Yönetim kavramı farklı bilim dalları tarafından farklı şekillerde tanımlanmaktadır. Yönetim bilimi ile uğraşanlar yönetimi bir otorite sistemi olarak tanımlarken, sosyologlar bir
sınıf ve saygınlık sistemi, iktisatçılar ise doğa, iş gücü ve sermaye ile birlikte üretim sürecinde kullanılan üretim faktörlerinden biri olarak tanımlamaktadır. Farklı bilim dalları
tarafından yapılan farklı tanımlamalar yerine günümüzde daha çok kabul gören tanımlamalardan bazılarına aşağıda yer verilmiştir:

Yönetim, bir işletmede amaca ulaşma yolunda girişilen çalışmaların düzenlenmesi ve ortak bir amaca yöneltilmesi sürecidir. Ayrıca, örgüt amaçlarının ekonomik ve etkin olarak gerçekleştirilmesi için faaliyetlerin planlanması, örgütlenmesi, yürütülmesi ve denetlenmesidir.

Geçmişteki yönetim çalışmaları kişi ve kuruluşların ekonomik verimlilik anlayışı ve gelişimine yöneliktir. Her yönetim durumunda uygulanabilir önemli yönetim sorumluluklarını aşağıdaki gibi sıralamaktadır.
• Yönetim, bugün olduğu kadar gelecekteki sorumluluk ile ilgilidir.
• Yönetim, öncelikle arzu edilenleri gerçekleştirmeli ve daha sonra karşılaşılan gerçek olaylara yönelmelidir.
• Yönetim, sadece pasif, adaptif bir davranış değildir, yani istenilen sonuçları almak için harekete geçilmesi gerekir.
• Yöneticinin görevi, kurumun başarısına görünür ve ölçülebilir katkı yapmaktır.

Yönetim, örgütlerin etkin ve verimli bir şekilde amaçlara ulaşabilmeleri bakımından zorunlu bir işlevdir. Yönetim kavramına ilişkin diğer bir önemli unsur ise yönetim fonksiyonlarıyla beraber yönetimin bir süreç olarak incelenmesidir. Bu fonsiyonlar başlangıçta planlama, örgütleme, yöneltme ve kontrol şeklinde dört başlık altında toplanmıştır. Yönetim fonksiyonlarına zaman içerisinde koordinasyon da eklenmiş ve yönetim süreci beş fonksiyon bağlamında ele alınmaya başlanmıştır.

Tarihsel süreç boyunca yaşanan ekonomik, sosyal, kültürel, teknolojik ve siyasal değişmelerin sonucunda birçok yönetim teorisi ortaya çıkmıştır. Yönetim kuramları temel olarak şu şekilde sıralanabilir;
• Klasik Yönetim Anlayışı
• Neo- Klasik Yönetim Anlayışı
• Çağdaş Yönetim Anlayışı

Sistem yaklaşımı, birbirinden bağımsız parçalar ve onların uzantılarının oluşturduğu alt sistemlerden oluşan örgütler anlayışına dayalı bir yönetim yaklaşımıdır. Sistem yaklaşımı, yönetimin planlama, örgütleme, yöneltme, koordinasyon ve denetleme fonksiyonlarını ortadan kaldırmamakta, bu fonksiyonların, amaçlarını daha etkin bir biçimde gerçekleştirecek bir sistemin düzenlenmesi için bir çerçeve içinde birbirleri ile ilişkilendirilmesini sağlamaktadır. 

Yönetimde sistem yaklaşımının kullanımı, sağlıklı kararların alınmasında ve karşılaşılan problemlerin çözümünde önemli bir yarar sağlayacaktır. Sistem yaklaşımının problem çözmeye ilişkin altı basamağı aşağıdaki gibidir;
• Problemi teşhis etmek ve değerlendirmek,
• Problemi çözümlemek,
• Kavramsal bir sistem modeli geliştirmek,
• Modeli test etmek,
• Yeni bir model önermek,
• Nitelikli sistem çözümü için model uygulamak

En genel tanımıyla rekreasyon yönetimi, yönetim fonksiyonları açısından boş zaman değerlendirmeyle ilgili etkinliklerin planlaması, organizasyonu, yönlendirilmesi, koordinasyonu ve denetimi şeklinde ifade edilebilir.

Rekreasyon ve turizm hizmetlerinin yönetimi temel olarak beş unsurdan oluşmaktadır ;

• İnsanlar; bireyler, aileler ve toplumlar
• Kamu sektörü, özel sektör ve gönüllü organizasyonlar
• Rekreasyon ve turizm hizmetleri ve tesisleri; tesisler, etkinlikler, yöneticiler ve diğer çalışanlar
• Çevre; doğal ve inşa edilmiş fiziksel çevre
• Süreçler; sosyo-politik, sosyo-ekonomik ve yönetimsel süreçlerdir.

