gelirini destekleyen politikalar
• Ailenin işlevlerini kolaylaştırmaya yönelik hizmet politikaları

“Seçme özgürlüğü”, kamunun üretimini dağıtımını yaptığı alanlarda, kullanıcıya seçenekler sunmasını ifade etmektedir