Tanzimat 1839 yılında ilan edilmiştir.

Tanzimat’ın ilanıyla yayınlanan ilk resmi gazete Takvim-i Vekâyidir.

Aydın sınıfa verilen isim Yeni Osmanlılardır.

En önemli etken basınındaki gelişmelerdir.

Yeni Osmanlılar ismiyle tanınmaktadırlar.

Rusya ve Avusturya.

Kanun-i Esasi Osmanlı devletinin ilk anayasasıdır.

23 Aralık 1876 tarihinde ilan edilmiştir.

19 Mart 1877 yılında açılarak faaliyete başlamıştır.

Islahat Fermanıdır.

II. Abdülhamid tahta geçmiştir.

II. Abdülhamid Osmanlı devletinin 34. Padişahıdır.

Tahta geçmesi münasebeti ile sadrazamların hazırlayıp padişahların bir gelenek olarak yayımladıkları bir beyannamedir. Genel olarak, padişahın geleceğe dair niyet ve arzularını ihtiva eden bu beyanname, Avrupa ile ilişkiler, saray hayatının yeniden düzenlenerek israftan kaçınılması, meşruti yönetime geçilmesi gibi konuları içermektedir.

Midhat Paşa kaleme almıştır.

Birincisi kendisinin tahta geçmesinin arzu eden is Yeni Osmanlıların talepleriydi. İkinci husus Balkanlar’daki gelişmelerdi. Üçüncüsü Balkanları bir bahane ile işgal etmek isteyen Rusya’nın ve Avusturya’nın politikalarıydı. Dördüncüsü Paris Anlaşmasından itibaren İngiltere ve Fransa’nın Osmanlı Devletinde bitip tükenmeyen ve dış müdahalelere sebep olabilecek reform talepleriydi.

Sultan Abdülaziz’in saltanatının son yıllarında yaşanan idari, siyasi ve mali istikrarsızlık başlıca Yeni Osmanlılar olmak üzere pek çok siyasi mahfili harekete geçirdi. Kamuoyunda meydana gelen huzursuzluklar ve asker bürokrat işbirliği bir darbe yapıldı. Meşruti yönetime geçmek ümidi ile tahta gelen V. Murad’ın kısa zamanda ruh sağlığı bozulunca, hanedan geleneğine göre, hanedanın en büyük evladı olan II. Abdülhamid tahta geçti.

Amcası Abdülaziz ile Avrupa gezisine katılmıştır.

Hızla harekete geçerek Sırbistan Prensliği ile barış yaptı. Ardından Romanya ve Karadağ Prensliği ile barış girişimlerinde bulundu.

Osmanlı-Sırbistan Karadağ savaşını durdurmak amacıyla yapılmıştır.

Paris Konferansında imzası olan altı devlet.

Osmanlı Devletinde Nizamiye mahkemelerinin ilk basamağı olan Bidayet mahkemesinin kararlarını, bir üst mahkeme olarak inceleyen mahkemelere verilen addır.

Osmanlı Sultanlarının tahta geçtiklerinde yapılan törene verilen isimdir.

Padişahların tahtan indirilmesi için Şeyhülislamlık’tan alına fetvadır.

19 Mart 1877 tarihinde açılmıştır.

İlk meclis 141 kişiden oluşmaktaydı ve bunların 115’i meclis-i mebusan, 26’sı meclisi ayan üyeleriydi.

Meclis’in açılış töreni Dolmabahçe Saray’ında “Divan-i Hümayûn Mahalli’’ de denilen büyük muayede (bayramlaşma) salonunda yapılmıştır.

Hicri takvime göre meclisin açılışı 1293 yılıdır.

31 Mart 1877 tarihinde imzalanmıştır.

İstanbul Konferansı’ndan istediği sonucu alamayan Rusya’nın Balkanlar’da düzenlemeler yapılmasını sağlamak veya Osmanlı Devleti’ne savaş açmak için Avrupa’da başlattığı girişimlerin önünü kesmek ve muhtemel bir savaşı önlemekti. Osmanlı Devleti bunu kabul etmesi halinde, Balkanlarda kimi yerlerdeki egemenlik haklarından vazgeçecek ve yeni problemler ile karşılaşacaktı, reddetmesi halinde de bir savaşa razı olacaktı.

Peşte anlaşması ile Avusturya’nın tarafsız kalmasını sağlamıştır.

