Borges sosyal medyayı, insanların İnternet ortamında birbirleriyle interaktif (etkileşimli) olarak iletişim kurduğu, görüşlerini paylaştığı bir yapı olarak tanımlar.

Palmer ve Lewis sosyal medyayı; bilgi ve içerik paylaşımını, iş birliğini ve kolay etkileşimi amaçlayan medya platformu ve çevrimiçi (online) uygulamalar olarak tarif eder.

Geleneksel medyada üretim profesyonel bir kadro tarafından hazırlanıp yayına verilmektedir. İçeriklerin kültürel tüketiminde izler, okur veya dinleyicilerin içeriğe müdahalesi veya üretime katkısı yok denecek kadar sınırlıdır.

Türkiye İstatistik Kurumunun açıklamalarına göre, Türkiye genelinde İnternet erişim imkanına sahip hanelerin oranı 2015 yılı Nisan ayında %69,5’e yükselmiş, buna göre her on hanenin yedisi internet erişim imkânına sahiptir.

Sosyal medyayı geleneksel medyadan farklılaştıran ve aynı zamanda onu toplumsal bir fenomen olarak vazgeçilmez kılan beş temel özelliğini şöyle sıralamak mümkündür (Akar, 2011: 18): Katılım, açıklık, etkileşim (karşılıklı diyalog), örgütlenme (topluluk), bağlantısallık.

1990’ların sonuna kadar geleneksel medyaya benzer şekilde yayınlanan salt okunur bir ortam olan Web’in birinci nesil İnternet dönemi Web 1.0 olarak adlandırılır.

Web 1.0 İnternet ortamında yayınlanmış olan içeriğin pasif ve tek yönlü olarak yayınlanmasına olanak tanıyan bir teknolojik altyapı iken, Web 2.0 ise etkileşimli (interaktif) iletişim biçimini beraberinde getirerek sosyal medyanın zeminini hazırlamıştır.

Sosyal medyayı da içine alacak şekilde günümüz yeni medyasını geleneksel medyadan farklılaştıran niteliksel ve niceliksel özellikleri de şu şekilde sıralamak mümkündür (Lister vd., 2013:13; Binark ve Löker, 2011): Dijitallik, etkileşimlilik, hipermetinsellik, multimedya, yayılım, sanallık.

Hipermetinsellik, metinler ve sayfalar arasındaki bağlantıyı ifade etmektedir.

Sosyal medyanın günümüzdeki başlıca uygulama ve platformları bloglar, mikrobloglar, wikiler, forumlar, podcastler, sosyal ağlar, facebook, twitter ve instagramdır.

Türkçe karşılığı olarak “oynatıcı yayın aboneliği” ifadesini kullanabileceğimiz podcast terimi, teknolojik olarak yeni bir yayın dağıtım sistemidir. Dijital medya dosyalarının; tabletler, akıllı telefonlar, yeni teknoloji müzik çalarlar (mp3, Ipod gibi) gibi taşınabilir medya oynatıcılarda veya bilgisayarlarda oynatılmak üzere İnternet aracılığıyla dağıtılması tekniğini anlatmaktadır. Podcast terimi, bilgisayar üreticisi Apple firmasının ürettiği taşınabilir müzik çalar “IPod” ile İngilizcede “yayın” anlamına gelen “broadcast” sözcüğünün birleşiminden türetilmiştir. Podcast yayınları, radyo ve televizyon yayının İnternetten erişebilir ve kişisel ses veya görüntü cihazlarından takip edilebilmesini sağlayan dijital kayıtlar şeklinde tanımlabilir.

Kietzmann ve arkadaşları sosyal medyanın yapı taşları olarak 7 kategoriden söz eder. Bunlar; bir bal peteği şeklinde formüle edilen şemada kimlik kategorisi etrafında toplanan varlık, ilişkiler, itibar, gruplar, diyalog ve paylaşım kategorileridir.

Kimlik kategorisi, kullanıcıların sahip oldukları sosyal medya hesaplarında gerçek kimlik bilgilerini kullanıp kullanmadıklarıyla ilgilidir. Birçok sosyal medya platformu,kullanıcılarından ad soyad, yaş, cinsiyet, eğitim durumu ve meslek gibi kendilerine ait kişisel bilgileri doğru olarak belirtmelerini istemektedir. Örneğin Facebook gibi birçok sosyal medya platformu kullanıcıların kişisel bilgileriyle oluşturulup gerçek kimlikleri üzerine kuruludur. Kullanıcıların kendi kimliklerini ne ölçüde ortaya koydukları da sosyal medya uygulamasının türüne göre değişebilir. Çünkü kullanıcılar farklı sosyal ağları farklı kimliklerini (politik, mesleki kimlik vb.) sergilemek için kullanabilirler. Kullanıcıların bireysel veri güvenliği ve kişisel mahremiyetleri konusundaki hassasiyetleri ise gerçek kimliğin sergilenme derecesinde belirleyici olmaktadır.

Swarm gibi lokasyon (konum) temelli bir sosyal medya kullanımında “varlık” kategorisi daha ön plandadır.

Youtube gibi sosyal paylaşım ağında “paylaşım” kategorisi birincil önemdedir.

Söylem, toplumsal bir olgu olarak dil kullanımının yapısını ve işlevlerinin incelenmesini kapsayan özelliklere sahip bir kavramdır.

Nefret söylemi, ötekileştirme, manipülasyon ve dezenformasyon (yalan, yanlış ya da eksik bilgi yayma), doğru ve etkili bir iletişim kuramama sosyal medyada dil kullanımı ve üretilen söylemler açısından dikkat edilmesi gereken alt kategorilerdir.

Nefret söylemi, “bir kişi ya da grubu; ırkı, cinsiyeti, yaşı, etnik kökeni, milliyeti, dini, cinsel yönelimi, cinsel kimliği, engelliliği, ahlaki ya da politik görüşleri, sosyo-ekonomik sınıfı, mesleği, görünüşü, zihinsel kapasitesi vb. herhangi bir özelliği nedeniyle küçük düşürmeye, yıldırmaya ve onlara karşı şiddet veya ön yargıyı kışkırtmaya niyet eden söylemler”şeklinde tarif edilebilir.

Medya, ayrımcılık söylemini en temelde “biz”leri ve “öteki”leri yaratarak ve bunu toplumsal söyleme sokarak, normalleştirerek yapmaktadır.

Sosyal medya platformları hedef kitle ile iletişimi geliştirmek açısından birçok avantaja sahiptir. Bu avantajlar aşağıdaki gibidir:

1. Seçilen sosyal medya platformu üzerinde iletişimi geliştirmek
2. Kurum imajını ve yaratılmak istenen algıyı ilgili ortamda yansıtmak
3. Seçilen sosyal medya ortamında kurumun İnternet sitesine yer vermek
4. Blog yazarlarıyla etkili bir iletişim inşa etmek
5. Güçlü bir görsel kimliğe sahip olmak
6. Beklenti yaratmak
7. Kurumla ilgili tüm istekleri öğrenmek ve karşılamak
8. Hedef kitle ile iletişimi zenginleştirmek
9. Çevrimiçi ve çevrimdışı tüm mecraları birbirine entegre bir biçimde kullanmak
10. Paylaşılan içeriği sürekli olarak zenginleştirmek
11. Sosyal medya üzerindeki iletişimin değerlendirilmesi ve ölçümlenmesinde kolaylık