ILO’nun kural üretme yetkisinin hukuksal dayanaklarını oluşturan bu ilkeler, Başlangıç ve Filadelfiya Bildirgesi’nde yer almaktadır.

Sendikal hak ve özgürlüklerin tanınıp korunması konusunda günümüzdeki en önemli kılavuz ve uluslararası alandaki en önemli kurumsal yapılanma ILO’dur.

Versay Barış Anlaşmasında yer alan Çalışma Şartının ilkeleri şunlardır: 

• Emeğin yalnızca bir mal veya ticari meta olarak görülmemesi,
• İşverenler ve çalışanlar için dernek (örgütlenme) hakkı,
• Çalışanlara uygun bir yaşam düzeyi sağlayacak ücret ödenmesi,
• Günlük 8, haf­talık 48 saat çalışma esası,
• Haf­tada en az 24 saatlik bir tatil imkânı verilmesi,
• Çocuk emeğinin yasaklanması,
• Eşit değerde iş için eşit ücret verilmesi,
• Ülke içinde çalışan herkese çalışma koşulları açısından eşit uygulama yapılması,
• Çalışanı korumaya yönelik mevzuatın uygulanmasını sağlayacak bir tef­tiş sisteminin oluşturulması.

ILO Anayasası’na göre çalışanların durumunu düzeltmek ve barışı sağlamak için en elverişli araçlardan biri sendika özgürlüğüdür.

Bildirgenin 4 temel amacı vardır.

• Özgürlük (emek ve sendika özgürlüğü),
• Eşitlik (fırsat eşitliği, ayrımcı uygulamaların yok edilmesi),
• Ekonomik güvenlik (çalışma, sosyal güvenlik ve asgari ücret hakları),
• Saygınlık (yeterli çalışma ve yaşama koşulları hakkı, hak ve özgürlüklerin korunması ve geliştirilmesi).

87 Sayılı Sendika Özgürlüğü ve Sendika Hakkının Korunması Sözleşmesi, İnsan Hakları Evrensel Bildirgesinden sonra sendika hak ve özgürlüğünü sözleşme kapsamında ele alan ilk ve en önemli belgedir.

Türkiye 98 Sayılı ILO Sözleşmesi’ni 1951 yılında onaylamıştır. 

98 Sayılı Örgütlenme ve Toplu Pazarlık Hakkı Sözleşmesi sendika hakkının kullanımını işveren ve işveren örgütlerinden gelebilecek engelleme, yasaklama ve karışmalara karşı korumayı amaçlamaktadır.

151 Sayılı Kamu Yönetiminde Örgütlenme Hakkının Korunması ve Çalışma Koşullarının Belirlenmesi Usulleri Sözleşmesi 1978 tarihinde kabul edilmiş ve 1981 tarihinde yürürlüğe girmiştir.

151 Sayılı Kamu Yönetiminde Örgütlenme Hakkının Korunması ve Çalışma Koşullarının belirlenmesi usulleri sözleşmesi.

154 Sayılı Toplu Pazarlık Sözleşmesi’nin amacı özgür ve gönüllü toplu pazarlığın geliştirilmesidir.

Avrupa Konseyi’nin en temel amacı üye ülkelerdeki ulusal yasaların, çoğulcu demokrasi, insan hakları ve hukuk düzeni çizgisinde modernleştirilmesi ve uyumlu hâle getirilmesidir.  

Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi 

Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, Avrupa Konseyi’ne üye ülkelerin yasal yetkisi altında bulunanların belirli insan hakları ve temel özgürlüklerini güvence altına alan bir sözleşmedir.

Avrupa Sosyal Şartı, çalışma hakkı, mesleki eğitimi hakkı, uygun maaş ve çalışma ortamı, sendika üyeliği, sosyal ve tıbbi yardım ve sosyal güvenlik gibi hakları güvence altına almaktadır.

Gözden Geçirilmiş Avrupa Sosyal Şartı (GGASŞ) grev hakkını tüm çalışanlar için güvence altına alan ilk uluslararası sözleşmedir.

Günümüzde, BM söz konusu faaliyetlerine ilave olarak çocuk gelişimi ve sağlığı, çevre koruma, insan hakları, yoksullukla mücadele ve ekonomik kalkınma, tarımsal kalkınma, eğitim, kadın hakları, doğal afet yardımı, atom enerjisinin barışçıl amaçlar için kullanılması ile iş ve işçi hakları gibi pek çok alanda çalışmalarını sürdürmektedir.

Bildirgenin en önemli özelliği insan haklarını ulusal düzeyden evrensel düzeye çıkaran ilk belge olmasıdır.

Türkiye Birleşmiş Milletler Siyasi ve Medeni Haklar Sözleşmesi’ni 15 Ağustos 2000 tarihinde imzalamış ve 2003 tarihinde onaylamıştır. 

Taraf devletler, Sözleşmede düzenlenen hakları ülkelerinde bulanan bireylere sağlamakla yükümlüdür. Devletlerin bu yükümlülüğü ne ölçüde yerine getirdiğini izlemek, İnsan Hakları Komitesi’nin görevidir.