Üretim, doğadaki kaynakların ham madde ve malzemelerin insan gereksinimlerine daha uygun mal ve hizmetler biçimine dönüştürülmesi için yapılan fiziksel,  kimyasal, fizyolojik, yersel ve benzeri çalışmalar olarak tanımlanmaktadır. Bir faaliyetten üretim olarak söz edebilmek için insan gereksinimlerini karşılama gibi bir amaca hizmet etmesi önemli olmaktadır.

Sistem, bir bütünlük oluşturacak şekilde bir arada bulunan elemanlar, bu elemanlar arasındaki ilişkiler ve bunların birbirleriyle ve çevreyle ilişkili veya bağlantılı olan nitelikler dizisidir.

İşletme yapay bir sistemdir. Her işletmenin belirli amaçları ve elemanları arasında girdi çıktı ilişkisi ile geri bildirime sahip alt sistemleri mevcuttur. Tüm bu elemanlar ve alt sistemler işletme bütününü oluştururak, işletme sistemini meydana getirirler.

Her sistemin birden fazla elemanı olmalıdır. Bu elemanlar arasında uyumlu bir ilişki olmalı ve her sistemin bir amacı olmalıdır. Sistemler genellikle alt sistemlerden oluşur. Bir sistemi dış çevesinden ayıran bir sınırı mevcuttur. Ancak sistemler dış veresi ile etkileşim halindedirler ve girdi, süreç, çıktı ve geri-besleme temel yapısını oluşturur.

Sistem yaklaşımının temel amacı, işletmenin bütününde gelişme sağlarken diğer taraftan işletme içindeki tüm faaliyetlerin birbiri ile uyumlu ve etkin işleyişini garanti altına almaktır. Bunun içinde, işletmenin alt sistemlerini analiz ederek birbiriyle çelişen amaçları olan alt sistemleri uyumlu hâle getirmek ve işletmenin bütünsel amaçları doğrultusunda düzenlemek önemli olmaktadır.

Üretim sürecini farklılaştıran elemanlardan dört tanesi önemlidir. Bunlar:

• Verimlilik
• Etkinlik
• Kapasite
• Esneklik

Girdilerin çıktıya dönüşümünde dört değişik türde değer yaratılabilmektedir. Bunlar şekil, yer, zaman ve sahiplik değeridir.

Şekil değeri, girdilerin gerçek biçimlerinin değiştirilerek tüketiciye daha yararlı bir şekle dönüştürülerek yaratılmasıdır.

Yer değeri üretim sisteminin ürünü ya da müşteriyi istenilen yere getirmesiyle yaratılmaktadır.

Zaman değeri, ürünün müşterinin istediği uygun zamanda müşteriye sunulmasıyla ortaya çıkan bir değerdir.

Sahiplik değeri ise iki yolla yaratılabilir. Birincisinde, tanıtım ya da reklam yolu ile müşterinin sahip olmak isteyebileceği bir ürünün varlığı hakkında müşteriye bilgi verilmektedir. İkincisinde ise müşterinin ürüne sahip olmak için dağıtım kanalları aracılığı ile gerekli araçları sağlayarak yaratılmaktadır.

Günümüzde rekabetin yoğunlaşması ve teknolojideki gelişmeler üretim sistemlerindeki ilkel yöntemlerin kullanılmasını giderek azaltmasına rağmen dünyamızda farklı ülkelerde oluşan koşullara bağlı olarak dört üretim sistemi hala kullanılmaya devam edilmektedir. Bunlar el işçiliği sistemi, ev işçiliği sistemi, imalathane sistemi ve fabrikasyon sistemidir.

İmalathane sisteminde el ve ev işçiliğine göre daha yüksek miktarda üretim yapılır. Üretimde otomasyon veya ileri teknoloji makine ve ekipman kullanılmamaktadır. Emek yoğun bir üretim vardır. Bu nedenle az sermaye ile iş bölümü ve uzmanlaşmaya daha çok yer verilmektedir. Üretim, genel alıcının istek ve greksinimlerine göre yapılır. genel giderler yüksektir.

Temel hammaddelerin ayırıcı yöntemlerle işlenerek birçok ürün üretilmesine analitik üretim adı verilmektedir. Ham petrolden benzin, şeker pancarından şeker ve alkol gibi ürünlerin üretilmesi analitik üretime örnektir.

Üretim sistemleri talebe göre stoğa üretim, siparişe göre üretim ve siparişe göre
montaj olarak sınıflandırılabilmektedirler.

Stoğa üretimde, ürünler herhangi bir sipariş olmadan stokta bulundurulacak şekilde üretilmektedir.

Ürün özellikleri ve miktar açısından tamamen müşterilerin özel isteklerine göre çok değişik tipte ürünlerin, sık olmayan aralıklarla ve küçük miktarlarda üretildiği üretim şekline siparişe göre üretim adı verilmektedir.

Siparişe göre montajda müşterilerin istediği ürünü hızlı bir şekilde sunabilmek amacıyla siparişe göre üretim ile stoğa göre üretim birlikte kullanılmaktadır.

