İletişim sürecinde anlamları aktarmamızı sağlayan davranışlara da iletişim davranışı denir.

Kültürün sözsüz bileşenlerini açıklamaya ve iletişim üzerindeki etkilerini ortaya koymak amacıyla geliştirilmesine Enformasyon Sistemleri Kuramı denir.

Hall’ün birinci etkinlik sistemi olarak kabul ettiği etkileşim, diğer etkinliklerin gerçekleşmesi için ön koşuldur. Etkileşim olmadan hiçbir etkinliğin gerçekleşmesi mümkün değildir. Etkileşim süreçleri geliştirilen kültüre göre şekillenir.

Geçinme, ortak insan etkinliklerinden biridir. Her kültürün geçinme etkinliği, o kültürün oluşumundan başlayarak, geçirdiği değişme evreleri ve koşulları tarafından şekillenir. Her toplum, bulunduğu coğrafi koşullar, sahip olduğu mali ve teknolojik olanaklara göre geçinme etkinliklerini şekillendirir. 

İki cinsiyetlilik insanlar arasındaki biyolojik farklılıkların toplumsal yaşamdaki yansıması olan etkinlik sistemidir.

Kültürün insanları cinsiyetlerine göre ayırmasına neden olan ve biyolojik temeli bulunmayan bütün kural ve normları kapsayan uygulamaları toplumsal cinsiyet  kavramı altında incelenir. Toplumsal cinsiyet algılamasındaki farklılıklar iletişim davranışlarında gözlenir.

Kişisel mekân, bireyin kendinden başka hiç kimsenin girmesine izin vermediği mekândır. Annesi, babası, kardeşleri, eşi ve çocuklarının bile bu mekâna girmesi bireyi rahatsız eder. Bazı kültürlerde bu mekân bireyin bedeni çevresindeki birkaç santimetrelik sınırla belirlenir, bazı kültürlerde ise 50-60 santimetreyi bulabilir.

Egemenlik mekânının genişliği de kültürden kültüre değişir. Toplumsal hiyerarşi ve bireylerin toplum içindeki yerleri egemenlik mekânlarının genişliğini belirleyen önemli etkenlerdir. Bir toplumda hiyerarşi piramidi ne kadar yüksek ve dikse, piramidin tepe noktasına yakın düzeylerdeki bireylerin egemenlik mekânları o kadar geniş olur. Batı toplumlarında hiyerarşi piramidi daha yayvandır. Bu nedenle toplumda bireyler arasındaki güç farklılığı azdır. Dolayısıyla da bireylerin egemenlik mekânları birbirine yakındır.

Zaman kavramı insan yaşamı açısından çok önemlidir.  Gece ve gündüz, mevsimler ve ayın hareketleri de insan yaşamını etkileyen ve zamana bağlı doğal ortamımızın ayrılmaz parçalarıdır. Doğanın belirlediği zamanlamaya doğal zaman adı verilir.

Kültürce şekillendirilmiş zamana, çağdaş yaşamın temel düzenleme sistemi olarak insan etkileşimini de şekillendirdiği için kültürel zaman denir.

Monokronik kültürlerin üyeleri zamanı dilimlere ayırarak her dilimi belirli bir amaç için kullanırlar. Bu zaman dilimleri içinde tek bir etkinliğe yoğunlaşırlar. Bunun için de her bir etkinliğin ne kadar sürede tamamlanabileceğini hesaplar ve belirledikleri sürede etkinliği tamamlarlar. Bu tür kültürlerde etkinliklerin planlanması, sınıflandırılması ve genel olarak hesaplama büyük önem taşır.

Polikronik kültürlerin üyeleri için insanlar arasındaki etkileşimin kendisi zamandan daha önemlidir. Bu kültürlerde zaman bir nokta olarak algılanır ve bu nedenle de kolay anlaşılan bir kavram değildir. Yani zaman geçip gitmez, biri giderse diğeri gelir, bitip tükenmez, biriktirilemez, tasarruf edilemez, harcanmaz, satın alınmaz. Bu nedenle birçok etkinlik eşzamanlı olarak devam eder.