İstanbul konferansına temsilci gönderen devletler, Osmanlı Devleti hâkimiyetinde yaşayan Hıristiyan halkın durumunu düzeltecek reformların yapılmasını beklemektedir. Bosna-Hersek ve Bulgaristan için Osmanlı hükümetinin taahhüt ettiği reformlar hayata geçirilmelidir. Avrupa devletleri, Osmanlı Devleti’nin Sırbistan ile 28 Şubat 1877’de imzaladığı anlaşmayı senet kabul etmektedir. Karadağ konusunda sürekli bir barışın yapılması için sınırların düzeltilmesi ve Boyana nehrinde gemilerin serbest geçişi için düzenlemelerin yapılması istenmektedir. Devletler, Sırbistan ile yapılan ve Karadağ ile yapılacak barışı kalıcı barışa atılmış bir adım olarak değerlendirmektedirler. Osmanlı hükümetinden savaş durumuna geçirdiği askerî birliklerini dağıtması ve sadece güvenlik için askeri birlikler bırakması talep edilmektedir.

Londra Protokolü Osmanlı Devleti tarafından reddedilmiştir.

Osmanlı ordusunun karşısında Sırbistan ordusu mağlup olmuştur.

28 Şubat 1877 tarihinde barış protokolü imzalanmıştır.

Barış protokolüne göre, Sırbistan’ın savaştan önceki statüsü korunuyordu. Sırbistan prensliği eski kale ve istihkâmlara ilave olarak yenilerinin yapmamayı, bölgedeki çetelerin faaliyetlerine göz yummayı kabul etmiştir. Belgrad kalesinde eskiden olduğu gibi Osmanlı bayrağı ile Sırp bayrağı birlikte asılacaktı, Sırbistan’daki Ermeni, Katolik ve Yahudilerin ibadet hakları ile birlikte diğer hakları korunacaktı. Her iki tarafın savaş suçlularına genel bir af ilan edilecek ve esirlerde serbest bırakılacaktı.

Kanun-i Cedid isimli taslak Midhat Paşa’ya aittir.

İngiliz Gladstone isimli devlet adamına aittir.

Kanun-i Esasinin ilan edilmesiyle o tarihte Avrupa’da anayasası olmayan tek ülke Rusya’dır.

23 Aralık 1876’da Kanun-i Esasi ilan edildiği sırada Osmanlı sadrazamı Midhat Paşadır.

Midhat Paşa’nın kaleme aldığı Hatt-i Hümayun üzerinde değişiklik yapmasıdır.

Kanun-i Esasi’nin 113. Maddesine istinaden İtalya’ya sürgüne gönderilmiştir.

Karar veren organ Meclis-i Vükela’dır.

Kanun-i Esasi’nin hazırlık aşamasında üç anayasa tasarısı gündeme getirildi. Bunlardan bir tanesi Midhat Paşa’nın hazırladığı Kanun-i Cedid, bir diğeri Meclis-i Vükela tarafından teklif edilen anayasa taslağı, üçüncüsü de Mabeyn Başkatibi Sait Paşa’nın Fransız Anayasasından adapte ettiği anayasadır.

Sultan Abdülmecid’in oğludur. Annesinin adı Tirimüjgan’dır. 21 Eylül 1842 yılında doğmuştur. Şehzadeliğinde iyi bir eğitim almıştır. 31 Ağustos 1876’da padişah olmuş ve saltanatı 27 Nisan 1909 yılına kadar devam etmiştir.31 Mart hadiseleri ardından kurulan Meclis-i Millî tarafından tahttan indirildikten sonra Selanik’te Alatini köşkünde zorunlu ikamete tabi tutulmuştur. Balkan Savaşı’nın çıkması ile de Beylerbeyi Sarayı’na nakledilerek hayatının geri kalanını burada geçirmiştir. Şubat 1918 tarihinde Beylerbeyi sarayında vefat etmiştir. 

Sırbistan Prensi Osmanlı Sultanı’na saygılarını arz edecekti, fakat bunun için İstanbul’a gelmesine gerek yoktu. Sırbistan taksitlere bölerek bir savaş tazminatı ödeyecek. Sırbistan Belgrat-Aleksinaç demiryolu hattını üç yıl içinde inşa edecek. Sırbistan verilen eski imtiyazlarda olduğu gibi sadece iç güvenliğe yetecek silahlı bir kuvvet bulunduracak.

23 Aralık 1876 tarihinde İstanbul konferansı açılmıştır. “Haliç Tersanesinde’’, Bahriye Nezareti’nin Divanhane salonunda yapılmıştır.

Tersane Konferansı olarak da anılmaktadır.

Osmanlı hükümeti adına Hariciye Nazırı Safvet Paşa ve diğer Osmanlı delegeleri katılmıştır.

