Evlilik, geçmiş birikimleri, eğitim ve öğrenimleri birbirinden farklı olan iki kişinin hayatlarını birlikte geçirmeye karar vermesi olarak tanımlanmaktadır.

Cutlar ve Radford (1999) aralarında iyi bir ilişki bulunan, çocuklarının geleceğini, güvenliğini düşünen ve geleceğe iyimser bakan bir evlilik sisteminin sağlıklı bir aile yapısını temsil ettiğini belirtmektedirler.

Cutlar ve Radford (1999), evliliği; birbirlerine karşı sorumluluk duygusu taşıyan, birbirlerini sosyal açıdan destekleyen, birlikte isteyerek zaman geçiren, üyeler arasında açık bir iletişim olan, kriz durumunda birbirlerine kenetlenen bireylerin oluşturduğu sistem olarak nitelendirmektedirler.

Sanayileşme ve endüstrileşme olgusu, evliliğin geçmiş dönemlerden günümüze yapısını değiştirmiştir.

Aile bir grup veya örgüt, evlilik ise karşı cinsten iki kişinin birlikte yaşamak, yaşantıları paylaşmak, çocuk yapmak ve yetiştirmek gibi amaçlarla oluşturdukları birliktelik olduğu için birbirinden farklı kavramlardır.

Evlilik insan davranışı üzerinde etkili olan en önemli kurumlardan birisi olarak değerlendirilir. Çünkü hem üreme ve çocukların yetiştirilmesi açısından belirleyicidir hem de ekonomik ve sosyolojik boyutlarıyla toplumu ve bireyi etkilemektedir.

Evliliğin kişisel ve toplumsal işlevleri şöyle sıralanabilir:
• Cinsel yaşamı sağlıklı ve meşru yoldan düzenler.
• Soy çizgisini belirler, çocuğa yasal bir baba sağlar.
• Cinsiyet rollerini ve iş bölümünü belirler.
• Ekonomik üretim ve tüketim etkinliklerini düzenler yaşam koşullarının yükseltilmesinde ekonomik destek sağlar.
• Bireylere güven, korunma, dayanışma içinde olduklarını hissettirmek, sevmek ve sevilme arzusuna cevap verme olanağı sunarak duygusal destek sağlar.
• Miras, sosyal güvenlik gibi yasal hakların elde edilmesini sağlar.
• Bireylere toplumsal statü sağlar. 

Evlilik ilişkisi kişiye;
• Maddi manevi doyum sağlaması,
• Görevlerini iyi bir şekilde yerine getirmesi ve
• Yaşadığı çevreye uyum sağlayarak yararlı birey olabilmesi açısından yarar sağlar.

Bireylerin evlenme nedenleri arasında;
• İnsanların genelinin evli olması,
• Ekonomik etkenler,
• Yalnızlıktan kurtulma,
• Cinsel doyumun yasal şekilde sağlanması,
• Statü ve bağımsızlık kazanmak ile
• Sahiplenme duygusu gibi etkinler sayılmaktadır.

Evlilik kurumunun temel motivasyonları şöyle sıralanabilir:
• Biyolojik motivasyon.
• Psikolojik motivasyon.
• Sosyal motivasyon.

Modern evlilik;
• Eş seçiminde ve ilişkide özgürlük,
• Cinsellikte eşitlik ve
• Yakın ilişki gibi özelliklerle tanımlanmaktadır.

Ailede evlilik git gide bireyselleşmekte ve eşler bu ilişkide kimin ne yapacağını önceden belirlemek istemektedirler. Ancak ailelerinin önerisi mi yoksa arkadaşlarının yaptıklarını mı ölçüt olarak alacaklarını bilemediklerinden ikilem yaşamakta ve kaygıları artmaktadır.

