Sendikacılık ekonomik, siyasi, sosyo-kültürel birçok üst yapıdan ve bu yapılardaki değişikliklerden doğrudan etkilenmektedir.   

1980’li yıllardan itibaren ise ekonomide yaşanan uluslararasılaşma, artan küreselleşme, Keynesyen politikalar yerine neo-liberal politikaların kabulü ve üretim rejimlerindeki yeni yapılanma sendikalar için zor zamanların başlamasına ve güç kaybına neden olmuştur.

Sendikaların varlık sebebi olan işçi statüsü altında çalışma, 18. yy’ın sonlarında Sanayi Devrimi ile birlikte ortaya çıkmıştır.   

Sanayi devriminin öncüleri şunlardır: 

• James Watt
• Richard Arkwright
• Edmund Cartwright

Fabrika sahiplerine bağlı olarak sürekli ve düzenli bir ücret geliri karşılığında çalışan büyük bir işçi kitlesinin proletarya denir.   

Üretim maliyeti içinde işgücünün payını düşürebilmek için ise ücretler azaltılmaya ve çalışma süreleri arttırılmaya başlanmıştır. 

İşçilerin yalnız hayatta kalabilmelerini sağlayan ücrete sefalet ücreti denir.

Sanayi Devrimi ile birlikte üretim artmış, ancak beraberinde ekonomik, ahlâki, insani ve sağlıkla ilgili birçok sorunu getirmiştir. 

Sendikalar yasal örgütler olarak tanınıncaya kadar geçen dönemi, vahşi kapitalist dönem olarak adlandırmak mümkündür.

ilk ortaya çıkan sendikalar meslek-zanaat sendikaları olmuştur.

2. Dünya Savaşı’nın bitimiyle birlikte 1973 Petrol Krizi’ne kadar geçen dönem, dünya genelinde sendikaların en fazla güç kazandıkları dönem olmuştur. Bu nedenle söz konusu döneme aynı zamanda sendikaların altın dönemi de denilmektedir.

Taylorist yönetim anlayışında yapılacak iş küçük parçalara bölünmekte, yönetim ve üretim birbirinden ayrılmakta ve yönetim en basitinden en karmaşık olanına kadar her parça işin nasıl yapılacağı konusunda tam bir kontrole ve denetime sahip bulunmaktadır.

Fordizm kitlesel üretim, seri üretim, yığın üretim, stoklu üretim, kayan bant sistemi olarak da bilinen bir üretim sistemidir.

1929 Ekonomik Krizinin arkasında yatan en büyük neden arz fazlalığı ve talep yetersizliğidir.

Keynes tam istihdamın sağlanması için talep yaratmanın dışında, devletin geleneksel işlevlerinin de genişletilmesi gerektiğini savunmuştur. Dolayısıyla bu dönemde sosyal devlet kavramı da altın çağını yaşamıştır.

Kâr, faiz, rant gibi tüm üretim faktörlerinin gelirlerini doğrudan etkileyen politikalardır.

Neo-korporatizm, farklı çıkar gruplarının, demokratik-çoğulcu bir siyasal yapı içinde, devletle ilişkileri göz önüne alınarak, siyaset oluşumuna dâhil edilmeleridir.

Ekonomik durgunluk ile enflasyonun eş zamanlı olarak yaşanmasıyla ortaya çıkan ekonomik sorundur.

Yüksek enflasyon hızı ve yüksek vergi yükünün eş zamanlı olarak yaşanmasıyla ortaya çıkan ekonomik sorundur.

Fordist üretim sisteminin krize girmesine neden olan faktörleri şu şekilde sıralamak mümkündür: Piyasaların standart mallara doyması, kitle üretiminin teknik etkinlik sınırına ulaşması, düşük güvene dayalı çalışma ilişkileri, işgücünün işe yabancılaşması, üretimin ve rekabetin küreselleşmesi.