Öğrenme, bireyin çevreye uyumu için gerekli olan bilgileri edinme sürecini ifade eden ortak insan etkinliklerinden biridir. Öğrenme, insanın doğumundan ölümüne kadar devam eden temel insani etkinliklerden biridir. Ancak bu temel etkinlik kültürden kültüre farklı yol, yöntem ve sürelerde gerçekleşir.

Bilgi, inanç, fikir ve düşüncelerin dışında kalan ve yaşamımızı kolaylaştıran insan yapısı her şeye maddi kültür ürünleri denir.

Aşırı enformasyon yükü, “enformasyon niceliğinin alıcının bu yükle anlamlı bir biçimde uğraşma ya da yükü işleme kapasitesini aştığı zaman ortaya çıkan durum”dur.

Hofstede’ye göre, kültür çocuk yaşlardan itibaren edinilen düşünme, hissetme ve dış dünyayı anlamlandırma tarzıdır. Kültürün önemli bölümü ilk çocukluk yılarında aile ortamında edinilir. Kültür kendi mensuplarına belirli düşünce duygu ve dış dünyayla ilgili anlayış modelleri sağlar.

Kişilik, bireyin kendine özgü duygu, tutum ve davranış örüntüleri olarak tanımlanabilir. Kişilik, bireyin çeşitli durumlarda düşünce, duygu güdü ve davranışlarını etkileyen düzenlenmiş, dinamik nitelikler bütünüdür.

Hofstede’ye göre, kültürel boyut, kültürün diğer kültürlerde ölçülebilen yönüdür.

Söz gelimi, bir kültürde, otorite ile ilişkiler alanında bireyin otoriteye itiraz etmesi hoş karşılanırken başka bir kültürde otoriteye itiraz eden cezalandırılabilir. Burada, otorite ile ilişki, başka bir kültürde ölçülebilen kültürel bir boyut olarak
görülür.

Güç aralığı, bütün toplumlarda gözlenen sosyal konumlar çerçevesinde, toplumu oluşturan bireyler arasındaki uzlaşmaya dayalı iktidar, otorite ya da güç farklarının büyüklüğünü ifade eder. Bütün kültürlerde, baba ile oğul, büyük kardeşle küçük kardeş, müdür ile memur, kaptan ile tayfa arasında kabul edilmiş, toplumca benimsenmiş hak ve yetki farkı vardır. Ancak bu farkların büyüklüğü kültürden kültüre değişir.

Ortaklaşa davranışçı kültürlerde grup içi düzenin sağlanması için bireylerin normlara uyması beklenir, uymayanlara sert yaptırımlar uygulanır. Ortaklaşa davranışçı kültürlerde güven duygusu çok önemlidir. Bireyler, güvenliklerini sağlamak için “sırt sırta”, “omuz omuza” vermeyi, yani dayanışmayı öne çıkarır. 

Kültürel Boyutlar Kuramı’nda bireyin çıkarlarının grup ya da toplum çıkarlarından üstün tutulduğu kültürler bireyci kültürler olarak adlandırılır. Bireyci kültürlerde dayanışma yerine yarışma, takım oyunu yerine yarışa dayalı oyunlar oynama eğilimi yaygındır. Bireyci kültürlerde başarının derecesi, rakiplerin ne kadar önüne geçildiği ile ölçülür.

Eril kültür, “cinsiyete dayalı rollerin belirgin olarak birbirinden ayrıldığı; erkeklerin kararlı, sert ve maddi yönelimli, kadınların alçakgönüllü, duyarlı oldukları ve yaşam kalitesine önem verdiği kültürleri” açıklayan kavramlardır (Hofstede, 1993: 105).

Dişil kültür ise “cinsiyete dayalı rollerin birbiriyle kesiştiği, hem kadınların hem de erkeklerin alçakgönüllü, duyarlı oldukları ve yaşam kalitesine önem verdikleri kültürleri” açıklayan kavramlardır (Hofstede, 1993: 105).

Her kültürde belirsizlikten sakınma derecesi faklıdır. Hofstede’ye göre, belirsizlikten sakınma derecesi “bir kültürün üyelerinin tanımadıkları durumlarda kendilerini tehdit altında hissetme düzeyi”dir (Hofstede, 1993: 133).