Kendisinin en önemli eserlerinden biri olan ve yıllarca yürüttüğü bir dizi incelemeyi içeren Etnometodolojide Çalışmalar adlı kitabı ile ayrı bir sosyolojik yaklaşım olarak etnometodolojiyi kurduğu kabul edilmektedir.

Yıllarca yürüttüğü bir dizi incelemeyi içeren Etnometodolojide Çalışmalar adlı kitabında Garfinkel, Schutz’un çalışmalarından elde edilen teorik görüşlerin, sosyolojik araştırmalarda gündelik yaşam dünyasının ortaya çıkarılmasında nasıl kullanılabileceğini göstermeye çalışmıştır.

Etnometodolojide toplumsal olgular etkileşimsel etkinlikler olarak ele alınır, eylemlerin de eyleme katılanlar (üyeler) tarafından daha önceden belirlenmiş bazı kural veya gerekliliklere göre gerçekleştirildiği kabul edilir. Bu nedenle Garfinkel’e göre sosyologlar eylemde bulunanların eylemde bulunma biçimlerindeki düzenlilikleri, yani toplumsal eylemlerin düzenli özelliklerini ortaya koymaya çalışmalıdırlar.

Garfinkel’in çalışmalarının ve genel olarak etnometodolojinin en temel kavramları arasında;  belgeleme yöntemi,  refeksivite ve dizinsellik/anlamın bağlama-gönderimliliği önemli bir yere sahiptir.

Garfinkel’e göre belgeleme yöntemi “mevcut bir görünümü, altta yatan kalıbın ‘belgesi’ ya da ‘işareti’ olarak görmeyi” içerir (Garfinkel, 1967:78). Diğer bir ifade ile belgeleme yöntemi “bir durum ya da bağlamın özelliklerinden bazılarının seçilip belirli bir şekilde tanımlanarak ilgili durumun ya da bağlamın altında yatan bir kalıbın kanıtı olarak kabul edilmesi ve sonra bu sürecin tersine çevrilerek kalıbın özelliklerinin kalıbın varlığı olarak kullanılmasıdır”.

Refleksivite, en genel anlamda bir şeyin kendi kendine geri dönmesini ifade eden bir kavramdır.

Dizinsellik veya anlamın bağlama-gönderimliliği, herhangi bir nesnenin ya da etkinliğin anlamının, kendi bağlamından türetildiği, yani belirli bir bağlama endekslendiği (dizinlendiği) anlamına gelir.

Aaron Cicourel yaptığı çalışmada suç hakkındaki resmi istatistiklerin suç davranışının kesin bir yansıması olmaktan çok suçla ilgili verileri toplayan ve yorumlayan görevlilerin yorumlarının ve etkinliklerinin bir yansıması olduğunu göstermiş, böylece suçluluğun, üyeler tarafından suçu tanımlarken kullanılan yöntemlerden ayrı olarak ele alınabilecek bir sosyolojik fenomen olmadığını göstermeye çalışmıştır

1964 yılında “Sosyolojide Yöntem ve Ölçüm” adlı kitabı yayımlayan Aaron Cicourel'dir.

Harvey Sacks, konuşma sırasında üyelerin birbirlerine sürekli olarak olayları, eylemleri, duygu ve düşünceleri, kısacası kendi toplumsal dünyalarını betimlediklerini, ayrıca kitle iletişim araçları veya kitaplarla da sürekli bir betimleme bombardımanına maruz kaldıklarını, sonuçta gündelik yaşamı sürdürme becerilerinin büyük ölçüde diğer üyelerin anlayabileceği betimlemeler üretme becerilerine bağlı olduğunu belirtmektedir.

Gerçekliğin inşası, dışsallaştırma, nesnelleştirme ve içselleştirme şeklinde üç evrenin diyalektik ilişkisi ile mümkün olur. Bu üç evre, Berger ve Luckmann’a göre insan eylemi, toplumsal kurumlar ve öznel bilinç arasındaki karşılıklı ilişkiyi analiz etmek için kullanılan üç temel kavramdır ve bize sunulan bilgiyi gerçekmiş gibi görmemizi ve kabul etmemizi sağlayan da bilginin bu üç evre ile sunuluyor olmasıdır.

Toplumsal gerçekler fiziksel dünyaya daha az bağlı ger- çeklerdir, örneğin sandalye, masa gibi gerçekler toplumsal gerçeklerdir.

İnsanların yarattığı şeyler bir kez üretildikten sonra insanlara sanki kendi eylemlerinden ya da yaptıkları öznel tanımlardan bağımsız olarak mevcutlarmış gibi, dış dünyanın bir parçası imiş gibi görünürler ve buna nesnelleştirme adı verilir. Bir başka deyişle insanların dışsallaştırma sürecinde ürettikleri ürünlerin nesnel bir özellik kazandığı süreç nesnelleştirme olarak adlandırılır