Kültür sözcüğünün temelde dört ayrı anlamda kullanıldığı görülür.
Bunlar:
1. Bilim alanındaki kültür: Uygarlıklar.
2. Beşeri alandaki kültür: Eğitim sürecinin
ürünüdür.
3. Estetik alandaki kültür: Güzel sanatlardır.
4. Maddi (teknolojik) ve biyolojik alanda kültür:
Üretme, tarım, ekin, çoğaltma ve yetiştirmedir
(Güvenç, 1994: 97).

Kültür sözcüğünün kökeni cultura’dan gelmektedir. Latincede, “colere”, sürmek, ekip biçmek; “cultura” ise Türkçe’deki “ekin” karşılığında kullanılmıştır.

Kültürün antropolojide bugünde çoğunlukla benimsenen ilk tanımını Tylor (1871) yapmıştır.

Kültürün ögeleri; normlar, değerler, inançlar semboller ve dildir.

Normlar, yaptırımı olan kurallar bütünüdür. Normlar, belli bir durumda insanların nasıl davranmaları gerektiği konusunda beklentileridir.

İslamiyetle birlikte Türkler arasında yaygınlık kazanan alfabe, Arap alfabesinin Türkçeye uyum sağlaması için geliştirilmiş ve bazı eklemeler yapılmış bir eski yazı ya da Osmanlı alfabesidir.

Türk kültürü denildiğinde, Türk kavminin tarih sahnesine çıkışından başlayarak, günümüze dek süregelen ve Türklerin yerleştikleri, yaşadıkları, bugün de yaşamakta oldukları yerlerde yarattıkları, hâlen etkinliğini sürdüren kültür anlaşılmaktadır.

Türkiye kültürü ise Türklerin yerleşmelerinden dolayı Türkiye denilen bu topraklarda onlardan önce var olan, onların gelişiyle büyük bir değişikliğe uğrayarak devam eden ve günümüze ulaşan kültür anlamına gelmektedir.

Türk kültürünün ana kaynağının Orta Asya olduğu bilinmektedir.

Türk kültürünün genelde üç kaynağa dayandığı meydana çıkmaktadır.
Bunlar: Orta Asya, komşu ülkeler (Çin, Hint) ve İslam (Arap, İran)’dır (Turan, 1990: 42).

Türkiye’nin de içinde bulunduğu 40 ülkeden 116000 çalışanın katıldığı araştırmasında elde ettiği sonuçları 4 temel kültürel boyut altında incelemiştir. Bunlar; bireycilik ve toplulukçuluk (individualism vs collectivism), kadınsı ve erkeksi değerler (feminity vs masculinity), güç mesafesi (power distance) ve belirsizlikten kaçınma (uncertainty avoidance)dır. Daha sonra uzun erimli yönelme (long term orientation) boyutu da eklenmiştir.

Türkiye’de, özellikle Batı kültürüne göre farklılaşan ve Türk insanının davranışlarını biçimleyen kültür bağlamının incelenmesi sonucu elde edilen bulgular ışığında kültürel açıdan şu tespitler yapılabilir:
• Toplulukçu değer ve normlar egemendir;
• Kadınsı değerler biraz daha ön plandadır;
• Güç mesafesi fazladır;
• Belirsizlikten kaçınma eğilimi yüksektir.

Kurumlara güven konusunda en dikkate değer bulgu ise 2008 yılından bu yana orduya duyulan güvenin azalmasıdır. Silahlı Kuvvetlere tamamen veya kısmen güvenenlerin oranı: 1990’de % 91, 1996’da % 94, 2000’de % 87, 2001’de % 84, 2006’da % 87, 2008’de % 90, 2009’da % 86, 2011’de % 75 düzeyindedir.

Evliliğin modası geçmiş bir kurum olduğu görüşünün toplumun yaklaşık üçte biri tarafından savunulduğu ülkeler arasında ise Bulgaristan, Arjantin ve Meksika gelmektedir.

Avrupa’nın Katolik ülkelerinin bazılarında din önemli (çok veya biraz) diyenlerin oranı şöyledir: İtalya % 74, Malta % 90, Polonya % 75, İspanya % 39. Öte yandan, dinî hayatında önemli sayanların oranı Çek Cumhuriyeti’nde % 20’ye, İsveç’te % 23’e, Almanya’da ise % 27’ye kadar inmiş durumdadır.

Türkiye’de bir kadının evlenmeden çocuk sahibi olmasını onaylayanların oranı % 7 olarak saptanmıştır.

Türkiye’de bir kadının evlenmeden çocuk sahibi olmasını onaylayanların oranı % 7 olarak saptanmıştır. Bu konuda Avrupa ortalaması % 47’dir. Rekor ise İspanya’dadır.

Türkiye’de insanlar toplu bir dilekçeye imza atmaktan bile ciddi boyutlarda çekinmektedir. “Kesinlikle toplu dilekçe imzalamam” diyenlerin oranı 1990’da % 46, 1996’da % 45, 2000’de % 44, 2001’de % 44, 2006’da % 53, 2011’de % 61’dir. Bu oranlarda dikkat çeken nokta, 1990-2001 arasında aynı kalan oranının, bu yıldan sonra hızlı bir yükselişe geçmesidir.

Türkiye 3. sırayı almaktadır.

Türkiye’de endişe edilen konular başlığında araştırmanın sonuçları incelenirse; bu sıralamanın başını hayat pahalılığı çekmekte, bunu ise sırasıyla çocuklarına iyi bir eğitim sağlayamamak, bir terör saldırısı, işsiz kalmak, iç savaş ve telefon ve e-postaların izlenmesi takip etmektedir.