Adventif gözler, herhangi bir nedenle sürmemiş olan kış gözlerinin kabuk dokusu ile tamamen örtülmesi ile dıştan kolayca fark edilmeyen yapılardır.

Adventif gözlerin sürgününe obur dal adı verilir.

Kültür çeşitlerinin büyük çoğunluğu erselik çiçek yapısındadır. Az sayıdaki çeşitte ise dişi organ iyi gelişmiş olduğu halde, anterler kıvrık ve çiçek tozları canlı değildir. Bu tip çiçeklere morfolojik erdişi fizyolojik dişi (veya fonksiyonel dişi) çiçek adı verilmektedir.

Kaliteli şarap yapımına uygun önemli yerli kırmızı şaraplık çeşitlerimiz Kalecik Karası, Öküzgözü ve Boğazkere; beyaz şaraplık çeşitlerimiz ise Narince, Emir ve Bornova Misketi’dir.

Döllenme biyolojisine bağlı olarak üzümlerde 3 tip tane tutumu görülür. Bunlar; (1) Normal çekirdekli tane tutumu, (2) Partenokarpik tane tutumu ve (3) Çekirdeklerin tam anlamıyla gelişemeden iz halinde kaldığı Stenospermokarpik tane tutumudur.

İzoterm: Harita üzerinde eş sıcaklıktaki noktaları birleştiren eğriye izoterm (eş sıcaklık eğrileri) denir. izotermler yardımıyla çizilen izoterm haritalarından bir bölgedeki sıcaklık dağılışı hakkında bilgi edinilir.

Filoksera: Toprakta yaşayan, asmaların köklerini emerek şişkinlikler meydana getiren, yeni kök gelişimini engelleyen ve asmaları kurutan 1-1,5 mm uzunluğunda kirli sarı renkli böceklerdir. Toprak üstünde yaşayan ve yapraklara zarar veren formu da vardır.

Kaynaştırma odası: Sıcaklık ve nem kontrollü özel odalardır. Bu odalarda, aşılı çelikler özel aşı sandıklarında nemli talaş içerisinde 22-25°C ve %85 nemde, iyi havalanmanın sağlandığı koşullarda yaklaşık 3 hafta süre ile tutularak aşı yerinde kaynaşma sağlanır.

Ben düşme: Kırmızı üzüm çeşitlerinde tanelerde renklenmenin başlaması, beyaz çeşitlerde ise tanenin yumuşaması ile fark edilen tane gelişme evresidir. Olgunlaşmaya geçiş aşamasıdır.

Terbiye, asmalara şekil vermek, büyüme ve gelişmeyi dengede tutmak, iyi havalanma ve güneşten yararlanmayı arttırmak, gövdeyi yükselterek geç don tehlikesinden korunmak ve kültürel işlemleri kolaylaştırmak amaçları ile yapılır.

Fotoperiyot: Gün uzunluğu veya bitkilerin gün uzunluğuna verdikleri tepki.

Herdem Yeşil: Yılboyu yaprağını dökmeyen bitki.

Önemli çilek çeşitleri arasında Osmanlı, Arnavutköy, Yalova-13 ve Yalova-14 gibi yerli çeşitler ile Camarosa, Fern, Chandler, Sweet Charlie ve Selva gibi yabancı çeşitler yer almaktadır.

Frigo fide: kış dinlenme döneminde (Aralık-Ocak aylarında) sökülerek polietilen torbalara yerleştirilip -2°C’deki soğuk hava depolarında Temmuz Ağustos aylarına kadar saklanan fidedir.

Malçlama bitkileri dondan korumak, toprağın sıcaklık ve fiziksel özelliklerini artırmak, yabancı ot çıkışını engellemek, kaliteli, erkenci, bol ve temiz ürün almak amacıyla toprak yüzeyinin doğal veya yapay maddelerle örtülmesidir.

Çileğin belli başlı hastalıkları külleme, yaprak yanıklığı, antraknoz, kurşuni küf ve Verticillium solgunluğudur.

Torus: Ahududu ve böğürtlende çiçek tablasını meydana getiren ve üzümcüklerin üzerinde dizildiği genellikle konik şekilli çiçek tablasıdır.

Ahududu ve böğürtlen organik maddelerce zengin, derin, geçirgen, hafif asitli, hafif veya orta bünyeli, su tutma kapasitesi yüksek topraklarda başarılı bir şekilde yetiştirilir. Toprak nemi sürekli olmalıdır. Toprak reaksiyonu hafif asit veya nötr (pH=6-7) ve toprak derinliği en az 1 m olmalıdır. Kireçli ve tuzlu topraklar yetiştiricilik için pek uygun değildir.

Kivi toprak isteği bakımından seçicidir. Hafif, derin, geçirgen, alüviyal ve hafif asitli topraklardan (pH 5.5-7.2) hoşlanır. Asmasının etkili kök derinliği 40-50 cm’dir. Taban suyu seviyesinin 90 cm’nin altında kalması ve kışın 60 cm’den yukarı çıkmaması gerekir.

Kivi vegetatif çoğaltma yöntemlerinden yaygın olarak çelikle çoğaltılır. Genellikle yarı odun ve odun çelikleri kullanılır. Köklenme oranı, çelik alma zamanı, çelik tipi, sıcaklık ve neme bağlı olarak %20-80 arasında değişir.