Biyolojik uyarlanma:

Canlıların hayatlarını ve türlerinin devamını sağlamak için yaşadıkları çevreye biyolojik ve davranışsal olarak uyum sağlamaları sürecidir.

Evrim basitçe, zaman içerisinde bir türün genetik yapısında medana gelen değişimi ifade eder. Eğer bu değişim genetik yapıda bir kuşaktan diğerine olduysa mikro evrim olarak adlandırılır. Ancak türü oluşturan grupların üreme engeliyle birbirlerinden ayrılarak yeni türlerin ortaya çıkmasına olanak sağladıysa, değişim makro evrim olarak adlandırılır.

Yaşamın ilk ögesinin su olduğunu ileri süren Thales her şeyin kökenini suya dayandırmaktadır.

Transformizm: Canlıların yapılarının sabit değil, değişebilir olduğu görüşüdür.

Taksonomi: Canlıların sınıflandırılmasıdır.

Tabakalarda bulunan fosilleri inceleyen Cuvier, değişik katmanlarda saptanan fosiller arasındaki farklılıkların sel, deprem, volkanik patlama gibi tufanlarla açıklanabileceği tufan kuramını geliştirmiştir.

Her ne kadar değişen dünya ve canlılar arasındaki farklılıkları açıklama çabaları 18. yüzyıla kadar uzansa da, bu döneme kadar inanılan temel görüş, canlıların Tanrı tarafından yaratıldığını ve değişmez niteliklere sahip olduklarını savunan yaradılışçılıktır.

Yapay seçilim: Canlıların istenilen özelliklerinin seçilerek üretilmesi, böylece arzu edilen niteliklere sahip ürün elde edilmesidir.

Alman Biyolog August Weismann (1834-1914) bütün kalıtsal bilginin germ plasma adı verilen üreme hücrelerinde yer aldığını belirleyerek, üreme hücrelerini etkileyebilen çevresel özelliklerin vücut hücrelerini etkilemediklerini saptamıştır.

Gen havuzu: Bir neslin üyeler tarafından, bir sonraki nesle aktarılabilecek genlerin toplamıdır.

Primat: Yaşayan ve soyu tükenmiş olan maymunların, kuyruksuz büyük maymunların ve insanı kapsayan, memelilerin birtakımıdır.

Hominoid: Primatlar takımı içerisinde bir üst ailedir. Orangutan, goril, şempanze gibi büyük maymunlar ve insan bu ailenin üyeleridir.

Australopitekler, fosillerine yalnızca Afrika kıtasında rastlanan bir cinstir.

Evrimsel anlamda insan sayılmak ya da Homo cinsine dahil edilmek için, başta alet üretimi ve kullanımı olmak üzere, dik yürüme, iri bir beyin, konuşabilme yetisi gibi özelliklerin bütününe sahip olmak gerekmektedir.

İlk insan olarak değerlendirilen Homo habilis günümüzden önce yaklaşık 2,4–1,6 milyon yılları arasında Afrika’da yaşayan, yok olmuş bir türdür.

Oldowan kültürü: Taşın bir kenarının kırılarak elde edilen taş aletlerdir.

Homo erectuslar, Australopitekler ve Homo habilisin tersine, fosil kalın- tılarına Afrika dışındaki kıtalarda da rastladığımız ilk türdür.

Aşölyen (Acheulean): El baltalarını içeren taş alet topluluğudur. Fransa’daki buluntu yeri Saint Acheul’a atfen adlandırılmıştır.

Belki de Homo erectuslarla ilgili en önemli kültürel gelişim, ateşin kul- lanımıdır.

Tek merkezli evrim: Genetik araştırmalarla günümüzde yaşayan bütün insanların tek bir kökene sahip olduğunu tanımlayan hipotezdir.