Duran varlıklar, bir yıldan ya da bir faaliyet döneminden daha kısa sürede nakde dönüşmesi, tüketilmesi, satılması öngörülmeyen varlıklar ile işletme tarafından uzun süre kullanılarak fayda elde edilmesi söz konusu olan varlıklardır.

Duran varlıklar Tek Düzen Muhasebe Sistemi’nde aşağıda belirtildiği gibi çeşitli alt gruplara ayrılmıştır.
• Uzun vadeli alacaklar
• Mali duran varlıklar
• Maddi duran varlıklar
• Maddi olmayan duran varlıklar
• Özel tükenmeye tabi varlıklar
• Diğer duran varlıklar

Vadesi bir yılın altına inen alacakların, kısa vadeli alacak olarak sınıflandırılması
gerekir.

Gelecekte tahsil edilecek alacakların, paranın zaman değerinden ötürü bilanço günündeki değerleri aynı değildir. Bu nedenle muhasebe standartlarında uzun vadeli ticari alacaklar, iskonto edilmiş değerleriyle bilançoda gösterilirler. Hesaplanan iskonto tutarı ise kapsamlı gelir tablosu ile ilişkilendirilir.

İşletmelerin uzun vadeli amaçlarla satın aldığı menkul kıymetler, uzun vadeli finansal varlıklar olarak tanımlanmaktadır.

İşletmeler mali duran varlıkları başka işletmeler üzerinde kontrol sağlamak, devamlı gelir elde etmek, riski dağıtmak vb. gibi nedenlerle edinirler.

Tekdüzen Muhasebe Sistemi’nde bir işletmenin uzun vadeli amaçlarla satın aldığı veya çeşitli nedenlerle bir yıl içinde nakde dönüştürme olanağı bulunmayan veya yasal zorunluluklar nedeniyle elde tutulan menkul kıymetler mali duran varlıklar sınıfını oluşturmaktadır

Vergi Usul Kanunu’na gören hisse senetleri ile fon portföyünün %51’i Türkiye’de kurulmuş bulunan şirketlerin hisse senetlerinden oluşan yatırım fonu katılma belgeleri alış bedeliyle, bunlar dışında kalan her türlü menkul kıymet ve tahviller borsa rayici (borsada işlem görmüyorsa kıst getiri yöntemi) ile değerlenirler.

Vergi mevzuatımız hisse senetlerinin borsa değerlerinde meydana gelen artış ve azalışların vergi matrahını etkilemesine izin vermemektedir

Tekdüzen Hesap Planı’nda ihtiyatlılık ilkesi gereği sadece değer azalışları için hesaplar vardır. Değerlemeden doğan gerçekleşmemiş gelirlerin kayda alınması benimsenmemektedir.

Türkiye Muhasebe Standartlarında finansal varlıkların değerlemesinde;
• Gerçeğe uygun değer (borsa rayici),
• Maliyet değeri,
• İtfa edilmiş maliyet yöntemleri kullanılmaktadır. 

Vergi Usul Kanunu’na göre hisse senetleri alış değeri ile diğer menkul kıymetler borsa rayici ile değerlenecektir

İtfa edilmiş maliyet, gelecekteki nakit girişlerinin
etkin faiz oranı ile iskonto edilmiş bugünkü değeridir

Etkin faiz oranı, gelecekteki nakit tahsilatları tam olarak defter değerine indirgeyen orandır. İç verim oranı olarak da bilinir.

Noksan çıkan varlıklar, ilgili varlık hesabından düşülür ve noksanlığın nedeni araştırılmak üzere “197 Sayım ve Tesellüm Noksanları” hesabına kaydedilir.

Sayım sırasında fazla çıkan varlıklar, ilgili varlık hesabına emsal bedelle değerlenerek kaydedilirken, fazlalığın nedeni araştırılmak üzere “397. Sayım ve Tesellüm Fazlaları” hesabına kaydedilir.

Maddi duran varlıklar Vergi Usul Kanunu’na göre maliyetle değerlenir. Bir varlığın maliyeti, varlığın satın alınması durumunda satın alma bedeli, varlığın imal veya inşa ettirilmesi durumunda imal ve inşa için yapılan harcamaların toplamıdır.

Maliyet modeli: Temel yöntem olarak ifade edilen maliyet modelinde duran varlık kalemi mali tablolarda maliyetinden birikmiş amortismanları düşüldükten sonraki değeri ile gösterilir.

Amortisman muhasebesi, bir varlığın maliyetinin işletmeye yararlı olacağı tahmin edilen süre içinde gidere dönüştürülmesi işlemidir

Varlığın geri kazanılabilecek değeri net satış fiyatı ve kullanım değerinden yüksek olanıdır.