Uyum/Entegrasyon; uyum süreci karşılıklı bir etkileşimdir. İnsanlar kişisel, sosyal ya da farklı nedenlerle daha az gelişmiş yerlerden kaynakların daha fazla olduğu yerlere doğru göç ederler. Bu süreçte göçmenlerin yeni yerleştikleri yere entegrasyonundan, bütünleşmesinden ve uyumundan söz edilmektedir.

Etimolojik olarak re-entegrasyon kavramı yeniden bir bütün hâline getirme, daha önce bir bütünden ayrılmış bulunan parçaların yeniden eski konumuna döndürülmesi anlamına gelmektedir. Ülkesini terk etmiş bulunan göçmenlerin tekrar geri dönerek ülkelerinin ekonomik, sosyal ve kültürel yaşama uyum sağlaması sürecine verilen addır. Re-entegrasyon “isteğe bağlı geri dönüş” terimi ile de kullanılmaktadır.

Uyum süreci 3 ölçütü içermektedir. Bu ölçütler:
• Hukuki ölçüt: Göçmenin ev sahibi ülkede o ülke vatandaşlarının sahip olduğu yasal
haklara sahip olmasıdır.
• Ekonomik ölçüt: Göçmenin kendisi ve ailesi için sürdürülebilir bir gelecek sağlayacak, yaşadığı ev sahibi ülke standartlarına uygun bir yaşam maliyetini karşılayacak olanakları sağlayacağı bir işinin olmasıdır.
• Kültürel ve sosyal ölçüt: Göçmenin ayrımcılık korkusu yaşamadan, içinde yaşadığı ülke ile sosyal, kültürel bağlar kurması, kendini ifade ederek mevcut kültürel ve
sosyal yapıya katkıda bulunmasıdır.

Uyum süreci; birey ve grupların göç edilen yerin beklentileri doğrultusunda yaşamlarını tekrardan düzenleme ve daha tatmin edici bir hayat kurma çabaları olarak tanımlanmaktadır.

Uyum süreci grup düzeyinde (siyasal, ekonomik, kültürel, demografik dönüşümler) ya da bireysel düzeyde ele alınabilmektedir. Bireysel düzeyde uyum sosyo-kültürel ve psikolojik uyum olmak üzere 2 alt başlıkta ele alınmaktadır.

• Gönüllülük (Göçmen gruplarının gönüllü ancak mültecilerin gönülsüz bir biçimde bir
arada yaşadığı söylenebilir).
• Hareketlilik (bazı gruplar kendi topraklarında bazıları ise toprağından uzaktır).
• Göç edilen yerde geçirilen süre (Etnik kültürel gruplar-yerli grupların kalıcı, uluslararası öğrenciler, işçiler, sığınmacılar gibi grupların da geçici olduğu söylenebilir).

Birey düzeyinde yaşanan kültürleşme sürecinde kişide:
• Fiziksel (yeni bir yer, ev vb.),
• Biyolojik (yeni hastalıklar, beslenme alışkanlıkları vb.),
• Sosyal (aidiyet),
• Ekonomik (yeni iş),
• Psikolojik (davranışsal ve kültürel) bazı değişimler yaşanmaktadır.

Bütünleşme, 

Asimilasyon/Özümseme,

Ayrılma,

Marjinalleşme

Baskın grup olarak tanımlanan ev sahibi ülkede yaşayan bireyler gelen göçmenleri; eritme potası, ayrımcılık, dışlama ya da çok kültürlülük stratejileri ile karşılayabilmektedirler.

1970 ve 1980’de Fransa’da sosyal güvenlik sistemi dışında kalan bazı marjinal
grupların durumunu tanımlamak ve analiz etmek için kullanılan “sosyal dışlanma” kavramı sosyal hareketlere katılmada başarısızlık, işsizlik ve yoksullukla birlikte bireylerin yada grupların yaşadıkları topluma tam olarak uyum sağlayamamaları biçiminde de tanımlanmaktadır.

Göç konusunda olduğu gibi göç sonrası süreçte yaşanan uyum ve kültürleşme süreçlerinde; eğitim düzeyi, dil, cinsiyet, kalış süresi, medeni durum, din, sosyal kimlik, sosyal mesafe ve algılanan ayrımcılık gibi faktörler söz konusudur.

Mülteci akınlarının en önemli nedeni iç çatışma ve baskıcı rejimlerdir. Dünya tarihinin farklı dönemlerinde ve farklı bölgelerde baskıcı rejimler söz konusu olmuş ve olmaya da devam etmektedir. Baskıcı rejimler, savaşlar ve çatışmalar “kazanan” ve “kaybeden” tarafları ortaya çıkarmaktadır. Kaybedenler için ise çoğu zaman göç etmek bir zorunluluk olarak ortaya çıkmaktadır. Benzer şekilde insanlar iklim değişikliklerine bağlı sorunlar nedeniyle de yaşadıkları yerleri terk etmek zorunda kalabilmektedirler.Zorunlu göçler bireysel olarak da gerçekleşebilmektedir ancak kişileri göçe zorlayan nedenler göz önünde bulundurulduğunda ağırlıklı olarak kitlesel göçlerin, mülteci akınları biçiminde ortaya çıktığı söylenebilir.

Göçmen politikaları; misafir işçi, geçici yerleşimci, yabancılar, toprak sahibi, göçmen gibi çeşitli kategorileri yaratarak göçmen olmanın “sosyal psikolojik gerçekliğini” tanımlamaktadır.

Birey açısından kendi kimliğini sürdürmek ve baskın grupla iletişime geçmek eşit öneme sahip ise “bütünleşme” stratejisinden söz edilmektedir.

Marjinalleşme 

Asimilasyon/Özümseme

• Eski SSCB’den gelen kayıt dışı göçmenler.

• Transit göçmenler. 

• Sığınmacılar ve mülteciler.

• Kayıtlı yabancılar.

Bu gruplara 2011 yılından itibaren beşinci grup olarak Suriyeliler eklenebilir.

• Komşu ülkede artan siyasi belirsizlikler ve çatışmalar,
• Türkiye’nin Doğu-Batı ile Kuzey-Güney arasındaki coğrafi konumu,
• Avrupa’ya komşu ülkelere oranla ekonomik açıdan daha iyi şartlar sunması 

Suriye’deki iç savaş nedeniyle ülkelerinden kaçarak gelen sığınmacıların Türkiye’de barınma merkezlerine yerleşmeleri ilk olarak Mayıs 2011’de olmuştur.

Suriye’den gelen en büyük göç dalgasında temel ölçüt “misafirlik ve vicdani etkiler” olmuştur. Suriyeli mülteciler konusunda başta Avrupa ülkeleri olmak üzere gelişmiş ülkeler iyi bir sınav verememişlerdir.

Hem en yoğun ve sürekli göç dalgasına maruz kalan hem de hedef olan, aynı zamanda kaynak ve uluslararası göç için transit ülke olan kimi yazarlarca da “bekleme odası” konumunda olduğu ifade edilen Türkiye, Suriye iç savaşının ilk dönemlerinden itibaren bölgedeki sorunlardan doğrudan ve yakinen etkilenen ülkelerin başında gelmektedir.