Solunum sistemi burun, ağız, farenks, larenks, trakea, akciğerler ve içindeki bronşlar, bronşioller ve alveollerden oluşur.

Akciğerleri göğüs kafesine doğru çeken ve onların göğüs duvarından ayrılmalarını engelleyen güç, iki plevra yaprağı arasında bulunan sıvı ve negatif basınçtır.

Plevra akciğerlerin üzerini çevreleyen iki yapraklı bir zardır. Plevranın dıştaki yaprağına
parietal plevra, içtekine ise visseral plevra denilmektedir. Visseral plevra akciğerlerin üzerini çevrelerken, parietal olan göğüs duvarına yapışıktır.

Normal solunum hızı, ortalama bir yetişkin için dakikada 12-16 olarak kabul edilmektedir.

İnspirasyonun en önemli kası diyafragmadır.

İç solunum, hücre düzeyinde meydana gelen gaz alışverişinin gerçekleştiği solunumdur. Hücre bünyesinde oksijen ve karbondioksit alışverişine, yani biyolojik yanma olayına iç solunum denir. Biyolojik yanma olayı, organizmalardaki asıl solunum fonksiyonudur. Hücrelerde bütün hayatsal olayların sürmesi için gerekli enerjiyi sağlayan bu solunumdur. İç solunum, hücreye gelen enerji yüklü bileşiklerin, özellikle karbonhidrat ve yağların biyolojik yanması ve yüklü oldukları enerjinin hayat olayları için serbest bir hale sokulması demektir.

Her soluk alışta akciğerlere belirli bir miktar hava girer ve her soluk verişte bu havanın önemli bir kısmı dışarı çıkar. Ne kadar zorlanırsa zorlansın hava tamamen dışarı
verilemez ve alveollerde bir miktar hava kalır. Bu nedenle, akciğerler hiçbir zaman
havasız kalmadığından gaz alışverişi kesintisiz devam eder.

Farenks üç bölümden oluşur. Bu bölümler:
• Nazofarenks: burun boşluğunun arkasında kalan kısımdır.
• Orofarenks: yutağın ağız boşluğunun arkasında kalan kısmıdır.
• Laringofarenks (hipofarenks), yutağın larenks ve özefagusa açılan kısmıdır.

Trakea (Trachea-nefes, soluk borusu), vücutta solunan havanın geçtiği, boynun ön tarafında yer alan, yutaktan sonra gelen boru şeklinde bir organdır.

Göğüs boşluğunda sağ ve solda iki tane olan akciğerler mediastinum adı verilen bir bölme ile birbirlerinden ayrılmaktadır.

Sağ akciğer üç, sol akciğer iki lobludur.

Solunum sisteminde yaygın olarak kullanılan; "Alveol/o", "Pector/o", "Rhin/o" ve "Steth /o" tıbbi terimleri:

Alveol/o (alveolo): hava kesecikleri, alveoller

Pector/o (pektoro): göğüs

Rhin/o (rino): burun

Steth /o (steto): göğüs

Solunum sisteminde yaygın olarak kullanılan; "phonia", "pnea", "capnia" ve "ptysis" tıbbi terimlerine ait son ekler:

phonia (foni): ses

pnea (pne): solunum

capnia (kapni): karbondioksit

ptysis (pitizi): tükürme

Solunum sisteminde yaygın olarak kullanılan; "Alveol-itis", "A-phon-ia", "Dys-pnea", "Hemo-thorax" ve "Phreno-plegia"  tanısal ve patolojik terimleri:

Alveol-itis (alveolit): Alveollerin enfeksiyonu.

A-phon-ia (afoni): Ses kaybı.

Dys-pnea (dispne): Sıkıntılı, zor solunum.

Hemo-thorax (hemotoraks): Göğüs boşluğunda kan bulunması.

Phreno-plegia (frenopleji): Diyafragma kasının felç durumu.

Solunum sisteminde yaygın olarak kullanılan; "Lob-ectomy", "Pleura-centesis", "Sinuso-tomy" ve "Tracheo-stomy" ameliyatlara ilişkin terimler:

Lob-ectomy (lobektomi): Akciğerin bir lobunun cerrahi olarak kesip çıkarılması.

Pleura-centesis (plevrasentez): Plevral boşluktaki sıvının cerrahi girişimle alınması.

Sinuso-tomy (sinüsotomi): Yüzdeki bir sinusun cerrahi yolla kesilip açılması.

Tracheo-stomy (trakeostomi): Trakeadan solunum sağlayabilmek için yapılan cerrahi girişim.

Solunum sisteminde yaygın olarak kullanılan; "Broncho-graphy", "Muco-lytic" ve "Spiro-metry" teşhis ve tedaviye ilişkin terimler:

Broncho-graphy (bronkografi): Opak bir sıvı enjekte edilerek bronş dallarının bir kısmının radiografik muayenesi.

Muco-lytic (mukolitik): Öksürerek akciğerlerdeki balgamın atılmasını sağlayan
ilaçların genel adı.

Spiro-metry (spirometri): Solunum hareketleriyle oluşan hava hacmini ve ventilatuar
debinin ölçülmesi.

Dolaşım sistemi içinde kalp, arter, ven ve kapiller damarların yer aldığı dolaşım sistemidir.

Kan basıncı genel anlamda kanın damar duvarına yapmış olduğu basınç olarak tanımlanmaktadır.

Kalp üç tabakadan oluşmaktadır. Bunlar en iç tabaka olan endokardium, kas tabakası olan orta tabaka yani myokardium veya myokard ve en dışta kalbi saran çift yapraklı perikard yani kalp zarı tabakasıdır.

Dolaşım sistemi kapsamında üç tip damar yapı vardır. Bunlar arter, ven ve kapiller
damarlardır.

Dolaşım sisteminde yer alan; "Atri/o", "Cardi /o", "Phleb/o", "Tensi/o" ve "Ventricul/o"  tıbbi terimlerine ait kökler:

Atri/o (atrio):kalbin kulakçık bölümü, atriyum

Cardi /o (kardiyo): kalp

Phleb/o (flebo):ven, toplardamar

Tensi/o (tensiyo): tansiyon

Ventricul/o (ventrikulo):kalbin karıncık bölümü, ventrikül

Dolaşım sisteminde yaygın olarak kullanılan; "Angi-ectasis", "Aorto-stenosis", "Arterio-scler-osis", "Cardio-megaly" ve "Myo-cardio-pathy" patolojik terimleri:

Angi-ectasis (anjiyektaz): Kan damarlarında genişleme.

Aorto-stenosis (aortostenoz): Aortada daralma.

Arterio-scler-osis (arteriyoskleroz): Atar damarların yapılarında sertleşme, damarın elastikiyetini kaybetmesi.

Cardio-megaly (kardiyomegali): Kalbin normal boyutundan daha büyük olması.

Myo-cardio-pathy (miyokardiyopati): Kalp kası hastalığı.