Türkiye’nin iklim bölgelerinin tarımsal açıdan belirlenmesi konusu ilk kez 1937 yılında
Atatürk tarafından iklim, su ve toprak verimliliği açısından tarım bölgelerinin belirlenmesi çalışmaları başlatılmıştır

Ülkemiz Dünya iklim sınıflandırmasına göre Akdeniz iklimi baskın görülmesine karşın birbirinden farklı iklim tiplerini görülmektedir.

Matematik Konum (Enlem Etkisi)
Türkiye matematik konumu itibariyle 36°-42° Kuzey paralelleri arasında yer alır. Kuzey yönünden gelen soğuk hava kütleleri ile güney yönünden gelen sıcak hava kütlelerinin etkisi altındadır. Orta Kuşakta yer aldığı için dört mevsim yaşanır. Ilıman iklim kuşağının Ekvator’a yakın bölümünde yer alan Türkiye’nin matematik konumu ılıman iklim şartlarının etkilemesi ve mevsimlerin belirgin olarak görülmesine neden olmuştur. Türkiye Yengeç Dönencesi’nin kuzeyinde olduğu yıl içerisinde güneş ışınlarını hiçbir zaman dik açıyla gelmez. Ayrıca enlemin etkisiyle sıcaklık da güneyden kuzeye doğru azalır. Ilıman iklim kuşağında bulunması yaz mevsiminde güneyden gelen kuru sıcak hava kütlelerinin, kış mevsiminde ise kuzeyden gelen soğuk karakterli hava kütlelerinin etkisini göstermektedir. Ayrıca gezici hava kütlelerinin etkisiyle özellikle kış mevsiminde cephesel yağışlar oluşmaktadır.

Kara ve deniz dağılışı: Türkiye’deki sıcaklık, yağış miktarı ve yağış rejimi üzerinde özellikle denizlerin önemli etkisi bulunmaktadır. Denizler geç ısınıp geç soğuduğu için kıyı bölgelerimizin iklimi daha ılımandır. İç bölgelere gidildikçe karasallık etkisi artar. İç kesimlerde deniz etkisinin ve nem oranının azalmasına bağlı olarak günlük ve yıllık sıcaklık farkları da artar yazları daha çok sıcak kışları daha çok soğuktur. Aynı durum iç
kesimlerde yağış miktarının azalmasına neden olur

Yükselti: Ortalama yükseltisi fazla olan Türkiye’de yükselti genel olarak batıdan doğuya doğru artarken Doğu Anadolu’da 2000m’nin üzerine çıkmaktadır. Bu nedenle kıyıdan iç kesimlere, doğuya gidildikçe sıcaklıklar düşmektedir. Örneğin İç Anadolu bölgesiyle aynı enlemler arasında olmasına rağmen Doğu Anadolu bölgesinde sıcaklık ortalamaları daha düşüktür. Yüksek kesimlerde ilk kar yağışları sonbahar ayında görülmekte ve kar örtüsü yaklaşık 6 ay yerde kalmaktadır. Kısa mesafelerde ise yükselti farkı sıcaklık farkı oluşturmaktadır. Örneğin Kars platosunda yazlar yağışlı ve serin geçerken Iğdır Ovası’nda kurak ve sıcaklık yüksek olur. Yükselti faktörü sıcaklık dağılışı, yağış miktarı ve yağış oluşum şekilleri üzerinde etkilidir

Bakı: Bir bölgedeki dağların Güneş ışınlarını alış yönü veya Güneş’e bakış kısmı

Ege Bölgesi’nde ise dağlar denize dik uzandığı için 150-200 km içerilere kadar deniz etkisi vardır.