Evlilik ilişkisinde, bireylerin ihtiyaçlarının ve beklentilerinin gerçekleşmemesi;
• Eşler arasındaki etkileşim, paylaşma ve sosyal ilişkilerin hoşgörü sınırlarını aşacak şekilde bozulması,
• Eşlerin birinde ya da her ikisinde birden stres oluşturmakta ve bu durum doyumun azalmasıyla birlikte boşanmaya doğru gidilmesine yol açmaktadır.

Eşler arasında yaşanan huzursuzluk ve uyumsuzluk, eşlerin yanı sıra çocukları ve çevreyi de olumsuz yönde etkilemektedir.

Evlenme biçimleri;
• Çevre ve
• Eş sayısına göre gruplandırılabilir.

Çevreye göre evlilik;
• Grup içi evlilik, (endogami) ve
• Grup dışı evlilik (ekzogami) olarak gruplandırılır.

Ölçütü eş sayısı olan evlilik;
• Tek eşli evlilik (monogami) ve
• Çok eşli evlilik (poligami) olarak sınıflandırılır.

Çok kadınla evliliğin önemli unsurları arasında;
• Zengin nüfuslu ailelerde çok kadınla evlenmenin aile prestijini sağladığına inanılması,
• Erkeğin kısa sürede çocuğa sahip olmak istemesi ve
• O toplumda erkek sayısının kadın sayısına oranla az olması sayılabilir.

Taygeldi ailesi, karşı cinsten çocukları olan dulların bu çocukları evlendirmek şartıyla yapmış oldukları evlilik sonucu kurulan ailedir.

Berder ailesi, başlık parasının yaygın olduğu bölgelerde evlilik çağında hem kızı hem de oğlu olan ailelerinde karşılıklı olarak kız ve oğullarının evlendirilmesiyle oluşan ailedir.

İlgili araştırmaya göre evlilik tipleri şöyle sıralanabilir:
• Kocanın yönlendirdiği bağımsız tip evlilik.
• Kocanın yönlendirdiği ortak evlilik.
• Paylaşılmış liderlikte ortak evlilik.
• Kadının yönlendirdiği bağımsız tip evlilik.
• Kocanın yönlendirdiği bağımlı evlilik.
• Kadının yönlendirdiği cana yakın evlilik.
• Kadının yönlendirdiği yüzleştirici evlilik.
• Kocanın yönlendirdiği yüzleştirici evlilik.
• Kocanın yönlendirdiği çatışmalı evlilik.

İlgili araştırmada bahsedilen ilişki tipleri şöyle sıralanabilir:
• Anne ve oğul türü besleyici ilişki.
• Baba ve bebeği türü destekleyici ilişki.
• Şirret kadın ve iyi adam türü meydan okuyan ilişki.
• Patron ve kölesi kontrol eden ilişki.
• Yüzleştirici ilişki.
• Uysal ilişki.

Nişan, ilişkinin evliliğe doğru yol aldığının göstergesi olup ailelerin yeni kişiyi aralarına kabul edebilmelerini, çocuklarının evden ayrılması fikrine alışmaları, çiftin ilişkisi içinde kendilerine yer edinebilmeleri açısından önem taşıyan bir dönemdir.

Eş seçimine karar verirken çiftin uyum içinde olmalarını sağlayabilecek;
• Eğitim,
• Görgü,
• Yaş farklılığı yanında,
• Ailelerin geleneksel yapısı,
• Sosyal durumu da önemlidir.

Kişinin kendi içinde uygun eşi seçmeden önce, kendisini tanıması gerekir. Kişi kendini tanıdıktan sonra bir eşte bulmayı arzu ettiği özellikleri belirleyebilir.

Kişi kendini tanıma sürecinde;
• Ben kimim?
• Nasıl bir yaşam istiyorum?
• Yaşamda neler yapmak istiyorum?
• Güçlü ve zayıf yönlerim ne?
• Hayattaki önceliklerim ne?
• İnsanlarda aradığım özellikler ne?
• Hangi tür insanlarla anlaşabiliyor, hangileriyle anlaşamıyorum? gibi sorulara yanıt bulmalıdır.

