Sosyolojinin temel inceleme alanlarından birisi olan kurumlar, genel olarak “kalıplaşmış davranış örüntüleri” şeklinde tanımlanmaktadır.

Sağlık olgusu ile ilgili en kapsamlı tanım Dünya Sağlık Örgütü (1946) tarafından yapılmaktadır. Bedenen, ruhen ve sosyal olarak iyi olma hali şeklinde ifade edilebilen bu kavram, sosyolojinin önemli çalışma alanları arasında yer almaktadır.

Sosyal destek, kriz zamanında kişilerin bu sorunlarla baş etmeleri konusunda yardımcı olan farklı kaynakları ifade etmektedir.

Sağlık ve Hastalık Sosyolojisi’nin ilk örneği olarak kabul edilen “Medikal Sosyoloji”nin 1940’lı yıllarda ortaya çıktığını söylemek mümkündür.

Sağlık ve Hastalık Sosyolojisinde, Parsons ve yapısal işlevselciliğin etkinliliğini
azaltan ilk sistemli yaklaşım Sembolik Etkileşimcilik olarak kabul edilmektedir.

Sağlık ve hastalık nesnel olarak tanımlanamaz.

Sembolik Etkileşimcilik kuramının Sağlık ve Hastalık Sosyolojisindeki uygulama
alanlarından bir tanesi, irrasyonel olarak kavramsallaştırılan eylemlerin (özellikle
hasta davranışı) incelenmesidir.

Hasta rolü kişilerin davranmaktan ziyade eylemde bulunduklarını göstermek amacı ile geliştirilmiştir?

Meflru güç: Meflru olmasından kaynaklanan güçtür. Ataerkil sistemde kadının
kocasına itaat etmesi, meşru olan davranışları yerine getirmesi anlamına gelir.

Zorlayıcı güç: Ceza korkusuna dayanır. Burada algılanan ceza önemlidir.

Bilgi gücü: Tarafların birbirlerini sahip oldukları bilgi aracılığı ile etkilemeleridir. Bu noktada uzmanlık gücü ile benzerlik gösterdiğini ileri sürmek mümkündür

Uyum üzerine vurgu yapan işlevselci Yaklaşım, toplumun temel kurumlarından
olan ailenin devamlılığını hedeflemektedir.

Çatışma teorisi, toplumun birbirleri ile çatışan çıkarlara sahip gruplardan oluştuğunu ileri sürmektedir ve çıkar çatışmasının özünde, bazı grupların diğerlerine göre daha az kaynaklara ulaşabilmesi yatmaktadır.

Naturalistik perspektif: Onsekizinci yüzyılda ortaya çıkan bu yaklaşım, günümüz Batı söyleminde etkin olarak varlığına devam etmektedir. İnsan eylemleri ve ilişkileri, biyolojik unsurlar aracılığı ile açıklanabilir. Diğer bir deyişle bedenin özellikleri eylem ve ilişkilerde başattır. 

Sağlık ve Hastalık Sosyolojisinde Feminist Teori, özelikle kadın bedeninin sosyal
inşası ve erkek egemen toplum tarafından bu bedenin düzenlenmesi konularını
ağırlıklı olarak tartışır

Sosyal inşacı Perspektif: Fiziksel bedenin algısı, sosyal beden aracılığı ile olmaktadır. Diğer bir deyişle beden fiziksel olarak var ama onun algısı sosyal
pratikler aracılığı ile gerçekleşir.

Fenomenolojik yaklaşım: Sosyal inşacı bakış açısı içinde de yer alan bu yaklaşım yaşayan beden üzerine odaklanır. Yaşayan bedenin en önemli özelliği kasıtlılıktır.

Navarro (1976’dan akt. Kasapo¤lu, 2010), sağlığın veya tıbbın sermaye tarafından işgalinin dört göstergesini şu şekilde sıralamaktad›r:
• “Tıp, artık bireysel doktor-hasta ilişkisi olmaktan çıkarak şirket mantığı ile
yönetilir hale gelmiştir.
• Biyomedikal model ve uzmanlaşma kaçınılmaz olarak hiyerarşik bir yapı
oluşturmuştur.
• Tıp bir endüstri haline dönüştüğünden ilaçlar ve tıbbi teçhizatların üretim ve
bakımı çok büyük bir istihdam alanı oluşturmaktadır.
• Hekimler işçileşmiştir (proleterleşmiştir), hastane yöneticileri hekimlerden
daha üst kademede çalışmaya başlamıştır”

Kişi, meşru bir şekilde hasta olarak tanımlandığında hasta olmaktadır, hasta rolüne girmektedir. Bu durum doktorun meşru gücü ile bağlantılıdır.

Sevgi ve özdeşim gücü: Gücü kullanan kişinin kişisel özellikleri temelinde, karşıdaki kişinin algısına dayanmaktadır. Diğer bir deyişle doktorun, hastanın kendisi tarafından sevdiği kişilerin yerine konulması söz konusudur. Bu durum ise, hastanın doktorun önerilerini dikkate almasına neden olabilmektedir.