Sigortacılık; gerek bireyler gerekse de işletmeler için, karşılaşılması olası risklerin olumsuz sonuçlarını bertaraf etmek ya da azaltmak amacıyla ortaya çıkan bir risk yönetim sistemidir.

Sigortacılık sistemi, gerek riskleri azaltmaya etkisi gerekse de sermaye piyasalarının gelişimine etkisi aracılığıyla ekonomik gelişme üzerinde olumlu etkiler yaratmaktadır. Sigortacılık sektörü, ekonomik faaliyetler ile çift taraflı ve yüksek oranda bir etkileşime sahiptir. Sigortacılığın gelişmesi ve tabana yayılması ekonomik gelişme üzerinde olumlu etkilere sahip iken, benzer etkiler ters yönlü de gerçekleşmektedir. 

Hayat dışı sigorta, Hayat sigortası, Hayat/ Emeklilik Sigortası ve Reasurans şirketleridir.

2001 yılında 15 olan yabancı sermayeli şirket sayısı, özellikle 2004 yılından itibaren hızlanan girişlerle birlikte 2005 yılında 20’ye yükselmiştir. 2007 yılında ülkemizde faaliyette bulunan 62 şirketin, 18 tanesi yerli, 44 tanesi ise yabancıdır.

Bu kaynaklar; merkez, acente, banka ve brokerlerdır

Ülkemizde hayat dışı sigortacılığın alt branşları olarak sıralanabilecek sigortacılık
alanları; seyahat, sağlık, kaza, kara araçları, raylı araçlar, hava araçları, su araçları, nakliyat, yangın ve doğal afetler, genel mühendislik zararları, genel zararlar, kara araçları sorumluluk, kara araçları sorumluluk (diğer), hava araçları sorumluluk, su araçları sorumluluk, genel sorumluluk, kredi, emniyet suistimal, finansal kayıplar, hukuksal koruma, destek sigortacılığıdır.

Hayat branşında bulunan alt branşlardan bazıları şunlardır; yıllık vefat, uzun süreli vefat, birikimli sigorta.

Gönüllülük esasına dayanan bireysel emeklilik sisteminin temel amacı; bireylerin çalışma yaşamları boyunca yaptıkları düzenli tasarrufların yatırıma yönlendirilmesini sağlayarak, oluşacak birikimlerle, tasarruf yaptıkları dönemde sahip oldukları refah seviyesinin emeklilik döneminde de devam etmesini sağlamaktır.

• ikinci emeklilik geliri ile bireylerin emeklilikte refah seviyelerinin artmasına,
• altyapı yatırımları ve uzun vadeli yatırımlara kaynak yaratılarak sistemin yeni iş ve istihdam olanakları yaratmasına,
• sosyal güvenliğin kapsamının artmasına ve kamunun sosyal güvenlikten kaynaklanan yükünün azaltılmasına,
• mali sektörde uzun vadeli fonların artmasına böylece mali sektörün daha sağlıklı işlemesine,
• enflasyonla mücadele ve istikrarlı büyümeye olumlu katkı sağlamasına,
• kurumsal yatırım stratejilerinin piyasalardaki dalgalanmaları ve spekülasyonları azaltmasına,
• sermaye piyasasının derinleşmesine olanak sağlayacak bir özel emeklilik sistemidir

• Emeklilik sözleşmesi süresi içinde katkı payı tutarını, emeklilik planında tanımlı asgari katkı payından daha az olmamak üzere değiştirebilir.
• Şirkette en az 1 yıl kalmak şartıyla, bireysel emeklilik hesabındaki birikimlerini başka bir emeklilik şirketine aktarabilir.
• Aynı veya farklı şirketlerde açılmış olan bireysel emeklilik hesaplarının birleştirilmesini talep edebilir.
• Emeklilik sözleşmesi süresi içinde katkı payı ödemeye ara verebilir. Ancak katkı payı
ödenmeyen süre emekliliğe hak kazanılması için gereken sürenin hesabında dikkate alınmaz.
• Yılda en fazla 6 kez fon dağılım oranını ve yılda en fazla 4 kez emeklilik planını değiştirebilir.