Kesikli üretim sisteminde, farklı ürünlerden az miktarlarda üretim yapılmaktadır. Bu üretim sisteminde, çeşitli ürünler üretilebilmekte ve üretilecek ürüne göre işlem sırası değiştirilmektedir.

Proje tipi üretimin önemli özellikleri arasında aşağıdakiler sayılabilir:
• Tek seferlik büyük ölçekli bir üretimdir,
• Talep üretimi şekillendirir,
• Ürün genelde hareketsiz, sabit konumdadır,
• İş gücü kulanım düzeyi değişkenlik gösterir,
• Kullanılan makine, teçhizat ve çalışanlar ürünün etrafında çalışırlar,
• Tek ürünün tamamlanması ile üretim sona erir.

Tam zamanında üretim sisteminde en az kaynak kullanımıyla en kısa zamanda, en az maliyetli ve hatasız üretimi, müşteri taleplerine karşılayacak şekilde en az israfla ve tüm üretim faktörlerini en esnek şekilde kullanıp potansiyellerin tümünden yararlanmak, amaçlanmaktadır. Bu sistemin temel ön şartı, malzeme gereksiniminin planlanmasına esas olan kapsamlı bir üretim kontrol sistemidir.

Yalın üretim, gereksiz işlerden tamamen arınmış ve hata, yüksek maliyet, stok, işçilik, geliştirme süreci, üretim alanı, fire, müşteri memnuniyetsizliği gibi unsurların, en aza indirgendiği bir üretim sistemidir. Bu üretim sisteminde işletmeyi daha etken ve pazara karşı daha duyarlı kılarak maliyetleri en aza indirmek hedeflenmektedir. Yalın üretim, üretime yük getiren tüm israflardan arınmayı hedef alan bir yaklaşımdır.

Ürün parçalarının hücreler arasında taşınmasını engellemek için bazı makine ve ekipman birden çok sayıda alınmak zorunda kalınmakta, bu durum da yatırım maliyetini artırmakta ve kapasite kullanım oranını düşürmektedir. Ayrıca, ürünün yapı özelliğine bağlı olarak tüm parçaları her zaman üretim hücrelerinde üretilemeyebilmektedir. Bu durumda bazı parçalar farklı makinelerde işlemden geçmek durumunda kalmaktadır.

Üretim yönetimi, işletmenin elinde bulunan malzeme, makine ve insan gücü kaynaklarının belirli miktarlardaki ürünün istenilen niteliklerde (kalitede), istenilen zamanda ve en düşük maliyetle üretimini sağlayacak biçimde bir araya getirilmesidir.

Ürün tasarım sürecinin genel evreleri:

Planlama Evresi: İlk fikir geliştirme, potansiyel teknik ve pazar konularının analizi, fizibilite değerlendirmesi ve tasarım brifinin hazırlanması.

Geliştirme Evresi: Ayrıntılı pazar ve teknik özellikler, kavram tasarımı, prototip geliştirilmesi ve test edilmesi, detaylı tasarım ve üretim mühendisliği.

Üretim ve Satış Evresi: Üretim ve pazarlama planlaması, el aletleri, test üretimi, pazar denemesi, tam ölçekli üretim, pazara sürülmesi, izlenmesi.

Birinci üretim stratejisi talebi izleme stratejisidir ve aynı zamanda esnek üretim stratejisi olarak da söz edilmektedir. Bu stratejide çalışanların işe alınması, işten çıkarılması, fazla mesai ve fason üretim yapılması mümkündür. İşletme için amaç stok düzeyini düşük düzeylerde tutmaya çalışmakken talebin yüksek olduğu dönemlerde ilave ekipman, yer ve iş gücü alımı gerekebilmektedir.

İkinci strateji sabit üretim hızı stratejisidir. Bu stratejide planlama döneminde üretim hızı sabit tutulurarak gerektiğinde stoklar kullanılmaktadır. Başka bir deyişle, talep ile üretim arasında oluşan farklar stoklardan karşılanmaya çalışılmaktadır.

Son strateji olan karma stratejide ise talebi izleme ve sabit üretim hızı stratejilerinin dezavantajları dengelenmektedir. Diğer bir deyişle, talebi izleme stratejisinin üretimdeki dengesizliği ve çalışan sayısındaki değişkenliği ile sabit üretim hızının stok bulundurma dezavantajı dengelenmeye çalışılmaktadır.

Ana üretim planlaması, müşteri taleplerini karşılamak için üretim, stok ve iş gücü düzeylerini toplam maliyeti en düşük düzeyde tutacak şekilde belirlemeyi amaçlamaktadır.

Stok kontrolunda kullanılan belli başlı yöntemler arasında maksimum-minimum yöntemi, yol gösterici sipariş yöntemi, ihtiyaca göre sipariş yöntemi, grup hâlinde sipariş yöntemi, göz kararı sipariş yöntemi, çift kutu kontrol yöntemi, ABC yöntemi ve ekonomik sipariş miktarı yöntemi sayılabilmektedir.