Piyasa (pazar) kelime anlamı ile bir malın veya faktörün alıcılarının ve satıcılarının alım-satım konusunda birbirleri ile ilişki kurmalarını sağlayan her imkândır.

Bir ekonomide piyasalar arasındaki ilişkileri sağlayan üç temel aktörün olduğu kabul edilir: Bunlar; işçiler ve sendikaları, işverenler ve sendikaları ile devlet’tir.

İşçi sendikaları ile işverenler veya işveren sendikaları arasındaki ilişkilerin incelendiği alana ise “toplu çalışma ilişkileri” denilmektedir.

Bilim adamlarının üzerinde hem fikir oldukları husus gerçek anlamda işçi-işveren ilişkisinin 18. yy. da Batı Avrupa’da Sanayi Devrimi ile birlikte şekillenmeye başlamasıdır.

Endüstri ilişkileri genelde endüstri ilişkileri sisteminin üç önemli aktörü olan işçi, işveren ve devlet arasında bağımlı çalışmadan doğan üç taraflı bir ilişkiler bütünü ve çalışma yaşamına ilişkin kuralların konulmasında tarafların güç mücadelesini ve taraflar arasındaki etkileşimleri inceleyen bir disiplindir.

Çalışma ilişkileri sadece endüstri ilişkileri kavramının kapsadığı işçileri değil, genelde sendikalaşma oranı daha düşük olan ve ticaret ve hizmet sektörlerinde çalışan beyaz yakalıları, fikir işçilerini, hatta tarım işçilerini de kapsamaktadır.

Çalışma ilişkileri disiplinin en fazla ilişki içinde olduğu bilim dalı ekonomidir.

Çalışma ilişkileri disiplininin ilgili olduğu bilim dallarından birisi de sosyal politikadır. Sosyal politika genel olarak sağlık, eğitim, konut, sosyal güvenlik, istihdam ve sosyal hizmetler alanlarındaki kamu hizmetlerini kapsamına alır.

Aktif nüfus 15 ve daha yukarı yaşta bulunan, herhangi bir kurumun bakım, denetim ve gözetimi altında bulunmayan ve sivil kimselerin oluşturduğu gruptur.

Türkiye’de işsizlik ölçümlerini yapan TÜİK’ e göre bir kimsenin işsiz sayılabilmesi için şu kıstaslara uyması gerekir:
• Kişinin işi olmamalıdır.
• Aktif olarak iş aramalıdır. İşsizin istatistiğin yapıldığı son üç ay içinde iş arama kanallarından en az birini kullanarak iş aramış olması gerekir.
• En az 15 gün içinde işbaşı yapabilecek durumda olmalıdır.

İşgücünde olmayanlar arasında buraya kadar saydığımız öğrenciler ve ev kadınlarına birlikte verilen isim "ikincil işgücü"dür.

İşgücünde olmayanlar arasında buraya kadar saydığımız öğrenciler ve ev kadınlarına birlikte verilen isim "ikincil işgücü"dür.

İşgücünde olmayanlar arasında buraya kadar saydığımız öğrenciler ve ev kadınlarına birlikte verilen isim "ikincil işgücü"dür.

Sigortalı sayılan kişileri çalıştıran gerçek veya tüzel kişiler ile tüzel kişiliği olmayan kurum ve kuruluşlara işveren denir.

İmalat sanayinde bedensel çabalar sonucunda mal ve hizmet üretildiği durumda çalışanlara mavi yakalılar denilir ve onlara yapılan ödemeler “ücret” olarak adlandırılır.

Yevmiyeli çalışanlar bir başkasının işinde ayni (mal) ya da nakdi (para) bir gelir elde etmek amacıyla günlük ücret üzerinden çalışanlardır.

Ücretsiz aile işçileri (ÜAİ), hane halkı fertlerinden biri veya bir kaçı tarafından yürütülen bir ekonomik faaliyete yardım etmek amacıyla ücret almaksızın işgücü olarak katkıda bulunan hane halkı fertleridir.

Bir ekonominin genel durumu veya performansı genelde gayri safi yurt içi hâsılasının (GSYİH) gelişme hızı ile anlaşılır.

Gayri safi yurt içi hasıla (GSYİH)'nın büyüdüğü dönemlere genişleme dönemi, daraldığı dönemlere ise resesyon (duraklama-gerileme) dönemi denilir.

Geleneksel olarak sendikalar “kıdem” esası üzerine pazarlıklarını yürüten örgütlerdir.