Evlenilecek kişide en çok aranan özellikler; duygusal sağlık, güçlü karakter, enerji düzeyi, zeka, vücut kimyası, ekonomik yönden güven, iletişim, çatışma çözme becerisi, dakiklik – temizlik – sözünü tutma – düzenlilik – önemli günleri hatırlama gibi alışkanlıklar, dindarlık, ortak ilgiler, benzer politik ve sosyal görüşler, anne ve baba olmayı isteme, kişilik değerler, beceriler, amaç, yaş, ırk, eğitim, din, cinsel deneyim, boy ve vücut şekli, yüz güzelliği, giyinme biçimi gibi özelliklerdir.

Evlenilecek kişide olması istenmeyen özellikler; Yalan, aldatma, baskın kişilik, öfke kontrolsüzlüğü, pornografi merakı, aşarı içme ve uyuşturucu kullanımı, sigara, kumar, cinsel takıntı, dağınıklık, tembellik, ihmalkarlık, dedikoduculuk, cimrilik, küfür, başkalarına bağımlılık, kibir, aşırı utangaçlık, farklı müzik tercihi, dini inançlara karşı tolerans göstermeme, politik farklılık, tehlikeli araba kullanma ve fanatizmdir.

Eş seçiminde önemli diğer nitelikler şöyle sıralanabilir:
• Kendini ve başkasını sevebilme, kabul edebilme, kendine ve başkasına değer verebilme yeteneği.
• Doğrudan, açık ilişki kurabilme yeteneği.
• Kendini ve başkalarının duygularını ifade edebilme, karşılık verebilme yeteneği.
• Sorumluluk alabilme yeteneği.
• Başkasının kendi var oluşunu ortaya koyabilmesi için destek verme yeteneği.
• Stresle başa çıkabilme yeteneği.
• Eşinin, çocuklarının bağımsızlık ihtiyacına cevap verebilme yeteneğidir.

Etkileşim genellikle;
• Fiziksel özelliklere ve
• Dış görünüşe bağlı olarak oluşur.

Backman’a göre ilişkinin geçtiği aşamalar şöyle sıralanabilir:
• İlk karşılaşma ve farkına varma
• Seçim aşaması
• İkili ilişkiyi geliştirme
• İlişkiyi devam ettirip ettirmeme kararı olmak üzere dört aşamada gelişip şekillenmektedir.

Eşlerin erken dönemde evlilik ilişkilerinin sınırını belirlemeleri önemlidir. Çünkü hem kendi ailelerinin hem de çevrenin müdahalesine maruz kalırlar ve bu da ilişkilere olumsuz olarak yansır.

Eşlerin boş zaman etkinliklerini paylaşmaları,
• Onların hoş vakit geçirmelerine,
• Birbirlerini daha yakından tanımalarına,
• Duygusal yakınlaşmanın sağlanması ve sağlamlaşmasına yardımcı olacaktır.

Çiftlerin ilişkilerine yönelik çevre, aile, medya yoluyla edindikleri bazı gerçek dışı beklentileri karşılanmadığında, sorunlar ortaya çıkmaktadır.

Uyumlu bir evlilik, eşlerin çabaları ve akıllıca planlanmış yaşantıları sonucunda kazanılıp korunması gereken bir beraberliktir.

Evlilik doyumu, bireylerin ilişkilerini tüm yönlerinde hissettikleri öznel mutluluk ve hoşnutluk duyguları olarak tanımlanmaktadır.

Evlilik uyumunu;
• Eşler arasındaki her türlü sorunun açıkça tartışılıp anlayış ve hoşgörüyle çözümler aranması,
• Sağlıklı bir iletişimin kurulması ve empatik tepki vermenin,
• Çatışmalarla baş etme yollarının ve çatışmaları çözme becerilerini öğrenmenin artırdığı bilinmektedir.

