Rik?a yazısı 15. yüzyılda Dulkadiroğulları tarafından kullanılmaktaydı.

Rik?a yazısı Osmanlılarda 18. yüzyılın ortalarından itibaren kullanılmaya başlanmıştır.

Rik?a yazısı Osmanlılarda Latin alfabesine geçilinceye kadar kullanılmıştır.

Bu yazıda sin, şın harflerinin diş kısımları düz bir çizgi hâlindedir. İki ve üç noktalı harflerde noktalar birleştirilir. Kelime sonuna gelen noktalı harflerin noktaları el kaldırılmadan doğrudan harfin kuyruk kısmına iliştirilir. Kelime sonunda birleşmeyen bazı harfler, el kaldırılmadan yazıldığı için, birleştirilerek yazılır.

Birinci metinde geçen “aceze” sözcüğünün anlamı “âcizler; düşkünler, zayıflar”dır.

Birinci metinde geçen “düyûn” sözcüğünün anlamı “borçlar”dır.

Birinci metinde geçen “fürûht” sözcüğünün anlamı “satım, satış”tır.

Birinci metinde geçen “i‘âşe” sözcüğünün anlamı “geçindirmek; beslemek; yaşatmak; diriltmek”tir.

Birinci metinde geçen “ketebe” sözcüğünün anlamı “kâtipler, yazıcılar”dır.

Birinci metinde geçen “ma‘a” sözcüğünün anlamı “birlikte, beraber”dir.

Birinci metinde geçen “nükud” sözcüğünün anlamı “nakidler, paralar, madeni paralar”dır.

Birinci metinde geçen “ucûrât” sözcüğünün anlamı “ücretler”dir.

Birinci metinde geçen “ucûrât” sözcüğünün anlamı “ücretler”dir.

Birinci metinde geçen “zâbitân” sözcüğünün anlamı “zâbitler, subaylar”dır.

Dîvân-ı Harb, 1870 tarihli Askeri Ceza Kanunu’yla kurulan mahkemedir. Beş askeri hakimden oluşan bu mahkemede savcı ve savunma avukatı yoktu ve duruşmalar gizli yapılırdı.

Düyûn-ı Umûmiye, Osmanlı Devleti’nin genel borçları için ayrılmış özel gelirlerin yönetimidir.

İâşe encümeni, iaşe bedeli tespit kuruludur.

Nâfi‘a Nezâreti, Osmanlı Devleti’nde Bayındırlık Bakanlığı için kullanılan isimdir.

İkinci metinde geçen “âfâk” sözcüğünün anlamı “ufuklar; etraf; cihetler”dir.

İkinci metinde geçen “behre” sözcüğünün anlamı “nasib, pay, hisse”dir.

İkinci metinde geçen “cihândâr” sözcüğünün anlamı “dünyaya hakim olan”dır.

İkinci metinde geçen “gûşiş” sözcüğünün anlamı “çabalama, uğraşma, çalışma”dır.

İkinci metinde geçen “ibtidâr” sözcüğünün anlamı “bir işe sür’atle başlama”dır.

İkinci metinde geçen “kankı” sözcüğünün anlamı “hangi”dir.

İkinci metinde geçen “mâhiyye” sözcüğünün anlamı “aylık”tır.

İkinci metinde geçen “salât” sözcüğünün anlamı “namaz; tebrik; dua”dır.

İkinci metinde geçen “taht” sözcüğünün anlamı “alt, aşağı”dır.

İkinci metinde geçen “ulûm” sözcüğünün anlamı “ilimler, bilgiler”dir.

İkinci metinde geçen “vehb” sözcüğünün anlamı “hibe; bağış; vergi”dir

Bâbıâlî, XVII. yüzyıl ortalarından itibaren sadrıazamlara hükümet yönetiminde kullanmaları amacıyla tahsis edilmiş konağa verilen isimdir.

Hâriciyye nâzırı, dışişleri bakanı anlamına gelmektedir.

Nişân-ı zîşân, yaptığı yararlı bir iş nedeniyle bir kimseye devlet tarafından verilen resmi belge ile verilen madalyadır.

Rü’ûs-ı hümâyûn, vezir, beylerbeyi, timar ve zeamet sahiplerinin dışındaki bütün devlet hizmetleri ile hazine ve evkaftan maaş alan bütün devlet görevlilerinin tayin belgesidir.

Siyâkat, Osmanlı bürokrasisinde Maliye, Defterhane ve Vakıf işleri ile ilgili çeşitli dairelerde kullanılmış bir yazı türüdür.

Umûr-ı dâhiliye, “iç işleri” anlamına gelmektedir.

Umûr-ı hâriciye, “dış işleri” anlamına gelir.

