Çocuğun yetiştirilmesinde ailenin rolünü kabul eden ve saygı duyan aile bireylerinin güçlerini ve seçimlerini destekleyen, aileyi çocuğun yaşamının değişmez bir parçası olarak gören model, aile merkezli bakım modelidir.

Aile merkezli yaklaşımın anne baba açısından yararları: Memnuniyeti artırır. Uyumu kolaylaşır. Yeni beceriler kazandırır. Sağlıklı iletişim sağlar. Stresi azaltır. Güven duygusunu destekler. Problem çözme becerileri kazandırır.

Aile merkezli bakımda amaç, hastaneye yatan çocuk ile aile arasındaki bağları güçlendirmek ve çocuğun normal gelişimini sürdürmektir.

Halk arasında cesaret iğnesi olarak bilinen premedikasyon, ameliyat öncesi korku ve heyecanı gidermek için ilaçların uygun yolla hastaya verilmesidir.

Anksiyete, nedeni belli olmayan kaygı, korku, gerilim ve sıkıntı halidir.

Kastrasyon korkusu, erkek çocuklarda görülen cinsel organını kaybetme korkusudur.

Ameliyatın çocukta meydana getirdiği stresin nedenleri; Bedende oluşan değişim, fiziksel bütünlüğün bozulması, ağrı ve rahatsızlık hissi, Aileden, evden ve sevdiklerinden ayrılma, alışık olmadığı bir ortamda ve tanımadığı bireylerle birlikte olma, hastanede olma, Bilinmezliğin getirdiği korku, Yasak ve sınırlamaların olması, Kontrolün, otonominin ve yeteneklerin kaybı, Anne-babaların aşırı koruyuculuk, eleştiri gibi olumsuz tutumları şeklinde sıralanabilir.

Ayrılık anksiyetesini önlemenin en iyi ve en kolay yolu anne-babanın çocukla birlikte kalmasına izin vermektir. Annebaba çocuk uyurken yanından ayrılmamalıdır. Terkedilme korkusu yaşayan çocuk ve ailesi arasındaki güven zedelenir.

Oyun döneminde olan bir-iki yaşlarındaki çocukların zaman kavramı tam olarak gelişmediğinden, ameliyata bir-iki gün öncesinden hazırlanması uygun olur.

Regresyon: Hastalık ya da stresli bir durumla karşılaşan çocuk bir önceki dönemin doyum sağlayıcı davranışlarına geri dönmesidir.

İdrar ve dışkı tutamama, parmak emme, bebeksi konuşma, bardak yerine tekrar biberon kullanma, emzik emme gibi davranışlar regresyon davranışlarına örnek olarak gösterilebilir.

Hastanede yatan hastalara uygulanan cerrahi girişimi temel alan ancak, yatış gerektirmeyen ve aynı gün taburculuğu esas alan ameliyatlar günübirlik ameliyatlardır.

Ameliyat sonrası dönemde olan, tanı ve tedavi işlemlerine ya da herhangi bir travmaya bağlı olan ağrılar “akut (ani) ağrı” olarak adlandırılır.

Ağrının üç aydan uzun sürmesi ya da doku yaralanması nedeniyle devam etmesi/ilerlemesi “kronik (süreğen) ağrı” olarak belirtilir.

Kanguru bakımı: Bebeğin çıplak olarak annenin göğüsleri arasına koyularak bebeğin sıcaklık kaybını önleyen ve anne-bebek arasındaki bağlanmayı pekiştiren bir uygulamadır.

Hastanede bulunma, bebeklerin uyaran yoksunluğu yönünden risk yaratır. Çocuk gelişimcinin ayna, anne-babanın fotoğrafları, müzik, mobil oyuncaklar gibi görsel ve işitsel uyaranlar kullanması önemlidir.

Ergenlerin en büyük korkusu ameliyat nedeniyle dış görünüşünün etkileneceği endişesidir.

Çocuğu yoğun bakımda yatan anne-babaların en önemli gereksinimlerinin, çocuklarının durumları hakkında bilgi sahibi olunması ve kaygılarının azaltılması olduğu belirlenmiştir.

Yoğun bakım ünitesinin koşulları ve yatan hastaların durumları gereği sık ziyaret saatleri kısıtlıdır. Buna karşın, ailenin çocuğu ziyareti engellenmemeli, kısa süreli de olsa, istedikleri zaman çocuklarını görebilme imkânı tanınmalıdır.

Henüz konuşamayan bebekler ile sözcük bilgisi sınırlı olan küçük çocuklar ağrılarını davranışlarıyla anlatabilir. Yüz ifadelerinde değişiklik, ağlama, uyku bozuklukları ve çevreye olan ilginin azalması gibi davranışlar görülür. Anne ve babalar, çocuklarının ağlamalarına göre stres yaratan bir durum olup olmadığını ayırt edebilir.

Çocuklar bir buçuk-iki yaşları arasında ağrıyı tanımlamak için “acı” sözcüğünü kullanırlar.

Hasta Çocuklar Bildirgesi 2001 yılında Brüksel’deki konferansta düzenlenmiştir. Bu bildirgede, çocukların hastanede anne-babaları ile kalmaları, yaşlarına ve durumlarına uygun oynama, dinlenme ve eğitim almalarını sağlayacak bir ortamda bulunmaları, gelişimsel gereksinimlerini karşılayacak sağlık profesyonellerinin yer alması, çocuk ve ailelerinin sağlık durumlarını ilgilendiren her karara katılmaları üzerinde durulmuştur.