Sigortacılık sektörü genel olarak "Sigortacılık Kanunu" ve "Türk Ticaret Kanunu" olmak üzere iki temel kanunla düzenlenmektedir.

Sigortacılık Kanunu, sigorta şirketlerinin kurulması, faaliyete geçmesi ve denetlenmesi gibi hususları düzenlerken, Türk Ticaret Kanunu sigorta sözleşmesine yönelik maddi hukuk kurallarına yer vermektedir.

Sigorta sözleşmesi ile ilgili tarafların ilişkisini ve sigortacılıkla uğraşan kuruluşların çalışmalarını düzenleyen hukuk kuralları bütününe ve bu kuralları bir sistem içinde inceleyen hukuk dalına Sigorta Hukuku adı verilir.

Hayat Sigortaları uygulamalarında esas alınacak hükümler esas itibariyle şunlardır;
• Genel Hükümler (Türk Ticaret Kanunu, Borçlar Kanunu, Sigortacılık Kanunu gibi)
• Hayat Sigortası Genel Şartları
• Hayat Sigortaları Yönetmeliği

Tüm sigorta sözleşmelerinin gerçekleştirilmesinde ana amaç, kişinin mal veya can varlığına gelebilecek tehlikelere yani rizikolara karşı güvence sağlayabilmektir.

Rizikonun konusuna göre yapılan ayrımda, sigorta sözleşmeleri "mal varlığı sigortası" ve "şahıs sigortası" olarak iki grupta toplanabilir

• Hayat (yaşama, ölüm ve karma mahiyette),
• Hayat sigortasına tamamlayıcı olarak, profesyonel çalışma yoksunluğu dahil cismani zararlar

Riziko sınırlamaları sigorta poliçesinde tarif ve tayin edilen riziko çerçevesine girdiği halde, rizikoyu çok ağırlaştıran bazı hallerin sigorta himayesi dışında bırakılmasını ifade etmektedir.

Zarar sigortalarında amaç ortaya çıkan somut zararı telafi etmektir.

Sigorta türleri "Zarar Sigortaları" ve "Can Sigortaları" olarak iki ana gruba ayrılmıştır.

Hayat sigortaları, diğer sigorta dallarından tamamen ayrılır. Hayat sigortasında bir sigorta değeri yoktur. Bu nedenle, kişiler hayatlarını istedikleri bedelle sigorta ettirebilirler. Mal sigortalarında karşılaşılan eksik sigorta, aşkın sigorta veya çifte sigorta gibi durumlar can sigortalarında yoktur. Sigorta ettiren, kendi hayatına veya hayatına ilişkin bir olaya belirli bir değer biçtiğinde, daha sonradan bu değerin az olduğunu öne sürerek eksik sigorta hükümlerini uygulamak mümkün değildir.

• Sigortacı
• Sigorta Ettiren
• Riziko Şahsı
• Lehdar

Hayat sigortası sözleşmelerinde, rizikonun üzerinde gerçekleştiği şahsa riziko şahsı denir. Riziko şahsı, sigorta ettiren olabileceği gibi üçüncü bir şahıs da olabilir. Riziko şahsı, yaşama veya ölme ihtimalinin üzerinde gerçekleşeceği kişidir.

Borçlar hukuku anlamında lehdar, Borçlar Kanunu 111 inci maddesinde düzenlenmiş olan üçüncü kişi yararına sözleşme kapsamında kendisine ifada bulunulacak üçüncü kişidir. Hayat Sigortası Genel Şartları A.1 maddesine göre de lehdar “sigorta sözleşmesine taraf olmamakla beraber lehine sigorta sözleşmesi yapılan ve rizikonun gerçekleşmesi halinde kural olarak sigorta bedelini sigortacıdan isteme hakkına sahip” olan kişidir. Hayat Sigortaları Yönetmeliği ise lehdarı “lehine sigorta sözleşmesi yapılan kişi” olarak tanımlamaktadır.

1. Sözleşme Öncesi İhbar Görevi
2. Sözleşme Süresince İhbar Görevi
3. Prim Ödeme Borcu
4. Rizikoyu Ağırlaştırmama Görevi
5. Riziko Sonrası İhbar Görevi

Prim, sigorta edilen rizikonun gerçekleşmesi halinde sigortacının ödeyeceği bedelin esasını teşkil eden ve sigorta ettiren tarafından sigortacıya bir defada veya taksitle ödenen paradır.

Riziko ağırlaşması, rizikoyu değerlendirmeye yarayan faktörlerde sigorta süresi içinde ortaya çıkan ve rizikonun gerçekleşme ihtimalini veya doğacak zarar miktarını değiştirecek farklılıklardır.

1. Rizikoyu Taşımak
2. Sigortalıyı Aydınlatmak
3. Sigorta Poliçesi Vermek
4. Giderleri Ödemek
5. Sigorta Tazminatını Ödemek

Sigortacının sorumluluğu aksine hüküm yoksa primin veya ilk taksitinin ödenmesi ile başlar; Sigortacı, poliçede yazılı başlangıç ve bitiş tarihleri arasındaki zaman dilimi içinde rizikoyu taşır.

• Ölüm,
• Hayatta kalma,
• Ek teminatlar (iş göremez hale gelme, sakat kalma, bakıma muhtaç kalma gibi)