Belli bir coğrafyada ve belirli bir zaman diliminde bir grup, topluluk veya toplumda insanlar arasında duygu, düşünce, bilgi, deneyimlerin aktarım ve paylaşılma sürecine iletişim denir.

İlk iletişim alanında çalışmalar 20. Yüzyılın başlarında Amerika Birleşik Devletleri ardından da Kanada’da yapılmaya başlanır.

İletişim Sözlüğü’nde kaynak şöyle tanımlanır: “Bir iletişim etkinliğinde kaynağı konuşan, yazan ya da bir hareket yapan bir birey ya da bir reklam politikası formüle eden bir grup ya da bir sorunu çözen bir bilgisayar olabilir” (Mutlu, 1994).

İletişim sürecinde duygu ve düşüncelerin paylaşılması için üretilen sözel, görsel ve görsel-işitsel somut üretimlere ileti/mesaj denir.

Radyo dalgaları, ses telleri, sinir sistemi, ses dalgaları vb. birer kanal işlevi görmektedir.

Sesin iletimini sağlayan cep telefonları, düşüncelerin geniş insan toplulukları tarafından okunmasını sağlayan kitap, görüntü ve ses kanallarıyla televizyon, fotoğraf, radyo gibi.

Pierce göstergeleri üçe ayırır: Görüntüsel gösterge, belirtisel gösterge ve simge.

Simge.

Saussure, göstergelerin kodlar içinde iki şekilde düzenlendiğini belirtir (Fiske, 1996): Bunlar paradigmalar ve dizimlerdir.

Aristoteles

Saussure

Eski Yunan düşünürlerinden Demokritos'tur.

Bu görüşün öncü isimleri Kanadalı iletişimbilimci Harold Innis ve Marshall McLuhan’dır.

McLuhan insanlık tarihini dört döneme ayırır. Bir dönemden diğerine geçiş iletişim teknolojisindeki değişimden önemli oranda etkilenmiştir:

• Kabile Çağı
• Edebiyat Çağı
• Basım Çağı
• Elektronik Çağ

Kabile çağını değiştiren buluş fonetik (sescil) alfabenin bulunuşudur.

İlk düzenli iletişim sistemi gelişken bir yol ağına sahip olan Ahamenidler tarafından M.Ö. 490-425 yılları arasında kullanılmıştır.

Telgraf.

Fikir gazeteleri: Siyaset ve ekonomi haberciliği ile iş dünyasına hitap eder.

Magazin gazeteciliği: Genişleyen işçi sınıfının dramatik, şaşırtıcı ve gündelik yaşamına yönelir.

İletişimbilimci Marshall McLuhan elektronik medya tüm dünyayı sosyal, politik ve kültürel olarak ortak bir sisteme bağladığını öne sürer; dünyanın geldiği bu yeni düzenin adını da küresel köy olarak ifade eder.

Castells.

Ağ toplumun olumsuz boyutları: Web 2.0’ın sağladığı öne sürülen katılımcılığın tamamen sözde olduğu, demokratikleşme ve özgürleştirme değil, aksine bir pazarlama ideolojisi olmakla eleştirilir; çünkü Google, Facebook gibi büyük şirketler, gerçekte bizatihi kullanıcılarının kendilerinin kitlesel olarak yönettiği ve egemenlik kurduğu bir mecraya sahiptir; üretici firmalar da bu kitlenin özelliklerini bilerek, onlara yönelik üretim yapma ve bu kitlenin niteliklerine uygun pazarlama tekniklerini kullanmak ister. İşte bu noktada sosyal medya şirketleri, her ne kadar kitlesel bir üretim yapılsa da, kullanıcıların kişisel bilgilerine sahiptir; ellerindeki bu bilgileri ekonomik gelire dönüştürme konusunda önemli bir gücü elinde bulundurur.