Evlilik uyumu ile ilişkili faktörler şöyle sıralanabilir:
• Bireysel özellikler,
• Çift özellikleri,
• Çevresel etmenler.

Bağlanma kuramı, bireylerin kendilerince önemli ve özel gördükleri diğer kişiler için geliştirdikleri özel, duygusal bağlar olarak tanımlanır.

Araştırmacılar, temelde;
• Güvenli ve
• Güvensiz olmak üzere iki bağlanma biçiminden söz etmektedirler.

Güvenli bağlanan yetişkinlerde;
• Terk edilme ve yakınlık korkuları çok az yaşanmakta,
• Kendilerini rahatlıkla açabilmekte,
• Stresle tek başlarına başa çıkabilmekte,
• İhtiyaç duyduklarında destek arayabilmekte ve verebilmekte,
• Kendilerini ve eşlerini sevilmeye değer bulmakta,
• Etkili iletişim kurabilmekte ve
• Uygun problem çözme stratejileri geliştirebilmektedir.

Kaygılı bağlanan kişilerde;
• Yoğun terk edilme duygusu yaşanmakta,
• Bireyselliğe yer vermeyecek derecede yakınlık aramakta,
• Eşlerine aşırı ilgi ve destek göstermekte,
• Sevilmeye değer olup olmadıklarını sürekli sorgulamakta ve
• Zayıf problem çözme becerileri göstermektedirler.

Bağlanma şekilleri;
• Kişilerin ikili ilişkilerinde nasıl davranacaklarının,
• Stresli durumlarda ne gibi tepkiler ortaya kayacaklarının tahmininde önemlidir.

Bireylerin bağlanma biçimleri kaçınan kişilerin iletişimlerinde çatışmayı çözmek yerine çatışmalı durumdan uzaklaşmayı tercih ederler. Kaygılı kişiler ise çatışmanın çok fazla üzerine gitmekte yüksek düzey stres yaşamaktadırlar. Güvenli bağlanma açık ve yapıcı iletişimle, güvensiz bağlanma ise kaçınma, saldırganlık ve geri çekilmeyle ilişkilidir.

Evliliklerde karşılıklı empatik eğilimin geliştirilmesi ile etkileşim daha yoğun hale gelmekte çiftlerin birbirine bağlılıkları artmaktadır. Ayrıca çeşitli konularda birbirlerine gönderdikleri mesajların daha iyi anlaşılması da sağlanmaktadır.

Aile içi sağlıklı iletişim, aile üyeleri arasındaki sözlü iletişimin açıklığı ve doğrudanlığıdır.

Evlilik ilişkilerinde çiftlerin çeşitli konulara ilişkin farklı algılanmalarının olması ve problemleri görmezden gelmesi sağlıklı iletişim oluşmasına engel olmaktadır.

Ailelerin iletişim fonksiyonlarını getirmelerine göre;
• Sağlıklı ve
• Sağlıksız aile tipleri ortaya çıkmaktadır.

İşlevlerini yerine getiren sağlıklı aileler;
• Sorunlarını bir araya gelerek çözebilen,
• Birbirlerine duygusal olarak bağlı ancak özgürlüklerini engellemeyen,
• Birbirlerinin davranışlarını aşırıya kaçmadan kontrol edebilen ve
• Aralarında açık, rahat ve dolaysız iletişim bulunan ailelerdir.

Evlilik ilişkisinin kalitesini artırmak için;
• İletişime açık olma ve dürüstlük,
• Bireyin duygularını ve isteklerini doğru ve tam bir şekilde ifade etmesi gerekmektedir.

Eşler arasında ki çatışma, eşlerden bir tarafın, kendi isteklerini karşı tarafın engellediği veya engellemek üzere olduğunu algılaması ile başlayan ve iki tarafın algılarını, duygularını, sözel ve fiziksel saldırganlığını da kapsayan davranışlarını içeren bir süreçtir.

