Türkiye’de iş gücü piyasasına ilişkin veriler, Türkiye istatistik Kurumu (TÜİK), tarafından Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) kriterlerine uygun olarak, hane halkı işgücü anketlerinden elde edilmektedir. 

TÜİK Türkiye nüfusunu üç gruba ayırmaktadır. Bunlardan ilki, 15 yaş altı ve üniversite yurtları, yetiştirme yurtları (yetimhane) huzurevi, özel nitelikteki hastahane, hapishane, kışla vb. yerlerde ikamet edenlerdir. İkinci grup ise kurumsal olmayan nüfustur. Bu grup içerisinde üniversite yurtları, yetiştirme yurtları (yetimhane) huzurevi, özel nitelikteki hastahane, hapishane, kışla vb. yerlerde ikamet edenler dışında kalan nüfus yer almaktadır. Üçüncü grup ise kurumsal olmayan çalışma çağındaki nüfustur. Bu grupta ise kurumsal olmayan nüfus içerisindeki 15 ve daha yukarı yaştaki nüfus yer alır. Bununla ilgili yöntemler hangileridir?

Referans dönemi, her ayın Pazartesi ile başlayıp Pazar ile biten ilk haftası referans dönemidir.

İşsiz, 15 veya daha büyük yaşta çalışmayan ancak çalışmaya hazır ve son üç ayda içerisinde iş bulma kanallarını kullanan kişidir.

İşsizlik oranı, iş gücünün yüzdesi olarak ifade edilen işsiz sayısıdır.

İşgücüne katılma oranı, işgücünün kurumsal olmayan çalışma çağındaki nüfus içindeki yüzde oranıdır ve işgücünün, kurumsal olmayan nüfusa oranlanıp 100 ile çarpılmasıyla bulunur.

Geçici işsizlik: İş değiştirirken veya ilk defa iş ararken veya tekrar iş aramaya başlarken söz konusu olan işsizlik durumudur.

Bir başka deyişle, işçiler artık kendi ekonomilerinin bir parçası olmayan işte çalıştıkları için işlerini kaybederler. Bu işsizliğin çeşitli nedenleri vardır. Bunlar arasında teknolojideki değişimi, insanların talep ettiği mal ve hizmet türlerindeki değişimi, firmaların küçülmesi veya başka bir firmayla birleşmesi nedeniyle işyerlerindeki görev ve yetkilerin değişmesi ve firmaların üretimlerini ülke dışına taşımaları veya yoğun yabancı rekabetine dayanamayıp yurt içindeki fabrikalarını kapatmaları durumlarını sayabiliriz.

Geçici işsizlik oranını, yapısal işsizlik oranına eklediğimiz zaman doğal işsizlik oranını elde ederiz.
Doğal işsizlik oranı = Geçici işsizlik oranı + yapısal işsizlik oranı

Bir ekonomide üç nedenden dolayı işsizlik her zaman söz konusu olur. Bunlar; iş aranması, iş tayınlanması ve yapışkan ücretlerdir.

İşsizliğin iktisadi ve iktisadi olmayan biçiminde iki tür maliyetinden söz edebiliriz.
iktisadi maliyetleri, para ile rahatlıkla ölçebileceğimiz maliyetlerdir. İktisadi olmayan maliyetleri ise para ile ölçmek mümkün değildir ama toplumda yaşayan herkesi etkiler.

Enflasyon fiyatlar genel düzeyinin sürekli artmasıdır. Ancak fiyatlar genel düzeyindeki artış, ekonomide tüm fiyatların artacağı anlamına gelmez. Enflasyonun hızla arttığı dönemlerde bile bazı mal ve hizmet fiyatları nispeten sabit kalırken bazıları azalabilir de.

Enflasyonun Türleri
Bilindiği gibi bir ekonomide hemen hemen tüm fiyatlar arz ve talep tarafından belirlenmektedir. Bu nedenle, eğer bir ekonomide enflasyon var ve genel fiyat düzeyi artıyorsa bu durumu arz ve talep terimlerini kullanarak açıklamakta yarar vardır.
Bu çerçevede enflasyonu, talep çekişli enflasyon ve arz itişli enflasyon olarak ikiye ayrılmaktadır.

Enflasyonun bir kere bazı olumsuz etkilerinin olduğu aşikârdır: Paranın satın
alma gücü düşer ve mal ve hizmetlerin nominal maliyetleri de artar. Öyle ki tüm
ücret ve fiyatlar enflasyonla aynı oranda artsa bile, enflasyonun yine bir maliyeti
olacaktır. 

Verginin tahakkuku ile tahsili arasındaki zaman farkı ve bu dönemde ortaya çıkacak enflasyona karşı verginin reel değerini koruyacak bir mekanizma olmaması nedeniyle vergi gelirlerinin reel değeri düçecektir. Bu olgu Olivera-Tanzi etkisi olarak bilinmektedir. Olivera-Tanzi etkisi ekonomide bir kısır döngü yaratır.  

Enflasyon beklenenden fazla çıktığı için, sizin elde edeceğiniz reel faiz oranı (nominal faiz - enflasyon oranı) %3 yerine %1 olur ve siz kaybedersiniz. Sizin kaybınız bankanın kazancı olur. Çünkü beklenmedik enflasyon nedeniyle daha düflük reel faiz öder. Bir anlamda sizden bankaya gelir transferi söz konusu olur.

İşsizlik ve enflasyon bir toplumda hemen herkesin duymak istemedikleri ve hoşlanmadıkları iki iktisadi konudur. Bazen ‘ikiz şeytanlar’ da denilen bu iki makro iktisadi sorun, politikacıların yüzleşmek zorunda kaldıkları en zor ve zor olduğu kadar siyaseten son derece duyarlı konulardır.

Phillips eğrisi, işsizlik oranı ile parasal ücretlerdeki değişme oranı arasında ters yönlü ilişkiyi gösteren eğridir. Eğriye göre, işsizlik oranı yükseldikçe ücret enflasyon oranı düşer. Bir başka deyişle, işsizlik ile ücret enflasyonu arasında bir değiş tokuş vardır.

İnsanların daha az para tutmak amacıyla gösterdikleri çabaların ve harcadıkları
zamanın maliyetlerine, enflasyonun ayakkabı eskitme maliyeti denmektedir.
Buna ayakkabı derisi maliyeti denmesinin nedeni, daha az para tutmak için daha sık bankaya gidilmesiye, ayakkabıların çabuk eskimesidir.

Tamamen öngörülen enflasyonun ikinci maliyeti menü maliyetleri ya da nominal fiyatları değiştirmesinin maliyetleridir. Fiyatları uyumlaştırmanın maliyetlerine menü maliyetleri denir.