CEVAP: Fiilin belirttiği mananın kendisinde sabit ve sürekli olarak bulunduğunu gösteren, fiilden türemiş sıfatlara sıfat-ı müşebbehe (benzetilen sıfat) denir.

CEVAP: İsm-i fâ‘iller fiilin ifade ettiği işi geçici olarak yaparlar. Sıfat-ı müşebbeheler ise sabit, kalıcı hal ve durumu ifade eden sıfatlardır.

CEVAP: Bu Türkçe ekler -kan,-ken; -kın, -kin; -lı, -li; -k gibi eklerdir. Mesela: unutkan kelimesi -kan ekiyle elde edilmiş bir sıfat-ı müşebbehedir.

CEVAP: Sıfat-ı müşebbehe sadece geçişsiz fiillerden elde edilir. İsm-i fâ‘iller hem geçişli hem de geçişsiz fiillerden türetilebilir.

CEVAP: Osmanlı Türkçesinde en sık kullanılan sıfat-ı müşebbehe vezinleri ef‘al, fa‘îl, fa‘lân’dır.

CEVAP: Ef‘al vezninin işlevi, renk ve kusur bildiren kelimelerden sıfat türetmektir.

CEVAP: İsm-i tafdîlin i‘lâli nâkıslarda ef‘â şeklindedir.

CEVAP: İsm-i tafdîlin dişi şekli fa‘alâ veznidir.

CEVAP: Mübâlağa-i fâ‘il, fa‘ilin bir işi çokça ve sürekli yaptığını ifade eder.

CEVAP: Arapçanın mübâlağa-i fâ‘il yapısı Türkçede fa‘ilin başına pek, daha, pek çok gibi zarflar ilave edilerek elde edilir.

CEVAP: Osmanlı Türkçesinde en çok kullanılan mübâlağai fâ‘il vezinleri fa‘‘al ve fa‘ûl’dür.

CEVAP: Aitlik, mensupluk anlamı veren sıfatlara ism-i mensûb adı verilir.

CEVAP: İsm-i mensûb, Arapçada isimlere ve masdarların sonuna şeddeli bir ye ve tenvin getirilerek (-iyyun) elde edilir. Ancak Osmanlı Türkçesinde şedde ve tenvin okunmaz; ye harfi uzun i şeklinde okunur.

CEVAP: Sonu güzel he harfi ile biten kelimelerde bu harf vav harfine dönüştürüldükten sonra ye harfi eklenir. Sonu te veya kapalı te ile biten kelimelerde bunlar atılarak ye harfi getirilir.

CEVAP: Sıfat-ı müşebbehenin dişi şekli fa‘alâ vezniyle yapılır.

CEVAP: Sıfat-ı müşebbehenin i‘lâli nâkıslarda fa‘î şeklindedir.

CEVAP: Sıfat-ı müşebbehenin i‘lâli ecveflerde feyyil şeklindedir.

CEVAP: Fiilin ifade ettiği niteliğin bir varlıkta, bir nesnede, öteki varlık veya nesnelere gore daha fazla ya da en fazla bulunduğunu ifade eden sıfatlara ism-i tafdil adı verilir.

CEVAP: Arapçanın ism-i tafdîl yapısı Türkçede sıfatlardan önce daha, daha çok zarfları; kesin fazlalık ifadesinde ise en gibi zarflar getirilerek elde edilir.

CEVAP: İsm-i mekân, türedikleri fiilin gerçekleştiği yeri bildiren kelimelerdir.

CEVAP: Osmanlı Türkçesinde mef‘al, mef‘il, mef‘ale vezinleri kullanılır.

CEVAP: Sonu vav veya ye ile biten kelimelerde bu harfler elif harfine dönüşür ve vezin mef‘â şeklini alır.

CEVAP: İkinci asli harfi vav veya ye olan kelimelerde bunlar elif harfine dönüşür, vezin mefâl veya mefâle şeklini alır.

CEVAP: İsm-i tafdîl için sadece ef‘al vezni kullanılır.

CEVAP: İsm-i tafdîlin i‘lâli muzâ‘aflarda efell şeklindedir.

CEVAP: Sülâsî mücerred hâlinde vav ile başlayan kelimelerin ism-i mekânı mef‘il vezninde yapılır.

CEVAP: İstif‘âl bâbının ism-i mef‘ûlünün i‘lâli ecvefte müstefâl şeklindedir.