Evlilik çatışmalarının çıktığı anlaşmazlıklar;
• Eşlerin hangi kurallara uyacağı,
• Birbiriyle tutarsız olan kararların yürürlüğe koyulması ve
• Kuralların kimin tarafından konulacağı konularıdır.

Evlilik sürecinde çatışmaların ortaya çıkmasına neden olan faktörler; ihtiyaç ve çıkarlar, iletişim hataları, kişisel değerler, doyurulmamış ya da giderilmemiş duygusal gereksinimler, cinsel doyumsuzluk, para yönetimine ilişkin anlaşmazlıklar, eşlerin kendi ailelerine ilişkin sorunlar, aile sadakatini bozmak, çocuklara ilişkin sorunlar, karşılıklı engellemeler, alkol ve madde bağımlılığı, fiziksel saldırganlık, boş zamanı kullanmada uyuşmazlık, uyumsuzluk ve gerginlikler, politik görüş ve inançlardaki farklılıklar, rol kargaşası ve olumsuz duygu dışa vurumudur.

Çatışma çözme kavramı, eşlerin ihtiyaçlarının temel alındığı ve çatışmalarını başarılı bir şekilde çözmek için bir araya gelerek yaptıkları pazarlık süreci olarak tanımlanmaktadır.

Evlilik ilişkisi açısından olumlu olarak nitelendirilen yapıcı stratejiler;
• Anlaşma,
• Uzlaşma ve
• Mizahı kullanma gibi stratejilerdir.

Özgüven’e (2001) göre eşlerin çatışmayı ele alış davranışları;
• Uyma,
• İş birliği,
• Uzlaşma,
• Kaçınma ve
• Hükmetmedir.

Gürüz ve Eğinli’ye (2008) göre kişiler arasında yaşanan çatışmaların çözümünde kullanılan olumlu yaklaşımlar;
• Uzlaşma,
• Yumuşatma,
• Problem çözme,
• Görüşme,
• Yeniden yapılandırma ve
• Karşımızdaki bireyi dinlemedir.

Çatışmalarda başa çıkmak için önerilen çatışma yönetimi stratejileri;
• Sakinleşme,
• Savunucu olmama,
• Ortağı onaylama ve
• Olumlu çatışma yönetimi uygulamadır.

Evlilik çatışması evreleri:
• Birinci evre, çıkar çatışması evresidir.
• İkinci evrede çatışmalar stresli durumlara bağlı olarak ortaya çıkar.
• Üçüncü evre, hızlandırıcı olaylar evresi olarak isimlendirilir.
• Dördüncü evre, katılma kaçınma evresidir.
• Beşinci evre, etkileşim senaryosu evresidir.
• Son evresi ise dönüş evresi olarak isimlendirilir.

İnsan ilişkilerinin aşamaları;
• Başlama,
• Geliştirme,
• Sürdürme ve
• Sonlandırma şeklinde dört aşamada gerçekleşmektedir.

Ailede birlik ve beraberliğin oluşabilmesi için;
• Eşler arasında ekonomik,
• Yönetsel ve
• Psikososyal konularda anlaşmaya varılmalı ve uyum sağlanmalıdır.

Evlilikte uyum, evli bireylerin başkaları ile olan ilişkileri ile kendi evlilik yaşamlarındaki doyum mutluluk ve mutsuzluk gibi tüm duyguları kapsar.

Evli çiftlerin kendi bağımsız arkadaşlarıyla ilişkilerinin dengelenmesinde, ilişkilerinin miktarı, hangi aktivitelerini birlikte sürdüreceklerine ilişkin düzenleme yapmaları ve ilişkilerin dengelenmesi önem kazanmaktadır.

