Geçmişi binlerce yıl öncesine dayanan kentlerde yanyana dizilen yapılar ile oluşmuş ve tarihsel sürecin bir bölümünden korunarak bugüne gelmiş olan dokusal katmanlar tarihi doku veya tarihi kentsel mekân olarak adlandırılır.

Türkiye’de ise kırsal yerleşmelerin dışında tarihi dokuların oldukça zarar görmüş olduğu; büyük kentlerde ise kentleşme sorunlarının yanısıra koruma bilincinin çok geç oluşması paralelinde özelliğini sürdürebilen dokuların çok azaldığı söylenebilir.

Modern mimarlık kongreleri 20. Yüzyıl başında yaygınlaşan Modernizm felsefesiyle bağlantılı olarak; mimarlık hareketlerini, kentleri, kültürel mirası ve geleceği tartışmak üzere ilk kez 1928 yılında toplanmıştır

“Tarihi çevre bir bütündür, tarihi çevrenin bileşenlerini oluşturan elemanların birinin veya birden fazlasının farklı nedenlerden ötürü yok olması, tarihi çevrenin niteliğinin değişmesine, kimliğinin dönüşmesine neden olur. Tarihi çevrede varlık gösteren tarihi yapıların korunmamış olmasından ötürü ortaya çıkan harabe peyzaj ya da boş parseller süreç içerisinde yapılanmaya açılır. Tarihi çevreye eklemlenecek bu yeni yapı stoku da, tarihi dokuda üretilen çağdaş bir ek olarak nitelendirilebilir”

1964

“Tarihi kent, tarihi merkez, tarihi kentsel merkezlerin, ‘tarihi yerleşme’ler olarak adlandırılması için aşağıdaki özellikleri taşımaları gerekmektedir;

• Orijinal ve karakteristik bir kent strüktürü,
• Önemli mimari özellikler,
• Devam eden bir sosyal yaşam.

Bu özelliklere göre, tarihi yerleşmelerin çok da eski olması gerekmemektedir. Önemli olan tüm tarihsel gelişim sürecidir” 

“Çevreyle uyumlu olmak, ‘özgün’ niteliklerini sürdürebilmek, dönemin özgün niteliklerini taşımak, o döneme ait toplumsal yaşamın fiziksel kanıtı olmak”

Fransa Kültür Bakanı Andre Malraux

4 Ağustos 1962

De Stijl akımı Hollanda orijinlidir.

Frank Gehry

Avusturya’nın Graz kentinde bulunmaktadır.

Graz

Berlin

Milli Reasürans yapısıdır.

Karşıtlık fikrinin çıkış noktası, gerek malzeme, gerekse mimari yaklaşım olarak tarihi dokuda tamamen farklı form ve malzemede aykırı bir biçim olarak tasarım yapılmasıdır. Ancak bu yaklaşımdaki en önemli püf noktası, tarihi dokuya ve yapılara saygı duymak, kütle oranları (kontur ve gabariler) olarak ta mevcut dokuyu aşmamaktır.

Yeni yapıyı tasarlarken, geçmişten yararlanmanın abartılıp kopyacılığa dönüştüğü, uygunluk sağlama adı altında, geçmişi aynen taklit edildiği uygulamadır. Bu uygulama zamanın koşullarını yansıtmadığı için, çoğu zaman geçmişi de gölgelemektedir.

Bu benzetmeyi sağlayabilmek için, tarihi dokuda ağırlıkla saptanmış olan pencere oranları, kat yükseklikleri, cephelerde bulunan kat bölüntüleri, silme vb. elemanların devamlılığının sağlanması, balkon, çıkma, cumba biçimlerinin çağdaş yorumları, çatı, saçak elemanlarının tekrarları yapılabilir.

• Tarihsel alanın sahip olduğu değer (tarihi alanın kaçıncı dereceden tescilli olduğu, tarihsel önem derecesi)
• Tarihsel alanın bütünlüğü, bozulmamışlığı (tarihi alanın bütünlük ve süreklilik göstermesi)
• Tarihsel çevredeki tescilli yapıların yeni yapıya yakınlık derecesi (komşu tescilli yapılara göz uzaklığının derecesi)

1933