Bir medya kuruluşunun ya da gazetenin fotoğraf kaynakları, sadece o gazetede fotoğraf çeken kişilerle sınırlı değildir. Medya kuruluşlarında çalışan fotoğraf editörleri, nitelikli fotoğraf seçimi yapabilmek için, öncelikle kurumuna düzenli ve bol
miktarda fotoğraf akışını sağlamalıdır. Bu nedenle de var olan bütün kaynaklardan yararlanmalıdır. Bir fotoğraf editörünün fotoğraf kaynakları; gazetenin kadrolu foto muhabirleri, fotoğraf ajansları ve bankaları, gazetenin fotoğraf arşivi ve serbest
fotoğrafçılardır.

Özellikle günümüz Türkiye medyasında görülen sahiplik bazındaki yoğunlaşmadan dolayı, medya işverenleri maliyetleri düşürmek amacıyla, grupları içinde genellikle çok sayıda fotomuhabiri istihdam etmek değil, ajans mantığını benimsemektedirler.

Fotoğraf ajansları daha taze fotoğraflar sunmakta, fotoğraf bankaları daha konserve olarak adlandırılabilecek fotoğraflar sunmaktadırlar.

Gazetenin fotoğraf arşivi fotoğraf bankaları gibi, her gazetenin daha önceden çekilmiş fotoğraflarının saklandığı fotoğraf arşivleridir. Gazetelerde hergün binlerce fotoğraf çekilmekte ve bu fotoğrafların sadece küçük bir bölümü kullanılmaktadır. Ancak çekilen her başarılı fotoğraf daha sonra kullanılabileceği düşüncesiyle arşivlenir. Özellikle bir haberin takibi gerektiğinde ve sonradan yeniden gündeme geldiğinde, arşivdeki fotoğraflar değer kazanır. Uzun süre gündemde kalan konular ve kişilerin konu olduğu haberlerde, her seferinde benzer fotoğraflar çekmektense, arşivde bulunan fotoğraflardan kullanmak, gazeteye hem zaman hem de maliyet açısından tasarruf sağlar.

“1920’lerde Almanya’da tohumları atılmış, 1930’larda İngiltere, Fransa ve ABD’ye sıçramış, 1940 ve 50’lerde tüm dünyaya yayılmış, takip eden dönemde de öngörülmemiş bir patlama yaşanarak, 1990’lardan itibaren dünya basın fotoğrafçılığının fotoğraf ajanslarının hakimiyeti altında olduğu söylenebilir” (Chapnick, 1994)

Magnum Photos, belki de dünyanın en prestijli ve saygın uluslararası fotoğraf ajansıdır. New York, Paris, Londra ve Tokyo’da ofisleri olan bu ajans, 1947 yılında başta Henri Cartier-Bresson olmak üzere savaş fotoğrafçıları; Robert Capa, David Seymour
ve George Rodger tarafından kurulmuştur (tr.wikipedia.org/wiki/Magnum_Photos).

Kurucularından Henri Cartier-Bresson’a göre “Magnum; insanların iyiliğini isteyen, dünyada olan bitene ilişkin bir merak duyan
ve bunu görsel olarak anlatma isteğinde olan insanların oluşturduğu bir düşünce topluluğudur” (magnumphotos.com).

Magnum’a dünyanın en saygın fotoğraf ajansı ünvanı kazandıran tanınmış fotoğrafçılar arasında, Abbas, Ansel Adams, Eve Arnold, Bruno Barbey, Werner Bischof, Rene Burri, Robert Capa, Henri Cartier-Bresson, Nikos Economopoulos, Elliot Erwitt, Jim Goldberg, Philip Jones Griffiths, Ara Güler, Ernst Haas, Josef Koudelka, Dorothea Lange, Mary Ellen Mark, Don McCullin, Steve McCurry, Susan Meiselas, Martin Parr, Paolo Pellegrin, Gilles Peress, Gueorgui Pinkhassov, Mark Riboud, Sebastiao Salgado, David Seymour, W. Eugene Smith, Chris Steel-Perkins ve Alex Webb sayılabilir.
(http://en.wikipedia.org/wiki/Magnum_Photos#Member_list)

Black Star 1935 yılında, Almanya’daki nazi rejiminden kaçan üç fotoğrafçı Kurt Safranski, Kurt Kornfeld, ve Ernest Mayer tarafından kurulmuştur. Black Star, o tarihten bugüne, tüm dünyaya basın fotoğrafları, kurumsal fotoğraflar ve bütün arşivini hizmet olarak sunmaktadır.

Fotoğraf tarihçisi Marianne Fulton’a göre, Life dergisi kurulduğu dönemde Black Star’ın iş yükünün %30-40’ını oluşturuyordu. Bunun karşılığında da Black Star’ın yetenekli fotoğrafçıları Life’ın on milyonlarca okuyucuya ulaşmasını saplamışlar ve otuz yıl boyunca Amerika’nın en popüler dergisi olmasına katkıda bulunmuşlardır.

Associated Press (AP) 1846 yılının Mayıs ayında New York’un beş büyük gazetesinin ABD-Meksika savaşından gelen haberleri paylaşmak üzere yaptıkları bir anlaşma üzerine kurulmuş bir haber ve fotoğraf ajansıdır. (PYLE, www.ap.org/, 2005).