İyi bir evlilik için bulunulan öneriler şöyle sıralanabilir:
• Birey büyüdüğü aileden duygusal olarak kopup kendi kimliğini geliştirmelidir.
• Her eş kendi özerkliğini koruyacak sınırlarını belirlemeli, bir yandan da ben yerine biz demeyi öğrenmeli ve duygusal yakınlığı paylaşmalı sağlamalıdır.
• Cinsel yakınlıklarının, iş sorumlulukları ve sorunlardan etkilenmemesini sağlamalıdır.
• Çocuk sahibi olduklarında anne ve baba olmanın sorumluluğunu bilmeli çocuk konusunda birbirine destek olmalı, çocuğun çift ilişkilerini etkilemesine izin vermemelidir.
• Eşler yaşamın kaçınılmaz sorunlarıyla yüzleşip baş edebilmelidir.
• Eşler birbirlerinin farklılıklarını, kızgınlıklarını, korkularını, sorunlarını konuşabilecekleri güvenli bir ortam oluşturmalıdır.
• Eşler ilişkilerini canlı tutmak için birbirlerine zaman ayırmalıdır.
• Eşler birbirini bağımsız gereksinimlerini karşılamak için birbirine destek vermeli, cesaretlendirmelidir.
• Zamanın neden olduğu değişimin başlangıçtaki romantizmi yok etmesine izin vermemelidir.

Tam ve sürekli bir hayat ortaklığı kurmak
üzere cinsiyetleri ayrı iki kişinin hukuken
makbul ve geçerli bir şekilde birleşmesine
evlilik denir.

Cinsel yaşamı sağlıklı ve meşru yoldan
düzenler.
• Soy çizgisinin belirler, çocuğa yasal bir baba
sağlar.
• Cinsiyet rollerini ve iş bölümünü belirler.
• Ekonomik üretim ve tüketim etkinliklerinin düzenler, yaşam koşullarının yükseltilmesinde ekonomik destek sağlar.
• Bireylere güven, korunma, dayanışma içinde olduklarını hissetmek, sevmek ve sevilme arzularına cevap verme olanağı sunarak
duygusal destek sağlar.
• Miras, sosyal güvenlik gibi yasal hakların
elde edilmesini sağlar.
• Bireylere toplumsal statü sağlar.

‘Evlilik’ kavramı ‘aile’ kavramına göre daha
belirgin bir kavramdır. Evlilik ilişkisinde eşlerin
birbirlerini tanıma, anlama, ihtiyaçlarını giderme
gibi ihtiyaçları sıralanırken, aile kavramında eşlerin
haricinde çocuklar ve ailenin diğer büyükleri de ele
alınmaktadır.

Evlilikte Akit Unsuru

Evlilikte Taraf Unsuru

Evlilikte Amaç Unsuru

bireylerin evlenme nedenleri arasında; insanların genelinin evli olması, ekonomik etkenler, yalnızlıktan kurtulma, cinsel doyumun yasal şekilde
sağlanması, statü ve bağımsızlık kazanmak ve sahiplenme duygusu gibi etkenler sayılmaktadır.

Biyolojik Motivasyon: Uzun süreli beraber yaşama ve kendi cinsinden nesiller üretme arzusu, karşı
cins ile ilişki hazzı, beraberliği ve kendini koruma
arzusudur.
Psikolojik Motivasyon: Arzu duyduğu karşı cins
tarafından beğenilme, sevilme, sevme, seçilme, kendi çocukları ile beraberliğin sürekli oluşundan duyulan güven ve hazdır.
Sosyal Motivasyon: Toplumun beklentilerine,
yasalarına uyarak yaşamanın verdiği rahatlık, toplumda kabul edilen değerlere uyumla kazanılan saygınlık hazzı ve güvendir.

