Gelişmiş ülkelerde Ekofeminist bakış açısı aile, kadın, doğa ilişkisinin temelini üç farklı biçimde açıklar:

Birincisi, kadın, doğa ilişkisindeki ikili sömürünün temelleri kadının psiko-biyolojisinde bulunmaktadır.

İkinci açıklamaya göre kadın-doğa ilişkinin temelleri ataerkillik tarafından tarihsel ve toplumsal süreçler içinde oluşturulmuştur.

Üçüncü açıklamada kadın-doğa ilişkisinin temelleri ve ikili sömürüsü kadının biyolojik özelliklerinden kaynaklanmakla birlikte, tarihsel ve toplumsal süreçler içinde oluşturulmuştur.

Ekofeminizm içinde yer alan bu bakış açısına göre, kadınların kendilerine özgü psikolojik özellikleri ve yaşam üretme kapasiteleri ataerkillik tarafından doğa ile özdeşleştirilerek her ikisi de tahakküm altına alınmıştır. 

Günümüzdeki kadın sorunlarının ve ekolojik krizin temelinde tarih öncesi toplumlardaki kadını ve yeryüzünü yücelten inancın yerini ataerkil dinlerin almasıdır.

Batıda yapılan Ekofeminist çalışmalar, özellikle birinci ayrımda yer alan Ekofeministlerin temel olarak beyaz, orta sınıf, kentli ve Batılı kadının doğaya olan konumuyla ilgilendiği konusunda eleştirilir.

Agarwal gelişmiş ülkelerdeki Ekofeminizmi beş noktada eleştirmektedir:

• Kadınları tek bir kategori olarak konumlandırır, kadınlar arasında sınıf, ırk, etnik köken ve bunun gibi farklılıkları görmez
• Kadınların ve doğanın tahakküm altına alınmasını yalnızca ideolojide konumlandırır
• İdeolojik yapılanma alanındaysa bu yap›lanmanın üretildiği ve dönüştürüldüğü toplumsal, ekonomik ve politik yapılar hakkında çok az şey söyler.
• Ekofeminist bakış açısı, kadınların doğayla olan maddi ilişkilerini, kendilerinin ve karşıt konumda olan diğerlerinin bu ilişkiyi, nasıl düşündüklerini dikkate almaz
• Ekofeminizm kadın-doğa bağlantısını bir çeşit özcülüğü bağlar.

Gelişmekte olan ülkelerde, aile içinde kadın ve doğa ilişkisinin temellerini ataerkilliğin her ikisi arasında kurduğu bağ oluştursa da, bu ikilinin birlikte sömürülmesinin nedeni gelişmekte olan ülkelere dayatılan batı tarzı ekonomik kalkınma modelleridir.

III. Dünya ülkelerinde Ekofeminizm yoğunlukla Batı tarzı ekonomik kalkınmanın kadın ve doğa üzerindeki etkisiyle, III. Dünya ülkelerine dayatılan Kalkınmada Kadın projelerinin bu ülkelerdeki olumsuz etkileri üzerine odaklanır. Örneğin; andana Shiva, Batı tarzı ilerlemeyi, kalkınma yoluyla sömürgeciliğin devamı ve Batı tarzı ataerkilliğin dayatıması olarak çözümler.

III. Dünya ülkelerinde doğanın kötü kullanımı, kadınların marjinalleştirilmesi ve kötü kullanımıyla el ele gider.

Shiva’nın III. Dünya ülkelerinde Batı tarzı kalkınmanın kadın ve doğa üzerindeki etkilerini inceleyen çalışması üç noktada eleştirilir:

Birincisi, Shiva’nın kırsal kadın örneği, esas olarak Kuzey Bat› Hindistan’dan gelmektedir.

İkinci olarak Hindistan’da toplumsal cinsiyet ve doğanın ideolojik yapılandırılmasının hangi somut süreçler ve kurumlar vasıtasıyla olduğunu göstermez.

Son olarak III. Dünya ülkelerine dayat›lan sömürgecilik deneyimi ve modern kalkınma çeşitlerinin ekonomik, kurumsal ve kültürel olarak yıkıcı olmasına rağmen, bu ülkelerde Batı tarzı kalkınmadan önce mevcut olan ekonomik ve toplumsal eşitsizlikleri göz ardı eder

Kadın ve doğa arasındaki ilişkinin maddi temellerini inceleyen çalışmalarda özellikle toplumsal cinsiyet ve kadın konusundaki bütün tartışmalar, kadınların kurumsal olarak ekonomide ve çevrede erkeklere olan göreceli konumlarını tanımlayan toplumsal cinsiyete odaklanarak yapılmalıdır.

Ailede toplumsal cinsiyete dayalı işbölümü, kırda kadının do¤ayla doğrudan ilişki içine girmesine neden olur. Kadının ve doğanın ikili sömürü de dolaysız biçimde gerçekleşir. 

Kırda kadının emeği hem ailenin geçimliği için, hem de pazar için yapılan üretimde yoğun olarak kullanılır.

Kırda kadının doğayla olan ilişkisi, kadın bedenini doğayla ilişkilendiren ataerkil ideolojinin ötesinde maddi temellere dayanmaktadır

Toplumsal cinsiyete dayalı işbölümüne göre yetiştirilen ürünler, Erkek ürünleri ve Kadın ürünleri olarak ikiye ayrılmaktadır.

Tarımdan koparılarak do¤ayla olan dolaysız ilişkisinin maddi temelleri ortadan kalkan ve kente göç etmek zorunda kalan kadın, kentte doğayla olan ilişkisini yine kentin aracılığıyla sürdürür.

Kentte kadının ailedeki rolü nedeniyle doğayla ilişkisi dolaylı yoldan gerçekleşmektedir.

İnsan merkezci bakış açısında kaosla ilişkilendirilen doğa, rastgelelik ve düzensizlik alanıdır. İnsan merkezci bakış açısı (antroposentrizm) insan olmayan dünyanın, diğer bir deyişle doğanın, insanlar tarafından kullanılmak için yaratıldığı düşüncesidir.

Modern kent, kentin kendisinden daha farklı bir alan olsa da her ikisinin ortak noktaları insan/doğa, kültür/doğa, düzen/kaos, kültür/doğa temel karşıtlıklarını bünyelerinde barındırmalarıdır.

Farklı kültürlerde kadının beslenme alışkınlıklarıyla ilgili tabular, güç ilişkilerinin neyin tüketileceği ve kim tarafından tüketileceğini belirlemesinin bir göstergesi olarak görülebilir.

Toplumsal cinsiyete dayalı işbölümüne kadınları hem kır hem de kentte hasta, çocuk ve yaşlıların bakımından sorumlu tutar.