İki yolla gelirlerin yükselmesine neden olmaktadır. Birincisi, turizm gelirleri yerel firmalar ve uluslararası firmalar arasında rekabet aracılığıyla yerli firmaların verimliliklerini teşvik etmektedir. İkinci olarak da yerel firmaların ölçek ekonomilerine ulaşmalarını kolaylaştırmaktadır.

Türkiye'de yapılan ampirik çalışmalar, turizmin 54 sektörü doğrudan etkilediğini göstermektedir.

Turistlerin seyahat amacıyla gittikleri bölgede; konaklama, gezi eğlence, yeme-içme, ulaşım, alışveriş, hediyelik eşya vb. gibi gereksinimlerini karşılamak amacı ile yaptıkları harcamalar söz konusu yerin ekonomik olarak gelirinin artmasına neden olacaktır.  Turistlerin herhangi bir ülke ya da bölge ekonomisi içindeki turizm amaçlı yapacakları harcamalar, o bölgedeki insanların gelirini ya da ücretini oluşturacaktır.

Direkt ve ikincil etki (dolaylı etki ve uyarılmış etki) olarak ikiye ayrılmaktadır.

Türkiye’de, 24 Ocak 1980 ekonomik kararlarıyla birlikte ihracata dayalı bir politika izlemeye başlamıştır.

Türkiye’de turizmin dış ticaret açığını kapatmadaki payı 1980 yılında %8,0 iken, 2014 yılı itibariyle de turizmin dış ticaret açığını kapatmadaki payı %40,6 olarak gerçekleşmiştir.

Ülkenin dış dünya ile yapmış olduğu toplam mal ithalatı ile toplam mal ihracatı arasındaki farkı verir ve buna dış ticaret bilançosu denir. Ödemeler dengesi, bir ülkenin tüm uluslararası gelir ve giderlerini, dış ticaret bilançosu ise sadece mal ihraç ve ithalatını ifade etmek için kullanılır.

Turizm bilançolarında dar ve geniş olmak üzere iki temel model kullanılır: Dar anlamda turizm bilançosu; turistlerin doğrudan yaptıkları harcamalar sonucu ortaya çıkan turizm geliri ve gideri kalemlerinden oluşmaktadır. Geniş anlamda turizm bilançosu; turistlerle birlikte, ekonomideki diğer kişi ve kuruluşların turizmle ilgili yapmış oldukları tüm işlemlerden doğan gelir ve gider kalemlerinden oluşmaktadır.

Bir destinasyonun, turisti azami ölçüde memnun edecek turizm ürününü diğer destinasyonlardan daha farklı, kaliteli ve iyi sunabilmesi ve bunu sürdürebilmesi destinasyon rekabeti şeklinde tanımlanmaktadır.

Dünya Ekonomik Formu’ nun açıkladığı 2014 verilerine göre, turist sayısında dünya altıncısı, turizm gelirlerinde ise dünya 12’incisi olan Türkiye, Seyahat ve Turizm Rekabet Endeksi’ nde 44’üncü sırada yer almaktadır.

Turizm Teşvik Kanunu, yürürlük tarihinden bugüne turizm sektörünün ülke gündeminde kalmasına, turizm için olmazsa olmaz olan konaklama, yeme-içme-eğlence gibi alanları kapsayan sektörel gelişime katkı sağlamaktadır.

KOSGEB Kapsamında Sağlanan Destek ve Hizmetler, Yatırımlarda Devlet Yardımları Hakkında Bakanlar Kurulu Kararı Kapsamında Uygulanan Teşvik ve Destekler, 2634 Sayılı Turizmi Teşvik Kanunu ile Sağlanan Teşvikler, 1319 Sayılı Emlak Vergisi Kanunu’nda Yer Alan Muafiyetler, Türkiye İhracat Kredi Bankası (EXIMBANK) Tarafından Sağlanan Kredi imkânları, Yabancı Sermaye Yatırımlarının Teşviki, Yurtdışı Turizm Fuarlarına Katılım Desteği.

Turizmin parasal ve reel etkilerinin en önemlisi belki de emek-yoğun
üretim tekniğinden kaynaklanan istihdam etkisidir. Bu nedenle; turizm sektörü kendisinin doğrudan istihdama katkıda bulunması ve bu sektöre girdi veren diğer sektörlere de dolaylı istihdam imkanları sağlaması dolayısıyla, ülkedeki toplam istihdamı etkilemektedir.

Turizmdeki iş gücü talebi türev ya da bağlı taleptir. Turizm talebi arttıkça, istihdam veya çalıştırılacak emek gücü de artacaktır. Dolayısıyla turizm harcamalarının istihdam etkisi turizm talebinin yoğunluğuna bağlı olmaktadır.

WTTC’nin 2014 yılı verilerine göre seyahat ve turizm sektörü toplam istihdam açısından dünya genelinde küresel iş gücünün yaklaşık %9,4’ünü oluşturmaktadır.

İndirilen KDV oranları, turizm işletmelerini kayıt dışı faaliyetlerden de alıkoyacağı, özellikle kayıt dışı istihdamın azaltılmasında vergi oranlarının düşürülmesinin önemli olduğu gibi turizm sektörü, gençlerin ilk iş tecrübelerini elde etmesi konusunda da önemli ölçüde yararlıdır. Öğrencilere part-time iş olanağı sağlayarak eğitimlerini devam
ettirmelerine de yardımcı olmaktadır. Vergi oranlarının düşürülmesi, daha fazla genç
insana çalışma imkanı sağlayabilecektir. Uluslararası rekabetin sürdürülebilirliği açısından da vergi oranlarının düşürülmesi önemlidir.

Turizm sektörü için yapılan kamu harcamaları(G) gider kalemi olarak değerlendirilirken; vergi uygulaması (T) sonucu elde edilen gelirler ise kamu için bir gelir kalemi olmaktadır (G-T). Eğer G > T ise kamunun turizm sektörü açısından gelir-gider dengesinin açık verdiğini; T > G ise kamunun turizm sektörü açısından gelir-gider dengesinin fazla verdiğini rahatlıkla söylemek mümkündür.

Ekonomideki tüm mal ve hizmetlerin fiyatları yükselecek, söz konusu bu fiyat artışları sürekli olacak, fiyat artışları önemli düzeyde olacak.

Reel döviz kurunun düşmesi, yerli mal ve hizmetleri, yabancı mal ve hizmetlere göre ithalatı (döviz giderini) arttırır, yükselmesi ise tersine yerli mal ve hizmetleri yabancı mal ve hizmetlere göre ucuzlatarak ihracatı (döviz geliri) teşvik eder. Reel döviz kuru ile döviz giderleri arasında negatif, reel döviz kuru ile ihracat (döviz geliri) arasında doğru yönlü ilişki olduğu söylenebilir.

Nispi döviz kurlarının turizm talebi üzerinde çok önemli bir parasal etkisi olduğu açıktır. Turizm hareketine katılan ülkeler için, yalnızca o yerdeki fiyatlar değil, aynı zamanda turist gönderen ülke ile kabul eden ülkelerdeki karşılaştırmalı fiyat farklılıkları da turizm talebi açısından önemlidir. Turist kabul eden ülkedeki fiyat aynı kalırsa ve turist gönderen ülkenin para birimi nispi olarak değer kazanacak olursa, turist gönderen ülke vatandaşları tarafından ev sahibi ülkenin ürün ve hizmetleri daha fazla talep edilecek, sonuçta turizm talebi artabilecektir.