Evlilik ilişkisinde, bireylerin ihtiyaçlarının ve
beklentilerinin gerçekleşmemesi, eşler arasındaki
etkileşim, paylaşma ve sosyal ilişkilerin hoşgörü sınırlarını aşacak şekilde ciddi şekilde bozulması, eşlerin birinde ya da her ikisinde birden stres oluşturmakta ve bu durum doyumun azalması ile birlikte
boşanmaya doğru gidilmesine neden olmaktadır.

eşler arasında yaşanan sorunlar çocuğun benlik saygısında azalma, duygusal ve
davranışsal uyum sorunları, aile içindeki uyumda
azalma, aile üyeleri arasında gruplaşma eğilimi ve
çocuklar olgunlaştıkça yakın ilişkilerin kalitesinde
düşme gözlendiği belirtilmiştir.

Bir evliliğin sağlıklı aile yapısı kurmaya aday bir evlilik olması için bazı özelliklere sahip olması gerekir.
Bu özellikleri taşıyan evliliklere sağlıklı evlilik taşımayanlara sağlıksız evlilik diyebiliriz.

Geçerliliği Yönünden Evlilik Türleri
Evliliği hukuken geçerli olup olamdığına göre
resmi evlilik ve gayriresmi evlilik olarak sınıflandırabiliriz.
Resmi Evlilik
Evlendirme memuru huzurunda gerekli şekil ve
şartların yerine getirilerek kurulmuş evliliktir. Böylece taraflar hukuk düzeninin kendilerine tanıdığı
haklara sahip olur ve yükümlülükler altına girmiş
olurlar. Bir atarfın hakkı diğerinin yükümlülüğü
durumundadır ve yükümlülüklere uyulmamasının
müeyyideleri vardır.
Gayri Resmi Evlilik
İki yetişkinin aile ortamı içinde karı-koca olarak bulunması ve çevreninde kısmen ya da tamamen onaylamasına rağmen resmi evliliğin gerçekleşmemiş olduğu birleşmelerdir.

Grup İçi Evlilik (Endogami)
Evlenecek kişiye eş kendi grubu içinden seçilir.
Akrabalık, sosyal sınıf, din, kast, millet gibi. Bu
evlilik biçimiyle grubun düzeninin, prestijinin ve
statüsünün korunduğuna inanılır.
Grup Dışı Evlilik (Ekzogami)
Bu tip evlenme biçimi kişiye grubun dışından
eş seçme olanağı tanır. Bu durum sosyal gruplar
arasındaki eş alıp verme sistemiyle açıklanabilir. Bu
tip evlenme biçiminde insanlar kendi aileleri ya da
grupları dışından evlenerek çeşitli gruplar arasındaki haberleşme ve işbirliği olanaklarını arttırmakta
ve böylece bazı çatışmaları azaltmış olmaktadır.
Akrabalık derecelerine evlilik yasaklamaları da
toplumdan topluma değişiklik göstermektedir.
Genel olarak tüm dünyada yaygın olan yasak anaoğul, baba-kız evlenmeleridir

Çok Eşle Evlilik (Poligami)
Bir kadın veya bir erkeğin birden fazla eşe sahip olmasıdır. Çok kadınla evlilik “Polijini”, çok
erkekle evlilik “Poliandiri” olarak isimlendirilir.
Çok eşle evlilik esas itibari ile iki tip olmakla birlikte bazı, ilkel topluluklarda grup evliliklerine de
rastlanmaktadır (hem kadınların hem de erkeklerin
birbiri ile çok eşli olarak evli olmaları).

Bu evlilik biçimlerinin dışında kadının ölümü
halinde dul kalan erkeğin karısının kardeşiyle evlenmesi yani enişte-baldız evliliği “Sorarat” denir

Anadolu’da rastlanan karşı cinsten çocukları olan dulların bu çocukları evlendirmek şartı
ile yapmış oldukları evlilik sonucu kurulan aileye
“Taygeldi Ailesi” denmektedir. Ayrıca yine başlık
parasının yaygın olduğu bölgelerde evlilik çağında hem kızı hem de oğlu olan ailelerde iki ailenin
karşılıklı olarak kız ve oğullarını evlendirmesine de
“Berder Ailesi” denmektedir.

