Sporun özel gereksinimli çocuklar için psikolojik yararları egzersiz, toplumsal entegrasyon, bilişsel gelişim, benlik saygısı, başarı, akran kabulü, kendine güven ve normallik duygularını içermektedir.

Engelli çocuk sayısına rağmen fiziksel, psikolojik ve duygusal sınırlılıkları sebebiyle engelli çocukların fiziksel aktiviteye katılma olasılığı daha düşük olabilir.

Tekerlekli sandalye sporcularında egzersiz eğitiminin fizyolojik etkileri üzerine yapılan araştırmalar, bu bireylerde kas kondisyonunda ve aerobik güçte artış olduğunu göstermiştir.

Bu faktörlerden bazıları fiziksel, sosyal ve çevresel engelleri; kaynaklara erişim eksikliğini, ebeveyn görüşleri ve desteğini içerir.

Healty People (2010) raporuna göre, engelli yetişkinlerin %56’sı serbest zamanlarında bir fiziksel faaliyetle uğraşmazken bu oran engelsiz bireylerde %36’dır.

Çocukluk ve yetişkinlik dönemlerinde düzenli olarak spor ve rekreasyon faaliyetleriyle ilgilenenler psiko-sosyal faydaların yanı sıra pek çok fizyolojik fayda da elde ederler.

Statik ve dinamik dengeye ilişkin stabilite sınırları ve duruş düzeltme hususlarının yanı sıra manuel kas gücü ve işlevsel güç açısından da önemli faydaları olduğu ortaya konmuştur. 

Serebral palsi (SP), Down sendromu, miyelomeningosel ve otizm spektrum bozukluğu olan çocuklarda genellikle kardiyo-respiratuvar dayanıklılık, kas gücü, denge, koordinasyon ve motor becerileri zayıftır.

Alt ekstremite engelli hastalarda obezite oranı, engelli olmayan bireylere kıyasla 2,5 kat daha fazladır.

İşlevsel sını andırma sistemi altı kategoriden oluşmaktadır: (1) görme bozukluğu, (2) ampute, (3) serebral palsi, (4) tekerlekli sandalyeli sporcular, (5) diğerleri ve (6) zihinsel engel.

Down sendromlu çocukların spor faaliyetlerine katılımlarıyla ilişkili önemli faktörler arasında işitme kaybı, kalp-damar hastalıkları, pulmoner hipoplazi, obezite ve bağışıklık düşüklüğü yer almaktadır.

DS hastalarında osteoporoz gelişimini önlemek adına kas gücünü arttırmak için aktif bir yaşam tarzı sürdürülmeli ve fiziksel egzersizler artırılmalıdır.

Torasik (kuadriseps işlevi yok), lomber (kuadriseps ve medyal dizardı kirişi işlevi) veya sakral (bazı gastroksolez işlevler).

Serebral palsi, anatomik unsurlar ve motor tutulum türüne bağlı olarak sınıflandırılan, ilerleyici olmayan bir merkezi sinir sistemi rahatsızlığıdır.

Hemofili, faktör kusuruna bağlı olarak hafif (faktör düzeyi normalin %5 ile %40’ı arası), orta (faktör düzeyi normalin %1 ile %5’i arası) ve şiddetli (normalin < %1’i) olarak sınıflandırılır.

Juvenil romatoid artrit (JRA), çocuklarda en sık rastlanılan romatizma hastalığı olup genellikle 6 yaşından önce ortaya çıkmaktadır.

Tekerlekli sandalyeli sporcuların en sık karşılaştıkları spor yaralanmaları arasında yumuşak doku yaralanmaları, su toplaması, cilt kesikleri veya aşınmaları ile dekübitus ülserleri yer almaktadır.