Türk sigorta sektörü dinamik yapısı, sahip olduğu nitelikli işgücü ve büyüme potansiyeli
ile hem Avrupa hem de dünya piyasalarında gelecek vadeden sektörler arasında öne
çıkmaktadır. Ancak ülkemiz, genç nüfus ve bu nüfusa karşın gelişmiş ülkeler ile
kıyaslandığında düşük sigortalılık oranına sahiptir.

Sigortacılık sektörünün varlık toplamı 2008 yılında 22,9 milyar ile Türk finans sektöründe %2,98 lik bir paya sahip olduğu görülmektedir. 2017 yılına gelindiğinde ise bu rakam 152,3 milyar ile finansal sistemin varlıkları içindeki payını %4,164’ya yükseltmiştir.

Türkiye, genç nüfus ve bu nüfusa karşın gelişmiş ülkeler ile kıyaslandığında düşük sigortalılık oranına sahiptir. 

Sigortacılık sistemi, risk transferiyle ekonomide olası zararları bertaraf etmenin yanında, fon birikimi yaratarak, ülke ekonomilerinin gelişme ve istikrarına katkıda bulunmaktadır. Dolayısıyla sigortacılık sektörü, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin finansal yapılarında oldukça önemli bir yere sahiptir.

2016 yılında Dünyada üretilen toplam prim 4.732.188 mil $ olarak gerçekleşirken, ülkemizde üretilen toplam prim, 13.085 mil. $ düzeyini yakalamıştır. Tüm dünyada prim üretimi bir önceki döneme göre % 3,1 oranında bir büyüme yakalamış iken, ülkemizde toplam prim üretimi, dünya prim üretimi artış hızının üstünde seyrederek, reel olarak bir önceki yıla göre % 21,00’lık bir artış göstermiştir. 

ABD 2016 yılında toplam prim üretiminde başı çekerken, ikinci Japonya, üçüncü ise Çin olmuştur. Prim üretimindeki reel değişim hızına bakıldığında 2016 yılı için en yüksek reel büyüme hızını % 25 ile Çin ekonomisi yakalamış ve dünya prim üretiminde Çin, 466.131 milyon $ ile 3. sırada yer almıştır. Ülkemizde ise prim üretimi, reel olarak bir önceki yıla göre % 21 artış göstererek 2016 yılında 13,085 milyon $ olarak gerçekleşmiştir. Türkiye ekonomisi, 2016 yılında toplam prim üretiminde 36. Sırada yer almıştır.

Bir ülkede sigortacılık sektörünce üretilen primlerin seviyesi, o ülkenin ekonomik ve sosyal koşulları tarafından belirlenmektedir. 

Gelişmekte olan bir ekonomiye sahip ülkemizdeki sigortacılık sektörünü, dünya ekonomileri ile kıyasladığımızda, Türk sigortacılık sektörü pozitif bir gelişme trendi yakalamış olsa da dünya genelinde gelişme hızı nisbi anlamda geride kalarak, bulunduğu yeri daha üst sıralara taşıyamamıştır.

• Türkiye'deki genç ve yüksek nüfusla birlikte düşük sigortalılık oranı,
• Türkiye sigorta sektörünün uluslararası anlamda ilgi çekmesi,
• Sektörün sermaye yapısının giderek güçlenmesi,
• Sektördeki firmaların, oto dışı branşlara da yönelmesi,
• Sektörün ekonomi için ciddi bir likidite kaynağı oluşturması.

• Kişi başına düşen milli gelirin düşük olması,
• Geçmişte yaşanan tatsız tecrübelerden kaynaklanan sigortaya karşı negatif bakış açısı,
• Gerekli kaynak oluşmadığı için bankacılık sektörünün gerisinde kalması,
• Yeterli sigorta bilincinin oluşmaması ve 'kaderci' anlayış,
• Hayat dışı branşların ekonomik durgunluklardan etkilenmesi.