Üçüncü metinde geçen “âhar” sözcüğünün anlamı “gayrı, başkası; diğeri”dir.

Üçüncü metinde geçen “bâzârgâh” sözcüğünün anlamı “pazar yeri”dir.

 Üçüncü metinde geçen “cedîd” sözcüğünün anlamı “yeni, kullanılmamış”tır.

Üçüncü metinde geçen “emti‘a” sözcüğünün anlamı “ticaret malları”dır.

Üçüncü metinde geçen “hıtta” sözcüğünün anlamı “diyar, ülke, memleket”tir.

Üçüncü metinde geçen “îcâbât” sözcüğünün anlamı “icablar, gerekenler”dir.

Üçüncü metinde geçen “kuvve-i bahriyye”nin anlamı “deniz kuvvetleri”dir.

Üçüncü metinde geçen “magsûb” sözcüğünün anlamı “zorla ve cebren alınmış, gasbolunmuş”tur.

Üçüncü metinde geçen “mu‘âdil” sözcüğünün anlamı “müsâvi, eşit, denk”tir.

Üçüncü metinde geçen “nemâdâr” sözcüğünün anlamı “çoğalan, ziyadeleşen; artan, büyüyen”dir.

Üçüncü metinde geçen “sefâyin” sözcüğünün anlamı “gemiler”dir.

Üçüncü metinde geçen “sudûr” sözcüğünün anlamı “olma, meydana gelme”dir.

Üçüncü metinde geçen “şehriyâr” sözcüğünün anlamı “hükümdar, padişah”tır.

Üçüncü metinde geçen “ta‘mîm” sözcüğünün anlamı “umumileştirme; herkese bildirme”dir.

Üçüncü metinde geçen “vesâ’il” sözcüğünün anlamı “vesileler, sebepler”dir.

Genellikle. Mutlaka.

Ondan sonra. Bundan sonra. Bundan böyle

Bağlanmış olan. Köle. Esir. Hizmetçi. Hizmetkâr. Kul

Satmak.

Satım. Satış.

İhtiyaçlar. Hâcetler. Gerekli ve lüzumlu şeyler.

Bir şeyi kıymetlensin diye saklamak. Vurgunculuk, bozgunculuk. Karaborsacılık

İcab ettiği zaman, gerekince, iktiza ettiğinde.

Bir hususu resmen bildirme, tebliğ. Bir memurun daha üst makamdaki bir memura bir konuyu içermek üzere yazdığı kağıt. Ulaştırma, yetiştirme.

Varid kılmak. Getirmek. Söylemek. Gelir. Kazanç. Bir mal veya mülkün getirdiği kazanç.

Edinmek. Kabullenmek. “Öyle” diye bakmak. Kabul etmek.

Hep. Bütün. Cümle.

Miktar, sayı. Nice oluş, nicelik. Az veya çok oluş.

Güçler. Kuvvetler. Hisler. Takatler

Beraber, birlikte.

İstenilen, talep edilen ve aranılan şeyler. Alacaklar. Ödünç olarak verilmiş olan şeyler.

Zannolunmuş. Zan altında bulunan, kendisinden şüphe edilen. Bir suç dolayısı ile sorguya çekilen kimse. Sanık.

Hükümsüz bırakılmış. Yürürlükten kaldırılmış. Battal edilmiş.

Mülâhaza ve tefekkür olunmuş olan veya olunabilen. Düşünülebilen. Akla gelebilen. Olabilir.

Fezâda, boşlukta yer kaplayan varlıklar. Maddeler. Cisimler. Kısımlar. Kanunlar. Kurallar. İşler. Hususlar. Her şeyin aslı, mayası.

Kararlaştırılan şeyler, kararlar.

Lüzumlu olduğu taayyün etmiş, anlaşılmış. İktiza eden. Gerekli. Lâzım.

Kontrol etmek. İnceleyip vaziyeti anlamak. Teftiş etmek. Kendini kontrol etmek. Gözetmek. Beklemek. Dalarak kendinden geçmek.

Ceza. Suçlara karşı verilen karşılık. Karşılık.

Kendine işaret edilen. İsmi evvelce söylenmiş olan

Ay. 30 günlük zaman. Bir şeyi göstermek. Teşhir etmek.

Belli olmak. Sabit olmak. Görünüp anlaşılmak.

Tek yaprak hâlindeki kâğıt. Bitki yaprağı. Maden yaprağı. Kitap yaprağı.

Koyma, konulma. Bırakmak. Atlamak. Tayin etme, belirtmek. Duruş, hareket, tarz.

İlâveler, ekler. Artırmalar.

İç taraf. Maksad, gaye. Açıktan söylenmeyip dolayısıyle anlatılan

Alt, aşağı.