Zamirlerin adlarla ortak yanı, söz içindeki ilişkilerinden doğan durumlara uygun olarak çekime uğramaları, onlar gibi durum eklerini alarak çekilmeleridir.

Kişi zamirleri ben, sen, o; biz, siz, anlar/onlar’dır.

Çoğul 1. kişi zamiri ??? bizim'dir.

Bana ve sana Osmanlı Türkçesinde ??? ve ??? gibi yazılır.

Osmanlı Türkçe’sinde dönüşlülük zamiri ???? ve ???? olmak üzere iki şekilde yazılır.

Osmanlı Türkçesi’ndeki gösterme zamirleri yakın için ?? bu, ???? işbu, ????? oşbu, az uzak için ?? şu, ??? şol, daha uzak için ise ??? ol, ?? o’dur.

Osmanlı Türkçe'sinde kullanılan soru zamirlerine ?? kim ve ?? ne örnek olarak verilebilir.

?????? bir kimse, ???? herkes, ????? hepisi örnek olarak verilebilir.

Osmanlı Türkçesi’nde işleyiş bakımından eş değerde iki ilinti zamiri vardır: ???/? kim ve ?? ki. 

?? pek, ?? az, ??? çok örnek olarak verilebilir.

??? acep, ???? belki, ???? bari, ???? ?? baş?aca, ??? daha/dahi örnek olarak verilebilir.

????? aşırı, ? ??? bir kıl, ?? ?? bir zerre, ????? ziyade, ???? hayli örnek olarak verilebilir.

?????? ardınca, ??????? buracığa, ???? öte şeklinde örnekler verilebilir.

???? belki, ????? yohsa, ???? ?? şayet ki şeklinde örnekler verilebilir.