Teklifler, Sırbistan, Karadağ, Bosna-Hersek ve Bulgaristan olmak üzere dört başlıktan oluşuyordu. Buna göre, Sırbistan ve Karadağ’ın sınırları genişliyordu. Bosna-Hersek için özerklik ayıca tayin edilecek valilerin devletlerin onayına sunulması, yerli halktan milis kuvvetlerin oluşturulması ve toplanan vergilerin yine mahallinde harcanması isteniyordu. Bulgaristan’ın doğu (merkezi Sofya) ve batı (merkezi Tirnova) olarak iki idarî bölgeye ayrılması ve Bosna-Hersek için benimsenen yapının buralarda da uygulanması talep ediliyordu.

Kanun-i Esasi İstanbul Konferansı sırasında ilan edilmiş ve 119 maddeden oluşmaktadır.

Devletin bütünlüğünü korumak, Azınlıkların devlete bağlılığını arttırmak, Balkan meselesini çözmek amacıyla toplanan Tersane Konferansı’nda azınlıklar konusunda Avrupalı devletlerin baskısını engellemek.

Osmanlı Devleti’nde rejim değişmiştir. İlk defa parlamenter bir sisteme geçilmiştir. Osmanlıda halk ilk defa yönetime katılmıştır. Halk seçme, seçilme ve temsil hakkını kullanmıştır. Azınlıklar da meclise girmiştir. Kanun-i Esasi ile anayasal sisteme geçilmiştir. Padişah iradesinin millet iradesi üstünde olduğu kabul edilmiştir.

Ahmet Mithat

İbrahim Şinasi, Namık Kemal, Ziya Paşa, Ali Süavi gibi aydınlar Yeni Osmanlılar olarak tanınıyordu.

Hersek isyanı 1875-1876 yılları arasında olmuştur.

II. Abdülhamid 31 Ağustos 1876 yılında tahta çıkmıştır.

Paris Anlaşması 1856 yılında yapılmıştır.

II. Abdülhamid zamanında İstanbul Konferansı yapılmıştır.

II. Abdülhamid tahta çıktığında Sadrazam Mehmed Rüşdü Paşadır.

Midhat Paşa Kanun-i Esasinin 113. Maddesine göre sürüldükten sonra yerine Edhem Paşa gelmiştir.

Rusya’nın Balkanlardaki askeri harekâtın sınırlama yapacak olan bir anlaşmanın ön protokolü 15 Ocak 1877 tarihinde Peşte’de yapıldı.

Özgürlükçü bir hava doğmuştur. Mutlak Monarşiden Meşruti Monarşiye geçilmiştir. Azınlık toplumunun bağımsızlık istekleri hızlandı. Azınlıklar ilk defa temsil edilme hakkı elde etti. Osmanlıda sınırlıda olsa halk ilk defa seçme ve seçilme hakkını elde etmiştir.

Meclis-i Ayan ve Meclis-i Mebusan’dır.

Meclis-i Ayan üyeleri padişah tarafından seçilir ve ölene kadar görevde kalırlar. Yani belli bir görev süreleri yoktur. Meclis-i Mebusan üyeleri ise halk tarafından seçilir.

II. Abdülhamid'in 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı'ndaki yenilgiyi bahane ederek Meclis-i Mebusan'ı kapatmasıyla 1878'de son bulmuştur.

Milan Obrenovic 1854’te Moldavya’da doğdu. Sırbistan prensi Miloş Obrenoviç’in yeğenidir. 1868 yılında kuzeni Prens Mihalio ölünce yerine geçti. Sırbistan’daki Rus ve Avusturya taraftarları arasında iyi bir denge kurdu. Rusya’nın desteğini aldı ve savaş sırasında kral ilan edildi ise de tanınmadı. Ancak Berlin anlaşmasının doğurduğu şartlar sonucunda 1882 yılında kral ilan edildi. 1901 yılında Viyana’da iken öldü. 

Tanzimat ile birlikte gelişen eğitim, basın ve kamuoyu sürecinde yetişen aydın sınıfa "Yeni Osmanlılar" ismi verilmiştir.

Padişahların tahtan indirilmesi için Şeyhülislamlık’tan alınan fetva Hal’ Fetvası'dır.

Tanzimat döneminde, basın yolu ile anayasal sisteme geçmek için çaba sarf eden yazarlar; İbrahim Şinasi, Namık Kemal, Ziya Paşa, Ali Süavi'dir.

Rusya’nın uzun zamandan beri Balkanlar’da takip ettiği panislavist politikalar etkisini göstermişti. Slovenler, Hırvatlar, Bulgarlar, Sırp ve Karadağlılar Rusların etkisi ile ayrı ayrı talepler geliştirmişlerdi. Bu durum öncelikle Osmanlı Devleti'ni ikinci olarak ise Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nu ilgilendirmekteydi. Çünkü Avusturya-Macaristan İmparatorluğu Rusya’nın nüfuzunun artmasından endişe duymaktaydı.

