Kimyasal savaş ajanlarını kullanmak için gerekli cihaz ve mühimmatlar ile bunların kullanımına yönelik özel olarak tasarlanmış her türlü teçhizatı kimyasal silah olarak tanımlamıştır.

Kimyasal silahlar, insanları öldürme ve yaralamanın dışında, bölgede bulunan askerleri veya emniyet görevlilerini koruyucu malzeme kullanmaya zorlayarak hareket kabiliyetleri üzerinde olumsuz etkiler yaratmaktadır.

Kimyasal silahların savaş alanında düşman ülkelere karşı kullanılmasıyla ortaya çıkan duruma ise kimyasal savaş denilmektedir.

Hardal gazının savaşta kullanılması bir dönüm noktası olmuştur. Bu olay kimyasal silah gelişiminde yeni bir dönem başlatmış, büyük devletler yeni kimyasal savaş ajanı üretme ve bunu kullanma yarışı içine girmiştir.

Kimyasal ajanlara karşı korunma ihtiyacı, ilk olarak I. Dünya Savaşı sırasında Almanların klor gazı kullanmasıyla ortaya çıkmıştır.

Savaş alanında ilk kimyasal silah kullanımı 27 Ekim 1924 yılında olmuştur. 

Savaş alanında ilk kimyasal silah kullanımı 1924 yılında, Almanlar tarafından İngilizlere karşı olmuştur.

Kimyasal silahların neden olduğu büyük tehdit sonucunda, 1993 yılında kimyasal silah geliştirmeyi, üretmeyi, satın almayı, stoklamayı, kullanımını yasaklayan ve mevcut stokların yok edilmesini gerektiren Kimyasal Silahlar Sözleşmesi imzalanmıştır.

Kimyasal savaş ajanlarının zararlı etkileri ve etki süreleri farklılıklar göstermektedir. Bu farklılığın nedenleri olarak; savaş ajanının kimyasal yapısı, temas şekli, temas süresi, emilim hızı, çevresel koşullar, koruyucu donanım olup olmaması veya koruyuculuk düzeyi sıralanabilir.

Toksikoloji, kimyasal maddelerin canlı organizmalardaki sistemler üzerinde istenmeyen, zararlı, olumsuz sonuçlar oluşturan etkileşmelerini inceleyen bir bilim dalıdır.

Uygun bir çözücüde çözdürülmüş etken madde ile itici gazdan oluşan ve aletle çevreye püskürtüldüğü zaman küçük tanecikler hâlinde yayılan karışıma “Aerosol” denilmektedir.

Pestisitler, tarımda bitkiye zarar veren böceklerin öldürülmesi maksadıyla kullanılan kimyasallardır.

Sinir ajanlarına maruz kalındığında oluşacak etkiler; burunda sebepsiz yere akıntı, tükürük salgılanmasında artış, zor nefes alıp verme, göğüste sıkışma hissi, göz bebeklerinde küçülme, görmede bulanıklık, baş ağrısı ve baş dönmesi, aşırı terleme, kusma, çırpınma, kaslarda kasılma, aşırı terleme olarak sıralanabilir.

II. Dünya Savaşı esnasında ve sonrasında yeni ve daha etkili ajanlar üretmek için çalışmalar artarak devam etmiştir. İlk bulunan sinir ajanı Tabun'dur.

Uçuculuk arttıkça, sıvı haldeki kimyasal ajan gaz fazına daha kısa sürede geçmektedir. Gaz fazındaki kimyasal ajan çevreye daha hızlı yayılmakta ve etkilerini daha geniş bir alanda gösterebilmektedir.

Yakıcı ajanlar en önemli etkilerini cilt üzerinde yanıklar ve kabarmalar oluşturarak göstermektedir.

Yakıcı ajanlar; gözlerde kızarıklık, sulanma, yanma, ışığa duyarlılık, göz kapaklarında şişme, öksürük, nefes yollarında tıkanma, ciltte kızarıklık ve yanma, deri üzerinde kabarcık oluşturma, bulantı ve kusma gibi fiziksel etkilere yol açmaktadır.

Yakıcı gazların solunum yolunu etkilemesi ile öncelikle boğazda kuruluk hissi oluşmakta, öksürük ile birlikte yanma hissedilmekte ve zamanında müdahale edilmezse konuşma yeteneği kaybedilebilmektedir. Akciğerde meydana gelen hasar, ilerleyen zamanda kronik bronşit, akciğer kanseri gibi kalıcı etkilere yol açabilmektedir.

Esas olarak akciğer dokularına zarar veren, solunum yollarını etkileyerek, boğulma hissine ve akciğer ödemine neden olan kimyasal ajanlara, genel olarak boğucu ajanlar denilmektedir.

Boğucu ajan varlığının ilk belirtisi nefes almada zorluk ve boğulma hissidir.