Ülkemizde bir tanıma göre kent, nüfusu on bin ve üstü yerleşim yerleridir. Diğer bir tanıma göre ise kent, tüm il ve ilçe merkezleridir.

Max Weber’e göre kent, savunulabilecek bir şekilde kurulan, ticaret için pazarı olan, toplumsal düzen sağlamak için yasal düzenlemelere ve mahkemeye sahip, kısmen de olsa özerk bir yerleşim birimidir.

En az üç ilçe ya da belde belediyesini kapsayan, belediye sınırları içinde ve bu sınırlara en fazla 10 km. uzaklıktaki yerleşim birimlerinin son nüfus sayımına göre nüfusu 750 binden fazla olan il belediyeleri olarak tanımlanmaktadır

1. Kentsel yerleşim biçimi ve türleri 
2. Ulaşım ağı ve diğer kentsel altyapı
3. Yoğunluk
4. Kamusal açık alanlar ve parklar
5. Mekan ve kentsel arazi kullanımı
6. Fiziksel büyüklük ve ölçek

Kentleşmenin nedenleri dört ana kategoride toplanabilir: İtici nedenler, çekici nedenler, iletici nedenler ve sosyo-psikolojik nedenler.

Kentleşmenin dört temel boyutundan bahsedilebilir:

1. Nüfus Boyutu, 2. Ekonomik Boyutu, 3. Siyasal Boyutu, 4. Sosyal ve Kültürel (Kentlileşme) Boyutu.

Kentleşmenin Siyasal Boyutu: Kentli nüfusun oy verme davranışlarında, siyasal katılma biçimlerinde vb. kente özgü değişimleri ve siyasal ve ideolojik olarak çoğulculaşmayı içerir.

Yörekentleşme, eski kent merkezlerinden kentin dışına ya da çeperlerine yaşanan göç sonucunda, daha sakin, kırsal özellikler gösteren, kentin karmaşasından, gürültüsünden ve artan çevre sorunlarından uzak ama kentsel hizmetlere sahip yeni kent semtleri ya da mahalleleri oluşumu sürecidir.

1980’li yıllar Türkiye’nin en hızlı kentleştiği dönem olmuş ve kentli nüfus 10 yılda 11,5 milyon (yüzde 56,7) artmıştır. 1985 yılında da ilk kez kentli nüfusun oranı yüzde 50’yi geçmiştir.

Tunceli, Çankırı, Ardahan, Muş ve Bingöl gibi kentlerin nüfusu azalmıştır.

İl ve ilçe merkezlerinde belediye kurulması zorunludur. Ayrıca, nüfusu 5.000 ve üzerinde olan yerleşim birimlerinde de belediye kurulabilir.

Politika kavramı, Türkçede yönelti ya da siyasa olarak da kullanılır ve siyaset anlamıyla politikadan farklıdır. Yönelti ya da siyasa anlamıyla politika kavramı, bir sorunu çözmek, bir gereksinimi ya da gereksinimleri gidermek ve/veya belirli amaçları gerçekleştirmek için bir aktör ya da aktörler tarafından planlı bir şekilde oluşturulan ve yürütülen, gerekli kaynakların eşgüdümlü bir şekilde harekete geçirilmesini ve yönetimini gerektiren bir dizi eylemler bütünüdür.

Hakkaniyetli temsil, toplumun ilgili her kesiminin yerel ya da ulusal yönetişim süreçlerinde yer almasını gerektirir. 

Yerel politikalar, belediyeler ya da diğer kent yönetimleri yanında, tüm yerel nitelikli yönetim birimlerince uygulanan, coğrafi olarak belirli bir yerel alanla sınırlı, toplumsal, ekonomik, çevresel, altyapısal ya da mekansal politikalardır.

Kentsel politikalar ise, yerel sürdürülebilir çevre ve gelişmeyi destekleyerek, kentsel mekanı ve hizmetleri planlayarak ve kentsel hizmetleri çevresel sürdürülebilirlik temelinde sunarak kenttaşların refahını ve yaşam kalitesini sağlamayı amaçlayan ve kentsel alanlarda yürütülen politikalardır.

Etkinlik ya da verimlilik, eldeki girdilerle ya da en az girdi ile mümkün olan en çok çıktıyı almak olarak tanımlanan ilkedir. Duruma göre verimlilik ya da karlılık olarak da adlandırılır. Kalite ise, bir mal ya da hizmetin, görmesi gereken işlevi ya da gidermesi gereken ihtiyacı en mükemmel şekilde görmesini ifade eden ilkedir.

Kaynağında önleme ilkesi, çevre tehditlerinin ya da zararlarının daha ortaya çıkmadan ya da mümkün olan en erken safhada, yani kaynağında ve öncelikle engellenmesi gereğini ifade eder.

Bütünleşik yaklaşım ilkesi; çevre politikasının ve çevrenin korunmasındaki gerekliliklerin diğer kentsel politikaları bütünleyen ve diğer politikalar geliştirilirken ve uygulanırken göz önünde bulundurulması gereğini ifade eden bir ilkedir.

Güneş, rüzgar, hidrolik, jeotermal, gel-git ve artık madde gibi kaynaklardan elde
edilen, sürekli, sağlıklı ve temiz yenilenebilir enerji kaynaklarıdır.

Ortak Geleceğimiz raporu, sürdürülebilir büyümenin temel ve birbirinden ayrılamaz üç unsuruna dikkati çekmiştir. 1. Çevre koruma, 2. Çevreye zarar vermeyen ekonomik büyüme (ekonomik sürdürülebilirlik) ve Sosyal eşitlik (sosyal sürdürülebilirlik).

Sürdürülebilir kent, çevresel değerleri ve kaynakları yok etmeden mevcut sakinlerine gönençli, esenlikli ve kaliteli bir yaşam ve gelecek nesillere de benzer bir yaşam şansı sunabilen kent olarak tanımlanmaktadır.