Dinamitle avcılık balık popülasyonuna oldukça fazla zarar vermektedir. Patlama sonucunda sersemleyen balıkların tamamı toplanamamakta ve iç organları hasar gören balıklar da daha sonraki günlerde ölmektedir. Günümüzde neredeyse dünyanın tamamında bu yöntem yasaklanmıştır.

Türkiye’de en yaygın olarak bilinen ihtiyotoksik
bitkiler şunlardır:
1. Taxus baccata (Yaygın porsuk)
2. Euphorbia esula (Eşek sütleğeni)
3. Daphne mezereum (Mezeryon)
4. Cyclamen europaeum (Alp menekşesi)
5. Anchusa officinalis (Sığır dili)
6. Datura stramonium (Tatula)
7. Nicotina tabaccum (Tütün)
8. Hyoscyamus niger (Ban otu)
9. Verbascum nigrum (Sığır kuyruğu)
10. Verbascum undulatum (Sığır kuyruğu)

Bu yöntem kısaca dipteki çamurun karıştırılması ile oksijenin azaltılması esasına dayanır. Oksijensiz kalan balıklar sersemler ve kolayca yakalanabilir.

Dalyanlarda balık sürülerinin yerini tespit etmek ve balıkların dalyana girişini gözlemlemek için bir kişinin üzerinde oturduğu direğe vigla direği denir.

Denizin dip kısmında bulunan midye, istiridye, karides, deniz salyangozu ve diğer su ürünlerinin avlanmasında kullanılan bir av aracıdır.

Kankava; denizin dip kısımlarını taramak suretiyle sünger avcılığının yapıldığı av aracıdır.

Uzatma ağları, balıkların dorsal yüzgeçleri ve operkulum kapaklarından takılmaları veya balıkların yaptıkları hareketler sebebiyle ağlara sarılmaları ile avcılığın yapıldığı av aracıdır.

Dip ağları iki çeşittirler bunlar;
a. sade dip ağları
b. fanyalı dip ağları
• iki katlı (uskurçula)
• üç katlı (tifana)

Orta Su Uzatma Ağı: Göz açıklıkları avlanacak balık türüne göre değişkenlik gösterir, genelde 32-44 mm arasında imal edilen bu ağlar, 100 göz derinliğinde olabilir. Bu ağlar en çok göçmen balıklardan olan palamut, lüfer, karagöz vb. gibi balıkların  vlanmasında kullanılır.

En yaygın kullanılan gırgır ağ çeşitleri ve avcılığı yapılan balık türleri şunlardır;
Palamut Gırgırı: Palamut ve lüfer avcılığında kullanılır.
Uskumru Gırgırı: Uskumru, istavrit ve sardalya avcılığında kullanılır.
Zargana Gırgırı: Zargana, istavrit, hamsi, sardalya ve gümüş balığı avcılığında kullanılır.
Hamsi Gırgırı: Hamsi, sardalya, çaça, istavrit ve gümüş balığı avcılığında kullanılır.
Orkinos Gırgırı: Orkinos ve ton balığı avcılığında kullanılır.

Olta malzemeleri;
1. İğne ve kancalar
2. Beden (Misina, Naylon ip, Halat)
3. Fırdöndüler
4. Ağırlıklar
5. Şamandıralar (Yüzdürücüler)
6. Olta makinaları
7. Olta çubukları

En çok bilinen uçlar;
• Düz (çukur ağızlı) uç
• Gaga uç (içe dönük)
• Mızrak uç (dışa dönük)
• Çift çentikli uç
• Çentiksiz (kambur uç)

Pala: Olta iğnelerinin bağlantı yerleridir. Balık olta iğnesine takıldıktan sonra ısırma, kusma, dönme, kıvrılma ve yüklenme gibi farklı davranışlar gösterir. Bu hareketlerin sonucunda balık iğneden kurtulmayı amaçlar. Bu sebeple iğne palasının emniyetli olması gerekir.

Olta iğneleri yapıları, eleman sayıları ve köstek
bağlantılarına göre 5 gruba ayrılır:
1. Tek uçlu iğneler
2. Çok uçlu iğneler
3. Zokalar
4. Köstek bağlı iğne
5. Kancalar

Misinalarda olması gereken özellikler;
• Elastikiyet
• Dayanıklılık
• Yumuşaklık
• Güneş ışığı, küflenme ve kimyasallara karşı
direnç
• Renk
• Büküme dayanıklılıktır

Olta ile avcılıkta balıkların davranışları ve suyun akıntısı sebebiyle bükülmeler ve gamlar meydana gelir. Fırdöndü, halka ve köstekler bükülme ve gam oluşumunu engeller.

Yaygın kullanılan şamandıra tipleri;
• Küresel (top) şamandıra
• Dolgun şamandıra
• Kalem şamandıra
• Işıklı şamandıradır.

Yengeç: Çipura avcılığında kullanılır. Tırnak boyunda olan küçük yengeçler kullanılır. Genelde diz boyu derinlikteki otluk bölgelerde bulunur. Yengecin alt kabuktan kancaya takılarak canlı kalmasına dikkat edilir.

Teke: Karidese benzer. Otlu bölgelerden kepçe ile toplanır.

Karides: Karnivor balıkların tercih ettiği bir yemdir. Genellikle iri levrek, trança, mercan, lokoz, orfoz gibi balıkların avcılığında kullanılan bir yemdir.

Çekirge ve Çeşitli Böcek Larvaları: Alabalık avcılığında çekirge ve çevrede yaşayan böcekler yem olarak kullanılır. Alabalık avcılığında suyun akıntılı kısımlarında, taşların altında bulunan sinek larvaları yem olarak kullanılır. Alabalık avcılığında ephemoptera larvaları kullanımı başarılı sonuçlar vermektedir.

Sürütme takımları sandal veya tekne arkasından çekilerek avcılık yapılan olta takımlarıdır. Yemli veya yemsiz olarak kullanılır ve
iğneye balıkların atlaması suretiyle yakalanması ile avcılık gerçekleştirilir. Kullanılan ağırlığın farklılığına göre dip ve pelajik olarak ikiye ayrılır.

Çapari olta takımlarında aşağıdaki yemler tercih edilir:
• Çamur veya kaya kurdu
• Kum solucanı
• Kabuğu soyulmuş karides
• Tohum denilen midyelerin içleri
• Ak yemlerin sırt yönünde bulunan kılçıksız ve kaba etleri
• Şeytanminareleri
• Deniz salyangozları
• Sülünes
• Mamun

Pakraketa takımları dört grup malzemeden oluşurlar bunlar;

• Paraketa selesi, tamburu, kutusu
• Paraketa bedeni ve köstekler
• Paraketa iğneleri
• Fırdöndü, yüzdürücü ve batırıcılardır

Paraketalar kullanım amacına göre;
• Dip paraketaları
• Dipüstü paraketaları
• Pelajik paraketalar
• Vertikal paraketalar