Associated Press (AP), bugün Amerika’nın 1500 günlük gazetesinin üyesi ve sahibi olduğu ve yönetim için bir kurul seçtiği, kâr amacı gütmeyen bir kooperatiftir ve dünyanın en büyük haber ve fotoğraf ajanslarından biri olarak tüm dünyaya hizmet vermeye devam etmektedir. AP’nin misyonu, en yüksek kalitede dikkat çekici haberler sunarak, doğru, dengeli, bilgilendirici haberlerle, dünyanın en temel haber ajansı ağı olmaktır. AP bu amaç için dünyanın 97 ülkesinde 240 bürosu ve 4000 çalışanı ile hizmet vermektedir. Dünyanın en eski haber kurumu olan AP için kısaca, dünya çapında hizmet verdiği binlerce gazete, dergi, TV, radyo ve Internet sitesi ile dünya bilgi sisteminin bel kemiğidir denebilir.

Paris’te faaliyet gösteren SIPA fotoğraf ajansının kurucusu usta Türk fotoğrafçı Gökşin Sipahioğlu’dur.

Türkiye’deki önemli fotoğraf ajansı ya da fotoğraf hizmeti veren haber ajansları arasında Anadolu Ajansı, Demirören, İhlas, Depo Photos ve Anka Haber Ajansları’nı saymak mümkündür.

Anadolu Ajansı’nın tarihi, âdeta Türkiye Cumhuriyeti’nin tarihi ile özdeştir. Öyle ki, Türkiye Büyük Millet Meclisi açılmadan 17 gün önce 6 Nisan 1920’de kurulan Anadolu Ajansı, devleti kuran bu kurumun çıkardığı ilk yasaları duyurmuştur.

Amerikalı bir sosyolog ve fotoğrafçı olan Lewis Hine’ın, bir basın fotoğrafçısı olarak en önemli özelliği, belki de dünyanın fotoğraf yoluyla değiştirilebileceğini kanıtlayan ilk fotoğrafçı olmasıdır.

Lewis Hine'ın ilk büyük projesi, Ellis Adası’ndan Amerikan rüyasına giriş yapan milyonlarca göçmenin, Amerika’yı ilk gördükleri
yerdeki duyguları ve sefaletlerini görüntülemek olmuştur. Onların gümrükten geçmelerini ve Amerika’ya karışmalarını izleyen Hine, bu sırada göçmenlere verilen köle benzeri işler ve toplumsal ithamları bir sosyolog gözüyle fotoğraflamıştır.

Lewis Hine’ın daha da önemli görülen bir projesi, Pittsburg’dan üç yıl sonra, Ulusal Çocuk İşçiler Komitesi tarafından kadrolu fotoğrafçı olarak, ABD’deki çocuk işçilerin durumunu incelediği ve fotoğrafladığı çalışmasıdır. Hine, karşılaştığı çalışan çocukların sağlıkları ve alışkanlıkları ile ilgili sosyolojik notlar tutarken, fotoğraflarını da çekerek, yazılanların doğruluğunu kanıtlamıştır. Lewis Hine’ın çektiği ve dergilerde yayımladığı fotoğraflar nedeniyle, halk büyük bir tepki duymuş ve hemen ardından, Amerikan Senatosu’nda koruyucu bir çocuk yasası kabul edilmiştir. Böylece Lewis Hine, fotoğraf makinesini, toplumsal ilerleme adına kullandığı yenilmesi zor bir silah durumuna dönüştürmüştür (Pollack, 1977, ss. 91-93).

Özellikle 1937’de İspanya İç Savaşı’nda çektiği fotoğraflar sonucunda, Robert Capa ünlü İngiliz dergisi Picture Post tarafından 1938 yılında, henüz yirmi beş yaşındayken, dünyanın en büyük savaş fotoğrafçısı ilan edilmiştir” (Ritchin, 1998, s. 591).

Çok sayıda fotoğrafla belirli bir konuyu anlatmak üzere Eugene Smith’in adıyla özdeşleşen fotomakale adı verilen yeni anlatım biçimidir. “Eugene Smith, dünyada fotomakale formunun üstadı olarak ünlenmiş bir basın fotoğrafçısıdır”.
(Willumson, 1992, s.5 )

Eugene Smith fotoğrafa lise yıllarında başlamış ve ölene kadar da fotoğraf çekmeye devam etmiştir. Life dergisinde, Magnum Ajansı’nda uzun yıllar çalışmıştır. Hatta 1940 ve 50’lerde Eugene Smith’in adı Life dergisinin öncü fotojurnalistleri arasındaydı.
Smith’in hayatı boyunca fotoğrafladığı önemli projeler; Japon adalarında II. Dünya Savaşı, sanayi şehri Pittsburgh, İspanyol Köyü, Kasaba Doktoru, Ebe Hemşire Maude Cullin, Şefkatli İnsan Dr. Albert Schweitzer, 70’lerde civa zehirlenmesinin kalıtsal
sıkıntılarını çeken Minamata ve hep içinde bir tutku olarak yaşattığı müzik için müzisyen portreleri temel olarak sayılabilir.