Günümüzde rekreasyon hizmetlerinde yönetimin sorumlulukları ise aşağıdaki gibi sıralanmaktadır;
• Yaygınlık,
• Eşsizlik,
• Karmaşıklık,
• Servis uzantısı,
• Verimli çalışma (etkililik),
• Esnek olma,
• Maliyetin etkin olmasıdır.

Rekreasyon yöneticisinin temel görevleri ise şu şekilde sıralanabilir;
• Çok yönlü rekreasyon merkezlerinin ve programlarının idari fonksiyonlarını yönetmek ve yönlendirmek,
• Rekreasyon merkezleri için etkin ve istikrarlı faaliyetlerin devamlılığını sağlamak,
• Katılımcıların ve toplumun memnuniyetini sağlamak amacıyla diğer yönetici ve
kamu görevleri ile görüşmeler yapmak,
• Yazılı durum raporları hazırlamak,
• Tesislerin gelişimini ve birbiriyle ilişkili projeleri denetlemek,
• Tepe yönetimi tarafından hazırlanan yönergeler dâhilinde, yönetim fonksiyonlarının gelişimini denetlemek,
• Resmi ve gayri resmi şikâyetleri değerlendirmek,
• Çalışanları disipline etmek ve gerektiğinde alt düzey yöneticilere yardım etmek,
• Bütçe hazırlamak ve fonları belirlenen hedeflere uygun olarak bütçe dâhilinde
dağıtmak,
• Öncelikleri, amaç ve hedefleri belirlemek,
• Üst yönetim tarafından belirlenen prosedür ve politikaları değerlendirmek ve
uygulamaktır

Beşeri kaynaklar, rekreasyon yöneticilerinin yönetmek zorunda olduğu belki de en önemli kaynakları oluşturmaktadır.

Temel kararlar, örgütün uzun süreli yükümlülüklerini ilgilendiren ve refahını önemli şeklide etkileyebilecek kararları içermektedir.

Planlama amaç ve hedefleri tanımlayan ve tanımlanan amaç ve hedeflere ulaşmayı sağlayacak süreci inşa etmeyi amaçlayan bir
yönetim fonksiyonudur.

Rekreasyon planlaması temel olarak; ön planlama, detaylı planlama, uygulama ve proje sonrası değerlendirme olmak üzere dört aşamalı bir planlama sürecidir.

Örgütleme, ideallerin ve amaçların gerçeğe dönüşmesini sağlamak amacıyla kullanılan bir yoldur.

Organizasyon, belirli bir hedef ve amaçları gerçekleştirmek amacıyla bir araya gelmiş birey ve grupların tamamı veya bir kurum, kuruluş ya da teşkilatın yapılanma şekli olarak ifade edilebilir.

Etkin bir yöneltme sürecinden bahsedebilmek için ise aşağıdaki şartların yerine getirilmesi gerekmektedir;
• Takım ruhunu gerçekleştirmek,
• Personeli iyi tanımak,
• Görev kişiliği gelişmemiş kişileri örgütten uzaklaştırmak,
• Personel ile kurum arasındaki ilişkileri yakından tanımak,
• Yöneticinin çevresine iyi bir örnek teşkil etmesi,
• Personeli devamlı teftiş ve denetim altında tutmak,
• Yönetimde danışma sistemini kurmak,
• Yöneticinin ayrıntı içinde boğulmamasıdır.

Rekreasyon sistemleri için ileri sürülen koordinasyon yöntemleri şunlardır;
• Etkili Koordinasyon
• Gönüllü Koordinasyon
• Personel Bağlantıları
• Komitelerin Kullanımı
• Personel Toplantıları

Kontrol, hazırlanan plan çerçevesinde alınan kararların ne ölçüde başarıya ulaştığını göstermektedir. 

Koordinasyon fonksiyonunun etkin bir şekilde yürütülmesinde gerekli olan ilkeler şu şekilde sıralanabilir;
• Sorumlu kişiler arasında doğrudan görüşme ile koordinasyon sağlanmalıdır.
• Planlama ve politikalar kararlaştırılmasında iş birliği sağlanmalıdır.
• Bir sorun ile ilgili bütün etkenlerin birbirleri üzerindeki etkileri dikkate alınarak koordinasyon yapılmalıdır.
• Uyum ve süreklilik açısından iyi düzenlenmiş haberleşme yöntemlerinin kullanılması gereklidir.
• Koordinasyon sürekli ve devam eden bir süreç olarak düşünülmelidir