İstanbul Konferansı “Haliç Tersanesinde”, Bahriye Nezareti’nin Divanhane salonunda yapıldığından “Tersane Konferansı” olarak da anılmaktadır.

Osmanlı Devleti’nde Nizamiye mahkemelerinin ilk basamağı olan Bidayet mahkemesinin kararlarını, bir üst mahkeme olarak inceleyen mahkemeler "İstinaf Mahkemeleri"dir.

Bu protokole göre, Sırbistan’ın savaştan önceki statüsü korunuyordu. Ancak prenslik eski kale ve istihkâmlarına ilave olarak yenilerini yapmamayı, bölgedeki çetelerin faaliyetlerine göz yummamayı kabul etti. Belgrad kalesinde eskiden olduğu gibi Sırp bayrağı ile birlikte Osmanlı bayrağı asılacaktı; Sırbistan’daki Ermeni, Katolik ve Yahudilerin serbest ibadet hakkı ile birlikte diğer hakları da korunacaktı. Her iki tarafın savaş suçlularına genel bir af ilan edilecek ve esirler de serbest bırakılacaktı.

Memleketeyn, kelime anlamı olarak iki memleket anlamına gelip, Osmanlı kaynaklarındaki karşılığı Eflak ve Boğdan topraklarıdır.

Kanun-i Esasi'nin hazırlanması sürecinde gündeme üç anayasa tasarısı getirildi. Biri Mithat Paşa’nın bizzat hazırladığı, diğeri ise Meclis-i Vükelâ’nın teklif ettiği, üçüncüsü de Mabeyn Başkatibi Said Paşa’nın Fransız Anayasasından adapte ettiği anayasa projesiydi.

Padişaha şüphe ettiği herhangi bir şahsı ülke dışına sürme hakkı tanıyan Kanun-i Esasi maddesinin ilk kurbanı olarak görülen devlet adamı Mithat Paşa'dır. 

Osmanlı Devletinin ilk anayasası Kanun-i Esasi'dir.

Avrupa başkentlerini dolaşarak, Balkan sorunlarının çözüm sorumluluğunun Rusya’ya verilmesi için devletleri iknaya çalışan kişi Rus sefiri Ignatiyef'dir. 

Rusya önderliğinde; İngiltere, Fransa, Avusturya-Macaristan, Almanya ve İtalya’nın Osmanlı Hükûmeti’ne bildirilmek üzere imzaladıkları protokol Londra Protokolüdür.

Saltanat döneminde, devlet yükünü üç aydan (93 gün) fazla omuzlarında taşıyamayan ve akıl sağlığı bozulan padişah V. Murad'dır. 

Abdülhamid’in tahta geçiş döneminde Hatt-i Hümayun Mithad Paşa tarafından kaleme alınmıştır.

Sultan Abdülaziz, saltanatının son yıllarında iktidarı büyük oranda hükümet ve bürokrasiye (Babıali’ye) terk etmişti. Bu durum farklı siyasi ekollerin doğmasına da zemin hazırladı. iktidarı ellerinde bulunduran gelenekçi guruba karşı, Yeni Osmanlılar’ın fikirlerinden beslenen yeni guruplar ortaya çıktı. Gerek devletin borçlarını ödeyemez duruma gelmesi ve gerekse Balkanlar’da yaşanan istikrarsızlığın Avrupa’da Osmanlı aleyhinde uyandırdığı olumsuz havanın içeriye de yansıması yeni arayışları zorunlu kıldı. Bu durumların sonucunda, gidişattan memnun olmayan gurupların ittifakı ile Sultan Abdülaziz, bir darbe ile iktidardan indirildi.

Sultan Abdülaziz'in yerine, Yeni Osmanlılar ile uyumlu çalışacağı düşünülen V. Murad geçmiştir.

İlk Osmanlı Meclis-i Mebusan’ı 19 Mart 1877 yılında II. Abdülhamid döneminde açılmıştır.

1839 yılında ilan edilen Tanzimat fermanı ile devlet gelenekçi yönetim tarzından yavaş yavaş uzaklaşmaya başladı. Özellikle kurumsal anlamdaki yenilikler ile sınırlı da olsa merkez ve taşralarda halkın temsilcileri de yönetimde söz sahibi olmaya başladı. Aydınların etkisiyle Osmanlı ülkesindeki batılılaşma çabaları yoğunlaştı.

Mitaht Paşa; yenilikçi fikirleri ile Avrupa kamuoyunda, Tuna valiliği sırasında yaptığı ıslahatlarıyla da Balkanlarda tanınmaktaydı. Onun Sadarete getirilmesi Balkanlarda ıslahatın yapılacağı mesajını taşıyordu.