Türk Dil Kurumunun Türkçe Sözlüğünün diplomasi tanımı ‘uluslararası ilişkileri düzenleyen antlaşmalar bütünü; yabancı bir ülkede ve uluslararası toplantılarda ülkesini temsil etme işi ve sanatı; bu işte çalışan kimsenin görevi, mesleği; bu görevlilerin oluşturduğu topluluk’ şeklindedir.

Diplomasi teorisi esas itibarıyla, bugünkü haliyle bildiğimiz, ‘modern’ diplomasinin temellerinin atıldığı 15. yüzyılda geliştirilmeye başlamıştır.

Diplomasi teorisi esas itibarıyla, bugünkü haliyle bildiğimiz, ‘modern’ diplomasinin temellerinin atıldığı 15. yüzyıldan başlayarak Avrupa’da geliştirilmeye başlamıştır.

Özellikle 1648 Münster - Osnabrück Antlaşmalarıyla Avrupa hükümdarları o zamana kadar hep savaşa ve çatışmaya dayanan ilişkilerini bir düzene sokma gereğini anladıkları zaman, diplomatik teori daha açık bir ‘siyasi’ renge bürünmüştür.

Machiavelli, tek başına diplomasiyi yeterli görmese de bu amaçla harcanan paraları destekleyerek diplomasinin ulusal gücüne katkısını ilk destekleyen yazarlardandır

Richelieu, Fransa’nın ulusal çıkarlarının savunulmasında diplomasinin rolünü o kadar önemsemiştir ki diplomasinin ‘sürekli’ olması görüşünü ortaya atmıştır.

Dış politika, siyasi, ekonomik, stratejik, kültürel, etik ve ahlak dahil çok çeşitli unsurlara dayanır.

'Sürekli müzakere' fikri ilk olarak 17. yüzyılda ortaya çıkmıştır.

17. yüzyılda On Üçüncü Louis’nin Başbakanı Kardinal Richelieu ilk defa savaştaki düşmanlar olduğu kadar barıştaki dostlarla ‘arada sırada’ değil ‘sürekli müzakere’ hâlinde olunması fikrini ortaya attı.

Müzakereler için ‘uygun bir mevsim’ olduğu yaklaşımı beş yüzyıl önce Guicciardini tarafından ortaya atılmıştır.

Bu düşünce, elverişli bir uluslararası konjonktürün oluşmasını veya ilgili ülkelerde birbirine olumlu bakan yöneticilerin iktidara gelmesini beklemenin anlaşma şansını arttırabileceği varsayımına dayanmaktadır.

Machiavelli’nin en tanınan eseri Prens yanında Titus Livy’nin İlk On Kitabı Üzerine Söylemler ve Floransa’nın Tarihi adlı kitapları diplomasi hakkında düşüncelerinin en önemli kaynaklarıdır.

Söylemler ve Prens’in getirdiği en önemli yenilik Machiavelli’nin siyaset teorisini etik ve ahlaktan tamamen ayırmasıdır.

Machiavelli siyasi ve sosyal olayları etik veya hukuk içtihatlarına dayanmadan kendi kavramları içinde tartışmayı deneyen ilk düşünür olmuştur.

Machiavelli için siyasetin tek bir hedefi vardır: Güç veya yetki edinmek ve bunu korumak.

Machiavelli için diplomasi devletin karşı tarafı aldatması için kullanılan önemli bir araçtır. Bunun ötesinde hemen hemen hiç değeri yoktur.

Grotius'a göre, uyuşmazlıkların çözümü için üç yöntem vardır. Birincisi, taraflar arasında toplantı ve müzakere yapılmasıdır. İkincisi, taraflardan her birinin taleplerinin bir kısmından ödün vermesi sonucu varılan uzlaşmadır. Üçüncüsü ise teke tek çarpışma veya kura çekme suretiyle çözümdür.

Abraham de Wicquefort

François de Callières'e göre, diplomasi devletin sağlığı, hatta bekası için yaşamsal olan vazgeçilemez bir faaliyettir ve ayrı bir meslek olarak kabul edilmeye layıktır. Bir diplomatın eğitilmesi uzun zamana ve çabaya bağlıdır.

Satow’un en önemli varsayımı, uluslararası politikaların devletlerin bağımsızlığı ve egemenliğine dayandığıdır.