Eş seçimine karar verirken, çiftin uyum içinde
olmalarını sağlayabilecek eğitim, görgü, yaş farklılığı
yanında ailelerin geleneksel yapısı, sosyal durumu da
önemlidir. Sadece çiftler arasında hissedilen çekicilik
tek başına eş seçiminde yeterli olmamaktadır. Kişinin
kendi için uygun eşi seçmeden önce kendisini tanıması gerekir. Kişi kendini tanıdıktan sonra bir eşte
bulmayı arzu ettiği özellikleri belirleyebilir.

Çocuk yaşta evlilik travmatik sonuçlarına göz
attığımızda; kadınların fiziksel-duygusal-sözel-cinsel şiddete maruz kalma olasılıklarının arttığını,
kız çocukların örgün eğitimden kopup sadece geleneksel roller olan eş ve anneliğe mahkum ettiğini
gözlemlemekteyiz. Erken gebeliklerde düşük, ölü
doğum, erken doğum riski de artmaktadır. Çocuk
yaşta ailenin zorlamasıyla yapılan evlilikler temelde
ekonomik nedenlidir ve her 3 çocuk gelinden 1’i
intiharı düşünmektedir.

Evlilik uyumu, evlilikte eşlerin çatışma çözmeye
yönelik benzer özelliklerinin olması, evliliklerinden
ve birbirlerinden doyum hissetmeleri, benzer ilgi ve
aktiviteleri paylaşmaları ve evlilik ilişkisinden beklentilerini yerine getirmeleri olarak tanımlanmaktadır.

1. Bireysel Özellikler:
Uyumu bozanlar: Stresle başa çıkma güçlüğü,
işlevsel olmayan düşünceler, aşırı tepkisellik, aşırı
kızgınlık ve saldırganlık, tedavi edilmemiş depresyon, uzun süredir devam eden huzursuzluk ( irritabilite), aşırı utangaçlık
Uyuma olumlu katkısı olanlar: Dışadönüklük,
esneklik, özgüven, iddialılık, teslimiyet ve aşkdır.
2. Çift Özellikleri:
Uyumu bozanlar: Negatif ilişki tarzları
Uyuma olumlu katkısı olanlar: İletişim becerileri, çatışma çözme becerileri, kaynaşma, yakınlık,
güç paylaşımı veya kontrolü ve uzlaşmadır
3. Çevresel Etmenler:
Uyumu bozanlar: Aile kökeninin etkileri, aile
sürecinin izleri, iş stresi, anne ve baba olmanın
stresi, dışarı uğraşlarının gerilimi, diğer stresörler (
borçlanma, sağlık sorunları )
Uyuma olumlu katkısı olanlar: Aileden bağımsızlaşabilme, anne ve babanın evliliği, anne ve baba
ile arkadaşların desteğidir.

Evlilik çatışmaları temel bazı anlaşmazlıklardan ortaya çıkmaktadır. Bu anlaşmazlıklar;
1. Eşlerin hangi kurallara uyacağı,
2. Birbiri ile tutarsız olan kararların yürürlüğe
konulması,
3. Kuralların kimin tarafından konulacağı konularıdır

Bugün üzerinde uzlaşılan tanıma
göre empati, bir insanın kendisini karşısındaki
insanın yerine koyarak onun düşüncelerini doğru
olarak anlama, duygularını hissetme ve bu durumu
ona anlatma sürecidir ve kişinin kendisine değil,
karşı tarafa odaklı olduğu bir eğilimdir. Dökmen’e
(2002) göre empati, dış dünyayı karşıdaki bireyin
penceresinden görmeye çalışmaktır. Empati, karşıdaki kişinin duygularını gerçek boyutları ile anlamak ve paylaşmak olduğundan, eşler arasındaki
empatik eğilimin artması, evlilik ilişkilerini sağlamlaştırır ve olgunlaştırır