Basınç merkezlerinin etkisi ve rüzgârlar: Türkiye çevresinde oluşan basınç merkezleri de rüzgâr ve yağış rejimini etkilemektedir. Yaz mevsiminde Atlas Okyanusu üzerinde oluşup genişleyen yüksek basınç ve Basra Körfezi üzerinde oluşan alçak basınç etkisi altına girmesiyle yüksek basınç etkisinde iken sıcaklıklar düşerken alçak basınç sıcaklık artışına neden olmaktadır. Kış mevsiminde ise kuzeyden esen soğuk hava, Akdeniz üzerinden gelen ılık ve nemli havanın etkisine girmektedir. Bu iki hava kütlesinin teması cepheler oluşmakta ve bunun etkisi kıyılarda çoğunlukla yağmur Trakya, iç ve yüksek kesimlerde kar yağışına neden olmaktadır. Enlem etkisiyle Türkiye’ye kuzeyden gelen rüzgârlar sıcaklığı düşürürken, güneyden gelenler sıcaklığı artırır. Türkiye batı rüzgârları kuşağında olmasına rağmen yer şekilleri sebebiyle daha çok yerel rüzgârların etkisindedir

İlk kez toprak kaynaklarına ilişkin veri tabanı oluşturmak ve tarımsal planlamalara hizmet götürebilmek için 1966 yılında 1/25.000 ölçekli topografik haritalardan da yararlanarak “Türkiye Geliştirilmiş Toprak Haritaları”nın iller ölçeğinde yapımına başlanılmış ve 1971
yılında sonuçlandırılmıştır.

Birinci sınıf arazi: Düz veya düze yakın, su ve rüzgâr erozyonu riski az, dolayısıyla su taşkını zararlarına maruz olmayan, toprağı derin, verimli ve kolayca işlenebilen, iyi drenajlı ve toprak işlemeli tarıma uygun arazi sınıfıdır. Meyili % 1 den az; derin, tınlı, iyi su tutma kapasitesinde ve orta derecede geçirgen topraklara sahip sulu tarım için ideal arazilerdir. Çapa bitkileri ve diğer entansif yetiştiriciliği yapılan ürünlere uygundurlar.

Sekizinci sınıf arazi: Arazi; bataklık, çöl ve çok derin oyuntular ile dağlık ve taşlı alanlardır. Bu tür araziler doğal hayata ortamı olarak bilinir, dinlenme yeri veya akarsulara su toplama havzası olarak kullanılabilirler. İşlemeli tarıma, çayır, mera ve ormanlık alan
olarak kullanılmaya uygun değildir

Arazilerimiz meyillerine göre ise dört eğim sınıfına ayrılmıştır: Düze yakın (%0-%2 eğim) araziler, hafif dalgalı ile dalgalı arası (%2-%12 eğim) araziler; İnişli çıkışlı – tepelik (%12-%30 eğim) araziler ve dik ve şiddetli eğimli ( >%30 eğim) araziler.

Mikro Klima: Bölgesel farlılık gösteren, özel koşullu küçük iklim alanlarıdır

Bitki Gen Merkezi: Bitkilerin ilk olarak ortaya çıktıkları ve / veya evrimlerini ilk olarak tamamladıkları yerlere bitki gen merkezi denir.

Karadeniz İklimi, kısa mesafelerde değişkenlikler gösterir ve dört alt tipe sahiptir:
1. Karadeniz Sahil İklimi,
2. Karadeniz Sahil Ardı İklimi,
3. Karadeniz Geçit İklimi ve
4. Marmara İklimi

Frigana: Akdeniz iklim kuşağının kalkerli zeminde yetişen çalı formundaki bitkileridir.

Endemik: Bulunduğu bölgenin ekolojik şartları yüzünden yalnızca belirli bölgede yaşayan/yetişen, dünyanın başka yerinde yaşama/yetişme ihtimali olmayan, yöreye özgü hayvan/bitki türüdür.

Bölge ağaç türleri açısından da önemlidir. Kuraklığa dayanıklı, sıcaklık ve ışık isteği yüksek Kızılçam başta olmak üzere, Toros sediri (Cedrus libani), Toros göknarı (Abies cilicica), kayın (Fagus), ardıç (Juniperus) ve zeytin (Olea) bölgenin tipik ağaç türleridir.

Akdeniz İklimi üç alt tipe sahiptir:
1. Akdeniz Sahil İklimi,
2. Akdeniz Sahil Ardı İklimi ve
3. Akdeniz Geçit İklimi.

Orta Anadolu İklimi dört alt tipe sahiptir:
1. Orta Anadolu Çanağı İklimi,
2. Orta Anadolu Yaylası İklimi,
3. Orta Anadolu Batı Geçit İklimi ve
4. Orta Anadolu Kuzey Geçit İklimi.