CEVAP: İstif‘âl bâbının ism-i mef‘ûlünün i‘lâli nâkısta müstef‘â şeklindedir.

CEVAP: İkinci asli harfi ötreli olan kelimelerin ism-i mekânı mef‘il vezninde yapılır.

CEVAP: Fiilin gercekleştiği zamanı gösteren kelimelerdir.

CEVAP: Osmanlı Türkçesinde mef‘al ve mef‘il vezinleri kullanılır.

CEVAP: Fiilin bahsettiği işi yapmaya vasıta olan kelimelere ism-i âlet adı verilir.

CEVAP: İsm-i âlet yalnızca geçişli masdarlardan türetilir.

CEVAP: Osmanlı Türkçesinde mif‘al, mif‘âl, mif‘âle vezinleri kullanılır.

CEVAP: Mif‘âl vezninin i‘lâli misâlde mî‘âl vezniyle yapılır.

CEVAP: İsmin küçüklük hâlini bildiren küçültme isimlerine ism-i tasgîr adı verilir.

CEVAP: Arapçanın ism-i tasgîr yapısı Türkçede -cık, -cik; -cağız, -ceğiz gibi eklerle ifade edilir.

CEVAP: Osmanlı Türkçesinde işlek olarak kullanılan ism-i tasgîr vezni fu‘ayl veznidir.

CEVAP: İstif‘âl bâbının i‘lâli muzâ‘afta müstefi‘‘ şeklindedir.

CEVAP: İstif‘âl bâbının i‘lâli ecvefte müstefîl şeklindedir.

CEVAP: İstif‘âl bâbının ism-i mef‘ûlü müstef‘al şeklindedir.

CEVAP: İstif‘âl bâbının ism-i mef‘ûlünün i‘lâli muzâ‘afta müstefa‘‘ şeklindedir.

CEVAP:

Arapça sıfatlar, Sıfat-ı Müşebbehe, İsm-i Tafdîl, Mübâlağa-i Fâ‘il, İsm-i Mensûb, İsm-i Mekân, İsm-i Zamân, İsm-i Âlet, İsm-i Tasgir olmak üzere sekiz adettir. 

CEVAP:

Ef'al vezni Arapça sıfat türlerinden Sıfat-ı Müşebbehe'ye dahildir. Renk ve kusurları bildiren kelimelerden sıfat elde etmek üzere kullanılır olması en temel özelliğidir.

CEVAP:

İsm-i tafdîlin mü’ennes şekli fa‘lâ (????) vezni ile yazılır.

CEVAP:

Fâ‘ilin yaptığı işin çokça ve sürekli yapıldığını ifade eden sıfat türüdür. Osmanlı Türkçesi’nde iki vezni sıklıkla kullanılır. Bunlar Fa'âl(????) ve Fa‘ûl (????) vezinleridir.

CEVAP:

İsm-i Mekân adı verilir. Osmanlı Türkçesinde üç vezni kullanılır. Bunlar, Mef‘al, Mef‘il ve Mef‘ale vezinleridir. 

CEVAP:

"????" doğum zamanı anlamında olup, "???" isminin mef‘il vezniyle dönüşmüş halidir.

CEVAP:

Fu‘ayl vezni Arapça isim türlerinden İsm-i Tasgir gurubuna dahildir.

CEVAP:

İlk olarak; ism-i fâ‘iller fiilin ifade ettiği işi geçici olarak yaparlar. Sıfat-ı müşebbeheler ise sabit, kalıcı hâl ve durumu ifade eden sıfatlardır. Sıfat-ı müşebbehe ile ism-i fail arasında diğer bir fark ise, sıfat-ı müşebbehelerin sadece geçişsiz fiillerden elde edilmesidir. İsm-i fâiller hem geçişli hem de geçişsiz fiillerden türetilebilirler. 

CEVAP:

Arapça’da isimlere ve masdarların sonuna şeddeli bir ye ve tenvin getirilerek (-iyyun) elde edilirler. Ancak Osmanlı Türkçesi’nde şedde ve tenvin okunmaz; ye uzun î şeklinde okunur.

CEVAP:

Fiilin ifade ettiği niteliğin bir varlıkta, bir nesnede, öteki varlık veya nesnelere göre daha fazla ya da en fazla bulunduğunu ifade eden sıfatlara ism-i tafdîl adı verilir.