İnsanların ortak gereksinimlerinin ortaya çıkarılması, analiz edilmesi ve değerlendirilmesi gerekmektedir.

(Şekil 1.1) Fizyolojik ve biyolojik gereksinimler (besin, nefes, su, cinsellik, denge, uyku, boşaltım), güvenlik gereksinimi (iş, kaynak, sağlık, beden, aile, mülkiyet güvenliği), ait olma ve sevgi gereksinimi (aile, arkadaşlık, cinsel yakınlık), kendine saygı gereksinimi (kendine saygı, güven, başarı, diğerlerinin saygısı, başkalarına saygı), kendini gerçekleştirme gereksinimi (erdem, problem çözme, yaratıcılık, gerçeklerin kabulü, ön yargısız olma).

İnsan gelişiminin beş boyutu yedi ekolojik seviyeden etkilenebilmektedir. Bu yedi ekolojik seviye; biogenetik faktörler, ailevi faktörler, kültürel faktörler, çevresel koşullar, kaynaklar ve fırsatlar, kişisel gelişim modelleri, gelişimin, sağlığın güncel göstergeleridir (Derezotes, 2000).

Duyuşsal yönden güçlü olan bireyler duygusal olarak baskındır, duygularını konuşarak ve deneyimleyerek rahatlamaktadır. İlişkilerinde genellikle hisleri hakkında sıklıkla konuşma eğilimi gösterir ve duygularını rahat bir biçimde ifade etmektedir. Geniş duygusal alanlara sahiptir. Karmaşık ve derin iç dünyaları vardır.

Duyuşsal yönden sınırlılıkları olan bireyler en temel duygularını bile ifade etmede zorluk çekmektedir. Duyuşsal sınırlılıkları olan bireyler duygularını sözde duygularla (suçluluk, sıkıntı, depresyon, vb.) ifade edebilmektedir.

Duyan ve arkadaşları (2008), sosyal sorunların iki şekilde tanımlanabileceğini ifade etmektedir. Birincisi, insanların fiziksel, zihinsel, ekonomik refahı, tüm yeteneklerini geliştirmesi ve tüm olanaklarını kullanması ile ilgili sorunlardır. İkincisi ise insan doğumundan itibaren toplumsal yaşamda çeşitli kurumlar (aile, din, ekonomi, mesleki) içinde yer alır yani birçok sisteme bağlı olarak yaşar ve bu durum sosyal yapı sorunlarını ortaya çıkarmaktadır.

İhtiyaç analizinin doğru yapılması ve gerekli sosyal politika ve hizmetlerin düzenlenmesi, ihtiyaçlara karşılık gelen hizmetlerin çözüm odaklı uygulamalar ile yürütülmesi gerekmektedir.

Bir kişi, aile, grup ve topluluğun ekonomik, politik, kültürel vb. nedenlerle sürekli içinde yaşadığı toplumdan kalkarak başka bir toplumda yerleşme ve yaşama amacıyla yer değiştirmesi göç olarak tanımlanmaktadır (Tomanbay, 1999).

Genel olarak göçün nedenleri; açlık, savaş, şiddet, iklim koşulları, siyasi, dinî, eğitim, işsizlik, sanayileşme ve ekonomiktir. Son dönemlerde gerçekleşen göçlerin en temel nedeni küreselleşmenin getirdiği ekonomik ve sosyal dengesizlikler ve eşitsizliklerdir (Duyan ve ark, 2008).

Ailede yaşanan parçalanma, çocuğun ihmal ve istismar edilmesi, çocuk ve gençlerde madde kullanımı, akademik yaşamdaki başarısızlık ve çocuk, ergen-ebeveyn anlaşmazlığı gibi sorunlara ilişkin çözüm odaklı müdahalelerin geliştirilmesi, ihmal ve istismara uğrayan çocuklar ve gençler için kurum bakımı, evlat edindirme ve koruyucu aile hizmetlerinin gerçekleştirilmesi sosyal hizmetin görevleridir.

Engellilerin saptanması, korunması, bakım ve rehabilitasyonu ve toplum içinde bağımsız olarak yaşamasını sağlayıcı hizmetleri planlamak, var olan hizmetleri geliştirmek ve müracaatçının farklılıklarına göre müdahale geliştirerek uygulama yapmak sosyal hizmetin sorumluluğudur.

İnsanlara yönelik, ırk, cinsiyet, din ve etnisite gibi özelliklerin temelinde ön yargı ve kötü muamelenin olması olarak tanımlanabilir.

Sosyal politika kavramı, hem sosyal sorunlara ve ilgi alanlarına yönelik politikaları içermekte hem de bu gibi politikaların gelişmesi ve etkileri üzerine çalışmakta olan akademik bir disiplindir.

Genel anlamda sosyal politika; düzenli gelir, barınma, eğitim, sağlık ve bireye yönelik sosyal hizmetler olarak beş temel alana ayrılmaktadır.

Bireyin sosyal ve ekonomik çevresi içerisindeki kapasitesinin ve eylemlerinin, talepler, beklentiler, kaynaklar ve fırsatlar ile eşleşme ya da uyumuna odaklanmaktadır. Sosyal işlevsellik, sosyal hizmeti anlamak ve sosyal hizmeti diğer mesleklerden ayırmak için anahtar kavramdır.